Chapter 58
HINDI pa rin ako makapaniwala sa ‘king narinig sa sinabi niya. Nanatili siyang naroon sa gilid ng tenga ko, ramdam ko ang paghinga niya at ang malakas na kalabog ng puso ko sa kaba. Anong ibig niyang sabihin? Hindi pa rin mawala ang kaba ko nang dahan-dahan siyang umalis sa tabi ko at tumayo ng tuwid sa harapan ko.
“Bakit kailangan akong pahirapan kung pwede naman akong patayin?” Tanong ko sa kanya pero hindi siya nagsalita.
Dahan-dahan siyang napaatras hanggang sa tuluyan siyang nakalapit sa pinto.
“Athran!” Pagtawag ko sa pangalan niya ngunit hindi na siya lumingon pa nang tuluyan na siyang lumabas.
Bahagya pa akong nagulat nang padabog niyang sinara ang bakal na pintuan. Palinga-linga ako sa paligid na animoy kweba, ito ba ang magiging silda ko? Hindi ko akalain na mak
