PASADO alas dose na ng gabi at gising na gising pa rin si Ricci. Nakahiga siya ng patagilid habang nakatukod ang kaniyang isang siko sa kama at doon nakaunan ang kaniyang ulo sa kaniyang kamay na wala nang posas dahil inalis na niya.
Mulat na mulat pa rin ang kaniyang mga mata at hindi pa nakakaramdam ng antok, dahil mula kanina pa siya naaliaw sa pagtitig sa magandang mukha ng babaeng nakahiga sa tabi niya at mahimbing na ang tulog, kay Sylvienne.
Kung nakakatunaw lang ang titig ay baka mula kanina pa ito natunaw dahil sa klase ng titig niya.
Nang ipikit niya saglit ang kaniyang mga mata, Sylvienne was there. Her face, so vivid, so hauntingly beautiful, filled his mind as if she had been etched into his very soul.
A slow, almost delirious smile curved his lips. He felt possessed—trapp
