CHAPTER 4
2189 Words
~ CHAPTER 4 ~
ISANG taon naʼng maging kaibigan ko si kuya Rainer, nagiging close na kaming dalawa, pero minsan naīīnis ako sa kanya dahil sa biro niyang corny. Katulad na lamang ngayon.
“Keychain ka ba, Miss Dainna?”
Miss Dainna na ang tawag niya sa akin dahil gusto niyang siya lang ang tatawag sa second name ko.
Napangiwi ako sa sinabi niyang iyon. “Alam ko na po iyan, kuya Rainer. Keychain ba ako, kasi ang sarap mong ibulsa para lagi mo kong kasama. Luma na iyan!” pambabara ko sa kanya, nakita ko ang mukha niyang nalugi.
“Nasūpàlpál mo siya, Miss Kesha. Ilang araw niya iyan pinag—aralan.”
“What is supálpàl, kuya Kenta? I donʼt know that word po.”
Malalim ba iyong supálpàl?
“Ah—eh, napahiya niyo siya miss Kesha.”
Napatango—tango ako sa kanyang sinabi. “Really? Wow, may natutunan na naman akong words sa inyo, kuya Kenta. “Nasupàlpàl kita, kuya Rainer.” Pagmamalaking sabi ko sa kanya.
“Kenta, akala ko ba mahal mo ko? Bakit kinalululo mo ko kay Miss Dainna, ha? Nasasaktan ang puso kong sugatan, Kenta!”
I was shocked nang umiyak si kuya Rainer at hinawakan pa niya ang binti ni kuya Kenta. “Kuya Rainer, bakla ka ba?”
Napatigil silang dalawa at tinignan nila akong pareho. “Kenta, tama ba ang narinig ko mula sa bíbīg ni Miss Dainna?” Namimīløg ang mga mata nilang nakatingin sa akin, maging si kuya Kenta.
“Why? Mali po ba ang sinabi ko? I asked lang naman po kung gay ka? Pero, hindi kita ija—judge, kuya Rainer, ha? Lahat ng gender sa mundo ay karapat—dapat na mahalin, gay ka man or lesbian po. Kaya, are you gay po? Kasi sabi mo po sinagutan ni kuya Kenta ang heart mo po,” mahabang sabi ko sa kanya.
“Iʼm not, Miss Dainna! Lalaking—lalaki ako, ha!”
“Ay, weh? Donʼt worry, kuya Rainer, we are not judgemental po.”
Narinig ko ang malakas na pagtawa ni kuya Kenta, halos nakahawak na siya sa kanyang tiyan. “Oo nga naman, Rainer, hindi kami judgemental ni Miss Kesha, ʼdi ba po?”
Tumango ako sa kanya nang sunod—sunod. “Totoo po iyon, kuya Rainer. You donʼt have to worry po. Tatanggapin ka namin—”
“Hindi ako gay!” sigaw niya sa akin.
Napangiwi ako sa kanyang sinabi. “Ay, hindi po ba? Why ka kasi nagsabi ng ganoʼn po, kuya Rainer.”
“Binibiro ko lamang siya, Miss Dainna.”
“Ah, biro lang po ba? Akala ko crush mo si kuya Kenta, eh. Gwapo si kuya Kenta po. . . May girlfriend ka na po?” tanong ko sa kanya at nakita ko ang pagkamot niya sa kanyang buhok. “Ay, nahiya siya, kuya Rainer.” Tinuro ko si kuya Kenta.
“Ganyan talaga niyang si Kenta, Miss Dainna. Wala pa siyang nagiging girlfriend, hindi tulad ko—”
“Wala ka rin naman.”
“Alam ko naman iyon! Mabuti pa si Young Master Kaiju, habulin ng babae.”
“Magaganda talaga ang genes naming mga Zenger, kuya Rainer. Kita mo naman po sa face ko, right?” Ngumiti ako nang malàkī sa kanya, at imbis na matuwa ay ngumisi siya sa akin. “Hey, kuya Rainer, maganda po ako, ha!”
“Binibiro ka lang naman, Miss Dainna.”
“Aba, dapat lang talaga! Teka, kuya Kenta, exam ka ba?” tanong ko sa kanya.
“Hey, bakit siya ang tinanong mo? Dapat ako ʼdi ba?”
“Nambabàrá ka naman po kaya si kuya Kenta na lamang.” I rolled my eyes at hindi siya pinansin.
“Um, eh, bakit po, Miss Kesha?”
“Gustong—gusto kasi kitang i—take home! Hindi lang po iyon. . . Kasi hindi kita kayang paglaruan.” Kinindatan ko pa si kuya Kenta, na siyang pagharang ni kuya Rainer.
“Kenta, huwag kang ma—i—in love, ha? Tandaan mo wala pa sa hustong gulang si Miss Dainna!”
“F**k yo—off, Rainer!”
“Namumūlà ang magkabilang pisngi mo, Kenta!”
Salitan ko sila tinitignan nang paulit-ulit dahil sa bangayan nilang dalawa. “Teka, huwag po kayong mag—away, kuya Rainer and kuya Kenta. . . Alam ko naman pong maganda ako kaya huwag na kayong mag—fīght over me. Hindi ko naman kayo crush. Ang crush ko ay si—”
“Masyado ka pang bata para sa crush na iyan!”
“Hindi kami nag—aaway dahil sa iyo!”
sabay nilang sabi na halos mabingi ako dahil sa sigaw nilang dalawa.
“Eh, bakit kasi nag—aaway kayo?”
“Whatʼs going on here? Why are you three shouting?”
Napalingon kaming lahat sa likod and we saw kuya Kaiju na naka—eyeglasses pa. “Kuya Kaiju!” malakas na tawag ko sa kanya at niyakap siya.
“Why are you here, Kesha?” gulat niyang tanong sa akin.
“Bossing, hindi ba nagpaalam ang isang ito sa inyo? Sabi niya tumawag daw siya sa inyo bago siya pumunta.”
Aba, nilaglag agad ako ni kuya Rainer.
“Ilang beses tumawag si Nanny here, but no one answer sabi niya. . .” Lumingon ako sa aking likod. “Baka kasi natutulog si kuya Rainer kaya walang sumasagot sa call namin. . . Kaya pinili ko na lamang pumunta rito kasi bored na naman ako sa house, eh.” Pinaawa ko ang aking boses at mukha para maawa siya sa akin.
“H—Hey, Miss Dainna, hindi ako natutulog, ha? Nakita mong nagluluto ako nang dumating ka!”
Totoo ang sinabi niya, pero hindi ako sasagot.
“Enough both of you,” baritonong sabi ni kuya Kaiju. “Nagpaalam ka ba sa parents mo na nandito ka?” Tinignan niya ako, kaya napalihis ang aking tingin.
“Ah—eh... Kahit naman magpaalam ako, they always said 'yes', 'do what you want' and no response sila minsan. Kaya hindi na ako nagpapaalam sa kanila. Kapag lumaki na ako, kuya Kaiju, ayoko na rin mag—stay sa house namin, hindi naman iyon home, eh. Bahay lang iyon na may mga gamit, pero you canʼt breathe there po.” Pinaglaruan ko ang aking mga dalīrï. “Mabuti pa rito ay masaya ako. . . Kapag nakikita ko ang face ni kuya Rainer ay nagiging masaya po ako.”
“Hey, Miss Dainna, sa paningin mo ay clown ako?” Tumango ako sa kanya. “Bossing, iyong pinsan mo!” Napahagikhik ako nang palihim.
“Kesha, parents mo pa rin sila—”
“I know po, kuya Kaiju. Without their help, hindi sana ako nag—aaral sa private and prestigious school in the Philippines. Wala sana akong clothes to wear. Nagugutom na rin sana ko dahil wala akong food and, mostly, wala sana ako rito kung hindi nila akong pinanganak. . . Lahat ng iyon ay alam ko po. Lahat ng iyon ay nasa isipan ko. . . Kaya kapag nasa right age na ako, I will study being a teacher po. I donʼt see myself na nag—a—asikaso rin sa business namin. I donʼt like Math po and. . .” Napatigil ako sa sasabihin ko nang maalala ang mga narinig ko noong sinama ako ni mom sa isang lakad nila with her friends.
“And, Kesha?”
I bit my lower līp and tinignan si kuya Kaiju. “I heard a hūrtful things po. . . From momʼs friends. Sabi nila, sana naging boy na lang ko dahil may girl na sila, si ate Dakota. And, I heard momʼs answer, sana nga raw.” Huminga akong malalim nang maalala ko iyon.
Niyakap agad ako ni kuya Kaiju. “Kuya Kaiju, being a girl is a sinned? Dapat po ba naging boy na lang po ako?” tanong ko sa kanya at napasinghot ako.
“Of course not, Kesha. Iʼm happy na babae ang last cousin ko. Alam mong Iʼm only child, right?” Tumango ako sa kanya. “Kaya nang malaman kong baby girl ang sister ni Dakota ay masaya ako dahil magkakaroon na rin ako ng baby sister like her. Kaya donʼt believe them, ha? We are happy na nandito ka. Okay, fine, do what you want. Pumunta ka rito sa house ko, or even, stay here, hindi ako tututol, ha?” Nakangiting sabi niya sa akin.
Pinunasan ko ang aking mga mata at ningitian siya nang malàkī. “Really po, kuya Kaiju? Kahit hindi na ako tumawag po?” tanong ko sa kanya. Pinipigilan kong ngumiti nang malàkī at baka maudlot.
“Of course!”
Dalawang salitang sinabi niya ay napatalon ako. “Yehey! Always ko ng aasarin si kuya Rainer!” malakas kong sabi.
“Miss Dainna! Naaawa ako sa iyo kanina, ngayon binabawi ko na! Lulutuan pa naman sana kita ng pagkain mo!”
Napatawa ako sa sinabi ni kuya Rainer. “Joke only, kuya Rainer. Paglutuan niyo na po ako ng food niyo. Masarap po ang luto ninyo!” nakangiting sabi ko sa kanya.
Dito sa house ni kuya Kaiju, I feel safe and relax dahil na rin siguro kina kuya Rainer and kuya Kenta.
~~°°°~~
Nakahiga na ako sa bēd ko, kauuwi ko lamang from kuya Kaijuʼs house and doon na rin ako nag—dinner kaya nang makabalik ako ay hindi na ako nagpahain kay Nanny, naghilamos na lamang ako and humiga na rito sa bēd ko.
I want to go there ulit bukas, doon ako mag—i—stay habang bakasyon kami sa school.
Dapat pala mag—iisip na muli ako ng new pick—up lines ko for kuya Rainer, dapat unique para hindi siya maging bida—bida.
“Miss Kesha? Miss Kesha?”
Napalingon ako sa aking likod when I heard a loud voice calling my name. Napatàyø ako at lumakad papunta roon, nang mabuksan ko ay nakita ko si Nanny na may tàkøt sa mukha niya.
“Nanny, why?” I asked her.
“Helen! Where is Kesha?”
Narinig ko ang malakas na boses ni mom. “H—hinahanap po ba ako ni mommy?” tanong ko sa kanya.
“Oh, gising ka pa pala.” Nakita ko ang mukha niyang nakatatakot.
“Kim, donʼt do anything ko Kesha!”
Nasa likod niya si dad. “Really, Daniel? Mas kinakampihan mo si Kesha? Kaya hindi tumitino ang isang ito!”
Nangingīnīg na ang buong katàwán ko dahil sa boses ni mommy. Hindi ko alam kung anong nangyayari.
“M—mom, b—bakit po kayo sumisigaw—”
“Because of you! Pinagàlītàn ako ni kuya Keiji. Sinabi mo kay Kaiju ang tungkol doon, ha?”
I step backward when I heard kuya Kaijuʼs name. “Ikaw ang may kasalanan nuʼn, Kim! Bakit hahayaan mong i—brainwash ka ng mga taong sa paligid mo, ha? Dahil gusto mong magkaroon ng anak na lalaki.”
“Totoo ang sinabi ko, Daniel! Sana naging lalaki—”
Wala akong narinig nang takpan ni dad ang magkabilang tenga ko, pero nakikita ko pa rin ang mga bībīg nilang bumubuka.
“Helen, pakipasok si Kesha sa loob.”
Doon muli ako nakarinig nang tanggalin na ni daddy ang magkabilang kàmáy niya sa tenga ko. Inalalayan ako ni Nanny at ni—lock ang pinto.
“Nanny, mali po ba ang ginawa kong pagsusumbong? Gusto ko lang naman po ilabas itong nararamdaman ko po,” sabi ko sa kanya. Nanginginig ang buong katàwán ko. Kanina sobrang saya ko, pero ngayon natatakot na ako.
“Miss Kesha, walang mali sa ginawa niyo, ha? Matulog na po kayo at bukas ay magiging okay rin ang lahat.”
Pinahiga na niya ako sa bēd ko muli at kinantahan niya ako, hanggang dumilim ang aking paningin.
Nagising ako na hindi ko inaasahan. I remembered what happened last night. Bumaba ako sa aking bed and lumabas, pumunta ako sa living røøm para kunin ang telephone. I need to talk to kuya Kaiju.
I want to hear his voice.
I dial their phone number and waiting to someoneʼs answer it, but no one, until I heard voice command.
“This is Zengerʼs House, no one in this house today so please leave a message... Thanks.” Paulit-ulit iyon ang lumalabas kapag pinipindot ko muli.
Nawalan na ako ng pag—asa kaya binaba ko na ang telephone, until I remembered yesterday na pinag—uusapan nila.
“We have a mission tomorrow, Kenta and Rainer. We need to help the Twins Alfonso.”
Paniguradong iyon ang inaasikaso nila ngayon, but sobrang aga pa para roon. And, sino ang Twins Alfonso? Bakit kailangan silang tulungan nila kuya Kaiju?
- Writer
