DEVILLIANNA FIACRA VERNO
TUMALSIK ang laptop sa ibang bahagi ng office. Hindi ko na nakontrol ang puwersa ko dahil natumba s’ya, kasama ang swivel chair n’ya. Bumagsak si Ferrucio sa sahig habang bahagya kong hinahabol ang sarili kong hininga. “Ano nga ulit ang sinabi mo? Púta ako? Para malaman mo, kung demonyo ka, mas demonyo pa ako. Isa pang putà mo sa ‘kin, hindi lang laptop ang hahalik diyan sa pisngi mo,” mahinahong usal ko sa malalim na boses.
Tila ba nagulantang s’ya sa ginawa ko sa kan’ya ngayon at ilang segundo s’yang natigilan sa pagkakabagsak sa sahig.
It looks like I knock his brains out. “I am aware that my slightest presence repels you but I remain nice even though you disgust me and you are just seeing me like a speck of dust.” Nang mag-salita na ako, parang bumalik na
