Payment of Debt

Chapter 4

Chapter 4

WARNING RATED-18

ASHLEY'S POV

"Good morning Señorita," bati sa akin ni Chendy na maka salubong ko ito sa sala.

Si Chendy ang pinaka bata na kasambahay dito sa Mansyan, may katangkaran ito kumpara sa akin, kayumanggi ang kutis, bilugan ang mukha. Maitim at medyo wavy ang kanyang buhok na bumagay naman sakanya.

"Gusto niyo po bang kumain, Señorita?" Paanyaya nito. "Naka handa na po ang iyonh agahan sa hapag-kainan."

"Salamat na lang Chendy, pero hindi pa kasi ako nagugutom eh," pag tatanggi ko naman dahil hindi pa naman ako gutom.

"Ganun po ba? Gusto niyo po bang maiinum? Ipag titimpla ko po kayo ng gatas o kaya nama—-" umiling na lamang ako bilang pag tatanggi.

"Hindi na, maraming salamat na lang." Ngumiti na lang ako ng kay tamis at nilampasan na ito. Nag patuloy lamang ako sa pag lalakad at pinag mamasdan ko ang mga katulong na abala sa kanilang ginagawa, ang iba naman sa kanila napapatigil para lamang ngumiti at binabati ako.

"Sige po Señorita." ngumiti na lang ako ng matamis sakanya at nilampasan na. Nilalampasan ko na labg ang mga abalang katulong na kanya-kanya sila sa kanilang ginagawa, matamis na ngumingiti sila na makita ako at ang iba naman binabati ako.

Nakikita ko rin ang mga tauhan ni Drake na naka posisyon na naka bantay sa loob o laban man di ng Mansyon. Matagumpay akong naka rating sa malawak na kusina, at masayang-masaya ako na makompirma na wala ngang ibang tao doon.

Una ko kaagad na nilapitan ang ref at binuksan na. Napa-simanggot na lamang ako na makompirma na walang hotdog doon.

Asan na?

"Asan na ba kasi iyon?" Himutok ko pang wika na hinahanap at hinahawi ang laman ng freezer at baka naka siksik lamang ang hotdog sa pinaka dulo pero wala talaga doon. "Bakit walang hotdog dito? Asan na ba kasi sila?" Maiyak na lamang ako sama ng loob na wala akong makita maski isang hotdog doon.

Kanina pa ako nag tatakam na makakain ng hotdog pero wala naman pala.

Busanggot ko na lamang sinarhan ang ref at dismayado na hindi ako naka tikim ng hotdog na inaasam-asam kong kainin ngayon.

Pag lingon ko na lamang, nagulat na lamang ako na makita ko si Drake na naka sandal sa may pader at mukhang kanina pa ako neto pinapanuod. "Anong hinahanap mo?"

"Ah eh, humahanap ng pwedeng maka-kain." Wika ko na lamang at hindi ako naka ligtas sa malagkit na pag titig nito.

Walang reaksyon ang mukha at malamlam akong tinitigan. "May pinahanda na akong almusal, para sa'yo bakit ka pa nag hahanap dito?" Natamimi ako doon ha?

"Eh kas——"

"Kong hotdog ang hinahanap mo, wala kanang mahahanap pa sa ref." Casual na wika na matigilan na lamang ako. Ha?

Paano niya nalaman na hotdog ang hinahanap ko?

Ganun na ba kahalata ang kilos at galaw ko?

"H-Ha? Bakit naman?" Nag kibit-balikat na lamang si Drake at kina-layo nito ang sarili sa pag kakasandal sa pader.

"Because, I already dispose them." Lumaki na lamang ang mata ko sa sinabi nito hindi lamang sa gulat kundi sa sama ng loob.

Kahit kaylan talaga, napaka traydor niya sa buhay ko.

Bakit tinapon niya ng ganun-ganun na lang?

Hindi ba siya naawa sa mga hotdog?

Gusto ko man mag labas ng sama ng loob ko, pero pinili ko na lang hindi umimik at kumukulo na talaga ang dugo ko sa ginawa nito.

Masama ang loob kong tignan siya ng masama, at nilampasan na ito. Bago pa ako naka labas ng kusina, kaagad din naman akong napa tigil nang may humawak na lamang sa pulsuhan ko.

May init at kuryente sa katawan ko ang simpleng pag hawak lamang sa akin ni Drake at simple siyang tinignan.

"B-Bakit?" Kunot-noo kong tanong.

"Lumuhod ka." Maikli subalit ma-owtoridad nitong utos na mapa-piyok na lang ako ng mata ko. Ano daw?

Ewan, may naramdaman akong kaba at takot sa aking dibdib na ngayo'y sobrang lagkit ang paraan niya ng titig na umaapoy iyon sa pag nanasa.

"Ha? Ano bang pinag sasabi m——-" hindi ko na natapos pa ang anumang sasabihin ko na mapa singhap na lamang ako na marahas niyang hinawakan ang buhok at nilapit sakanya.

Nag karerahan na ang matinding kaba at kilabot sa aking dibdib na ngayo'y tumitig sa nakaka takot nitong mukha. Ramdam ko ang kakaibang kirot at sakit sa pag hawak niya ng madiin sa buhok ko, subalit hindi na lang ako kumibo.

"D-Drake, bitawan mo ako." Mahinang pakiusap ko sakanya na bumigat na ang dibdib ko sa bawat segundong nag daan.

Bakit?

Ano na naman ba ang nagawa kong pag kakamali ngayon?

Pilit ko man isipin kong ano ba ang nagawa kong kasalanan na naman muli sakanya pero wala akong matandaan.

Ano na naman ba ito?

"Ah." Mahina ko na lamang na unggol na mas hinigpitan niya pa lalo ang pag kakahawak niya sa buhok ko, na maluha-luha naman akong napa titig sakanya. Kahit takot, at nanginginig man ang katawan ko lakas nang loob pa rin akong tumitig sa mata'ng nag lilisik na sa galit.

"Ang sabi ko, lumuhod ka." Pag uulit nito at sa puntong ito nakaka takot na siya.

Gumilid na ang bakas ng luha sa mata ko, at may naka patong na naman mabigat sa dibdib ko na hindi ako maka hingga ng maayos. "Luhod sabi!" Parang haring utos nito na dapat mong sundin at gawin.

Tumango na lamang ako sa pagitan ng takot at panginginig ng katawan ko at dahan-dahan na kinilos ang katawan kong lumuhod sa harapan niya. Konti na lang babagsak na ang daplis na luha sa mata ko, na kay bigat para sa akin na sundin ang pinag uutos nito.

Unting lumuwag ang pag kakahawak nito sa buhok ko subalit hindi niya pa rin binibitawan iyon, sinisiguro na hindi ako makakawala.

Wala akong lakas ng loob na mag protesta o ipag laban man lang ang sarili ko. Hanggang kusa nang kumilos ang kamay ni Drake at kinalas niya na ang pag kakasinturon ng kanyang suot na pants. Bumigat na ang damdamin ko, at may takot sa dibdib ko na mahulaan ang gusto niyang gawin.

Uminit na lang ang sulok ng mata ko, hanggang kusang matagumpay na maihubad ni Drake ang kanyang pang babang kasuotan, at hinawakan niya ang matigas at tayong-tayo nitong sandata.

Kahit ilang beses ko na iyon nakita, hindi pa rin masukat ng aking pag iisip na ganun iyon kalaki at kahaba.

"Open your mouth." Utos nitong dumiin ang pag kakahawak ni Drake ng aking ulo samantala naman ang isa niyang kamay naka hawak sa kanyang sandata, na handa na itong sumabak sa gyera.

Maluha-luha naman ang mata kong sumunod sakanya na binuka ang bibig. "Wider." Utos nitong muli at pikit-mata naman akong binuka ng konti ang bibig ko at ramdam kong pinasok niya nang buo ang katigasan sa aking bibig.

"Ahh." Rinig ko na lamang na unggol ni Drake sa sarap, na pinasok niya ang kanyang ari sa aking bibig.

Napa hawak na lamang ako sa baywang ni Drake na hindi na ako maka hingga ng maayos dahil lamang sa kalakihan nito. "Ahh f**k! It feels so good. Damn!" Parang hagok na hayop na unggol nitong naka pikit na ang mata na ninamnam ang sarap na pumasok ang kanyang matigas na ari na nilalasap ng aking mainit na bibig.

Dumiin ang pag kakahawak ni Drake sa aking buhok, pikit-mata at naroon ang sabik at pang-gigil niya na maabot ang rurok ng kaligayahan. Kumilos na si Drake nag labas-masok na gumalaw, sa aking bibig sabay ang matinis nitong unggol at pag mura kong gaano siya naliligayahan.

"Ahh ganiyan nga. Fuck." Kulang na lang tumirik ang mata ni Drake sa sarap na paulit-ulit na gumagalaw sa bibig ko para bigyan iyon ng ulos.

"Hmm, ackk." Unggol ko na lamang na hindi na maka hingga sa sunod-sunod at mabilis na pag galaw ni Drake na pag galaw na ulos lamang sa aking bibig. Mapapaduwal na lamang ako na sinagad niyang binaon ang kanyang sandata na hindi na ako maka sunod sa kanyang galaw..

"Ahh, ang sarap." Halili nitong unggol na lamang.

Namula na ang mukha ko at humigpit na ang pag kahawak ko sa kanyang baywang para kumuha ng suporta na maka sunod sa kanyang ulos. Sinagad niya pa ang kanyang malaking sandata at diniin niya pa ang aking ulo doon na hindi na ako maka-hingga sa kanyang ginawa.

"Ahmmckk." Unggol ko na lamang na mapa pikit na lamang ako na maramdaman ang pag sirit ng mainit na likido na nilabas niya sa aking bibig. Pulang-pula na ang mukha ko at ng matagumpay na mailabas ni Drake lahat ng kanyang katas, binitawan niya ang aking ulo kaya't nang hihina naman akong napa-upo na lamang sa malamig na tiles at hinahabol ang aking pag hingga.

Napa-ubo na ako at nabilaukan sa rami ng nilabas nitong katas sa aking bibig na masamid na ako. Hinang-hina ako at hinabol ang aking pag hingga, na tinignan na lamang si Drake na naka tayo pa rin sa harapan ko at naka ngisi at nasisiyahan sa kanyang ginawa.

Inayos niya na ang kanyang sarili at hindi niya man lang ako hinintay na tuluyan na maging normal ang aking pag hingga, na kaagad niya akong tinalikuran. Walang lingon-lingon na nag lakad paalis na para bang walang nangyari.

•••••

"Saan po tayo pupunta, Manang Puring?" Hindi ko maiwasan na maitanong sa matanda na mag kasama kaming nag lalakad sa palengkean ng San Rafael.

Marami rin akong nakikitang nag titinda na mga gulay,prutas at kong ano-ano pa sa bawat sulok na madaanan namin. May nadaanan rin kami sa aming pag lalakad na mga bahay na gawa lamang sa kubo at ang iba naman maka luma ang pag kakagawa no'n na mga sinauna pang mga desinyo ngunit mga matibay naman.

Bibihira ka lang maka kita dito San Rafael na mayaman at may kaya talaga dahil iilan lamang sa mga tao na naninirahan dito sa salat din sa buhay, subalit payapa at tahimik naman ang lugar namin.

Ang kilala lamang na mayaman at ma-impluwensiyang tao sa baryo namin ang mga Villanueva at pina-pangunahan iyon ni Drake.

"Bibili lang tayo Señorita ng ibang mga rekado at ilan na pangangailangan. Naipag utos rin sa akin ni Señorito Drake, na isama na raw kita para sa ganun po makapag pasyal naman daw ho kayo." Isang tango na lang sinagot ko at naka sunod naman ako sa matanda na nauna ng nag lakad.

Sa totoo lang talaga nag tataka at nahihiwagaan ako na hinayaan ako ni Drake na lumabas ng Mansyon na dati-rati naman kinukulong at pinag babawalan niya ako. Labis ko naman na pinag tataka na walang naka buntot na tauhan o kaya naman na guards sa pag labas namin.

Anong meron?

Bakit parang kampanti pa siyang hinayaan akong lumabaas ngayon?

Paiba-iba rin kung minsan ang ugali at pinapakita sa akin ng binata na kahit ako mismo hindi ko masabayan.

Pinilig ko na lamang ang ulo ko at iniwasan ng umisip ng kong ano-ano. Tinuon ko na lamang ang mata ko sa panunuod ng mga madaanan namin, sinulit ko na rin ang pag kakataon na maka labas at maka pasyal ako ng matiwasay na hindi iniisip ang mga mata at mga tauhan ni Drake na naka bantay sa bawat kilos at galaw ko.

May nakaka salubong din kami na mga tao sa aming pag lalakad, ang ilan naman sa kanila bumibili at may mga bata rin akong nakitang nag lalaro at nag hahabulan sa kalsada.

Una namin pinuntahan ni Manang Puring ang pamilihan ng sariwang karne ng manok at baboy. Bumili na kami doon at sunod naman na pinuntahan ang bilihan ng mga prutas.

"Huwag kang gaanong lumayo sa akin Señorita, at baka maligaw ka." Paalala ng matanda habang binabaybay namin ang daan. Isang tango na lang ang sinagot ko at bitbit ko naman ang katamtaman lmang na basket na gawa sa abacca laman ng mga nauna naming napamili kanina. "Sana naman po Señorita, huwag niyo naman po sanang isipin na tumakas dahil tiyak na malalagot ako kay Señorito Drake." Paalala na lamang ng matanda na may takot at nababahala sa tinig nito.

Hindi na ako sumagot pa sa matanda at hanggang puntahan na namin ang huling bibilhin namin na nag titinda ng isda. Humarap sa amin ang isang lalaking medyo may katandaan at balbas sarado.

Kinuha sa akin ni Manang ang hawak kong basket, para siya na ang hahawak no'n.

"Bibili ako ng apat na kilo ng tilapia, at ilan pa sa mga naka lista dito." Inabot ni Manang ang listahan ng papel at malugod naman na tinanggap at tinignan ng lalaki kong ano pa ang naka sulat doon. "Kagaya ng dati ulit Homer, ipa hatid mo na lang sa Mansyon iyan na mga order ko."

Pinapanuod ko silang abala sa pag uusap ng ilang mga order na mga isda at sinakto ko naman talaga na abala sila at hindi ko maagaw ang kanilang atensyon. Kumilos na ako at dahan-dahan kong inatras ang paa ko paalis na hindi nila namamalayan.

Plano kong tumakas muli dahil iyon ang kanina ko pa pina-plano.

Lumingon-lingon ako sa kaliwa't-kanan ko, sinisiguro na walang ibang taong makaka halata ng pag alis ko. Atras lang ako nang atras at ng masiguro kong tuluyan na nga akong naka layo, inipon ko na ang natitirang lakas sa dibdib ko at kumaripas na nang takbo.

Nakipag siksikan ako sa mga tao na nakakasalubong ko. Wala na akong lingon-lingon pa at binilisan ko pa lalo ang pag takbo ko na hindi na nila ako mamahabol at maabutan pa ni Manang Puring.

Pasensiya na po Manang, pero kailangan kong gawin ito.

Gusto ko lang makita at makasama ang Itay ko.

Buo na ang determinasyon kong maka alis para puntahan lamang si Itay sa karatig baryo ng San Rafael.

Halos takbuhin ko na ang pamalengkean. Marami din akong nakabunggo na mga tao sa aking pag takbo, ang ilan pa sakanila nagalit pero hindi ko na lang tinutuonan ng pansin iyon dahil gusto kong maka takas.

Takbo lang ako nang takbo at hindi ko na pinansin ang dumaplis na pawis sa aking noo at leeg hanggang tuluyan ko na ngang narating ang aming lugar. Ang baryo ng San Ramon.

Nahimasmasan at kay gaan ng aking dibdib na matanaw ko na ang aming maliit na bahay. Maraming naka tanim doon na mga makukulay na mga bulaklak at mayron lamang na bakud na gawa sa kahoy.

Hindi na ako nag sayang pa ng pag kakataon, at pumasok na ako sa maliit namin na bakuran at kinatok ang pintuan.

“Itay, andito na po ako.” Pag tawag ko sa pangalan ni Itay na pinipihit subalit naka sarado iyon. “Itay, naka uwi na ho ako, si Ashley ito buksan niyo po ang pintuan.” Nilakasan ko na ang pag katok ng pintuan subalit wala pa rin akong nakuhang sagot, na mag pabigat pa lalo ng dibdib ko.

Paulit-ulit kong tinatawag ang kanyang pangalan hanggang kusa na akong nanlambot at takot sa aking dibdib na hindi ko maipaliwanag.

“Ening?” Ang boses ng matandang babae sa likuran ko ang mag patigil sa akin. Mamasa-masa ang mata kong hinarap ito na naka tayo sa labas ng aming bakuran at nakita ko kaan si Tiya Rosa, ang matandang malapit sa akin at kapitbahay namin.

Dali-dali naman akong lumapit sakanya na maka kuha ng kasagutan.

“Tiya Rosa, ang Itay po? Asan siya?” Takot kong tinig na mag pabigat sa aking puso sa pagiging tahimik nito.

“Ano kasi Ening.” Pag bibitin nito, na nag aalangan pang mag salita at nabasa ko kaagad na may gusto siyang sabihin sa akin. “Mahigit tatlong buwan na kasing walang tao diyan sainyo, at hindi na umuuwi ang Itay mo simula no’ng umalis ka.” Ang salita nito ang mag pagimbal sa aking dibdib at takot na lumukob na rin sa puso ko.

"H-ho?" Napa piyok ko na lang na wika, at tuluyan ng nanghina ang tuhod sa kagimbal-gimbal na balita na aking narinig. “Ano? Saan po siya pumunta Tiya Rosa?” Garalgal ko na lamang na tinig, umaasa na makaka kuha sakanya ng kasagutan.

Bakit siya umalis?

Saan siya pumunta?

Bakit, hindi niya man lang pinaalam sa akin lahat ng ito?

Bakit?

Maraming katanungan na sumagi sa isipan ko pero ang isang alam ko na lamang ang matinding takot ang yumakap sa puso ko na tuluyan niya na akong inabandona.

“Hindi ko alam Ening kong saan siya pumunta.” Anito. “Wala rin pasabi ang iyong Itay, at pansin ko bago siya umalis marami siyang bitbit na mga gamit.” May kirot sa aking puso na sinabi niya ang katagang iyon at hindi ko na lamang mapigilan ang aking sarili na manubig ang mata ko sa takot.

Pumatak na lamang ang pinipigilan kong luha sa mata at wala na akong imik na hinakbang na lamang ang paa ko para lisanin ang lugar na iyon. Wala na akong dahilan para manatili pa doon, kong hindi ko naman makakasama ang Itay ko.

Tahimik ko na lamang binabaybay ang daan, at ang isipan ko naman lumilipad na sa pag iisip at pag aalala kong saan ko na hahanapin ang Itay ko. Hindi ko na dinama ang pananakit ng aking paa sa ilang minuto ko nang pag lalakad, sa walang katapusan na daan na ito.

Hindi ko alam kong saan ako idadala ng aking mga paa basta ang alam ko lang ang makalayo.

Gulong-gulo na ang isipan ko at wala pa ring humpay na pag patak ng luha sa mata ko sa labis na takot at pag alala kay Itay.

“Itay, asan kana po?” Basag kong tinig sabay punas ng luha sa aking pisngi. Hindi ko na dinama ang pag hahapdi at pag mumugto ng aking mata sa walang humpay na kakaiyak lamang. “B-Bakit niyo ako iniwan? Bakit hindi niyo man lang sinabi na aalis na pala kayo, saan ko na kayo hahanapin neto?” Wala akong pakialam kong maging kaawa-awa man ako sa paningin ng iba, basta ang gusto ko na lang ilabas lahat ng sakit at kirot dito sa puso ko.

Napa tigil na lamang ako na mabunggo na lamang ako sa matipunong likod, na mapa hinto ako.

“Sorry, hindi ko sinasadya.” Naka yuko ko na lamang na wika, nahihiya akong ipakita na umiiyak ako.

Humarap sa akin ang isang matipuno at matangkad na lalaki. Simple lamang ang porma nitong suot ang maong na pantalon at pantaas naman na kasuotan ang v-neck na puting damit. Matipuno ang katawan at makisig ito na bumabakat sa kanyang kasuotan. Kayumanggi ang kutis ng lalaki, na kina tinggala ko para tignan kong sino ito.

Hindi lamang nag lalayo ang edad nilang dalawa ni Drake base pa lang sa paraan ng tindig at tangkad nito at hindi ko maitatanggi na may itsura nga ito.

“Pasensiya na talaga.” Nag vow ako sa harapan niya para huminggi ng despinsa at wala pa rin itong imik na sinusuri ako ng palihim.

“Okay lang iyon.” Malagong boses pa lang nito ang lakas ng dating. “Sandali taga rito ka ba sa San Ramon, ngayon pa lang kasi kita nakita.” Anito na hinuhuli naman nito ang aking titig, at iwas na iwas naman ako sakanya.

“O-Oo.” Mahinang sagot ko na lamang at sabay punas ng bakas ng luha sa mata ko. Ayaw kong ipakita dito na umiiyak ako. “Sige, mauna na ako sa’y——-“ hindi ko na natapos pa ang anumang sasabihin ko na mag pabalik na lamang ng takot at kilabot sa aking dibdib na marinig na lamang ang malakas na pag sigaw.

“Nakita ko na siya! Hulihin niyo!” Sigaw ng nakaka takot na boses sa aking likuran, na mag panumbalik ng kilabot sa puso ko.

Mabilis ko naman na nilingon para hanapin kong saan nag mumula ang tinig at namutla ako na makita ang tatlong mga naka itim na mga lalaking patakbo papalapit sa kina-roroonan ko.

Tuluyan nang nag hina ang katawan ko na makilala kong sino iyon, walang iba ang mga katiwalang tauhan ni Drake. Aligaga at hindi ako mapakali na may takot na naman sa puso ko na alam kong dadakpin na naman nila ako.

Maluha-luha ang mata kong tumitig sa estrangherong lalaki na naka bunggo ko kanina, walang pag aalinlangan na hinawakan ang pulsuhan nito at may pag mamakaawang tumitig dito. “Nag mamakaawa ako sa’yo, tulungan mo ako.” Pakiusap ko at nabigla ito sa pag hawak ko na lamang sakanya. “Ilayo mo ako sa kanila, dahil ikukulong nila ako. Tulungan mo ako, huwag mo akong hayaan na ibigay sakanila dahil sasaktan nila ako.” Pakiusap kong lumandas ang luha sa mata kong nag mamakiusap sa lalaking iyon.

Ayaw ko na.

Ayaw ko nang bumalik sa lugar na iyon.

Walang imik na lamang ang estrangherong lalaki, at hindi alam ang gagawin siguro sa labis na pag kagulat. Sa bawat segundong lumipas, may takot sa aking dibdib na palapit nang palapit na sila sa akin.

“Miss, hindi kita maintindihan.” Naguguluhan na wika nito. “May problema ba? Sinong mag kukulong sa’yo?”

"S-Sil----" nagimbal ang dibdib ko na may marahas na lamang na humawak sa pulsuhan ko, na kaagad ko naman kina-lingon para tignan.

Para akong tatakasan ng bait, at kusa nang humiwalay ang kaluluwa ko sa katawan na makita na lamang ang nanlilisik na mata ng taong hawak-hawak ang pulsuhan ko ngayon.

Dumaplis ang malamig na pawis sa noo at leeg ko, at tuluyan na akong manlalambot na makita ang nakaka takot nitong itsura.

“D-Drake.” Iyan na lang ang aking naibigkas at kasabay ang pag bagsak ng luha sa mata ko.