Verañas Royales I: Of Blues and Fire

Kabanata 11

Crawling his long fingers subtely upon her back, they stayed serenely in that position for a moment, while their mouths were dancing in the open. Her knees were wobbling, still weak. In the process, she effectuately gripped the prince's arms, pulling force of strength within them. Napansin ni Prinsipe Johannes na nahihirapan siyang tumingkayad, thanks for his wonderful height, kaya dahan-dahan siya nitong pinapirmi ng pwesto. Ang isa naman nitong kamay ay hinapit siya sa baywang at pinalapit pa sa kanya.

Lyca can't believe her eyes, she actually initiated the kiss. And, she is deliciously, deeply indulged with it. She angled expertly, when he turned his head sidely, deepening the kiss. Ah. She was single for months, that's for sure. It showed. She didn't know that she'll feel the dizziness again because of the kissing.

Prince Johannes addictively plunged even more inside her mouth. Hindi niya alam kung ano ang nagtulak sa kanya para halikan ng ganoon kalalim si Lyca. Ni wala pa nga siyang naging kasintahan, ni karanasan para gawin iyon. Tanging si Lyca ang unang babaeng pinatikim niya ng halik. Basta ang alam lang niya, gusto niya pang ulit-ulitin iyon.

They pulled out together, breathed and kissed again. It must be because her mouth tasting like vanilla, combined with strawberries and the scent of apple and peaches, kept dipping his nostrils. He inhaled her sweet scent. He was definitely, hooked. Gustong-gusto pa nga niyang dilaan at kagatin ang pang-ibabang labi nito, pero pinigilan niya lamang ang sariling gawin iyon.

He has plenty of time. Now that his bride to be was against at him at sa paraan ng pagsagot nito sa kanya ay wala itong balak na makinig, mas lalo pa tuloy siyang ginaganahan. Heck, she even told him to kiss, and return the favor. Which is, from his perspective, paraan ng dalaga para sabihing hindi siya uurong at hindi magpapaalipin sa kanya. He smiled to the kiss and broke away.

Hinihingal-hingal si Lyca nang bitawan siya ng prinsipe. Paunti-unti ay ibinaba niya ang kanyang mga kamay sa mga braso nito at pinakalma ang sarili. Her cheeks were of pink and red hues mixed. Sabi niya, dahil lamang iyon sa init ng panahon and they were in the middle of the open forest. She glanced at the prince who's smiling at her, ear to ear. She can only blink, and tried not to have any expression written over her face.

"Let's go, Your Majesty.." She stepped aside and walked through the pathway they were in. He called her.

"Saan ka papunta?"

Hindi siya lumingon at dumiretso siya sa paglalakad. "Archery grounds.."

"But it's this way.." Kahit napalayo na siya sa prinsipe ay rinig na rinig pa rin niya ang tawa nito. Tinapunan na niya ng tingin ang prinsipe and saw him tracking the bamboo stairs, located across the forest.

Bakit nga ba niya di nakita ang isang iyon? Masyado kasi siyang nagmagaling at hindi muna nag-isip. Nakakalimutan niyang siya ang bagong salta at wala pa siyang gaanong alam sa paligid at pasikot-sikot sa Palasyo. She turned around and with a moderate movement, followed the prince.

- - - - -

Hindi maiwasan ni Lyca na mapatanga at humanga sa kabuuang itsura ng sinasabing training grounds. Green was all around them. Pagdating sa mga matataas na mga pine trees, acacia, narra at iba't-ibang punong nakatayo sa paligid, pati na ang mga halaman; iyong patag na pinamunting mga bermuda sa lupa, lahat ay berde. Huminga siya ng malalim. Napakasariwa ng hangin. Napakasarap pagmasdan ng lahat ng iyon, parang unti-unting naglalaho ang iyong mga problema pag ito'y makikita.

May anim hanggang walong nakatayong bull's eye mula sa distansya nila, ang hugis ng mga ito ay pabilog; iyong may kulay na puti, pula at bughaw. Nakita niya ang prinsipe na may kinuha hindi kalayuan sa kanya. Pagbalik nito ay may bitbit na itong pares ng mga pana at bow.

"Heto.." Binigay nito sa kanya ang isang pares.

She carefully scanned the things in her hand. Halatang matibay ang mga materyales na ginamit sa mga pana at arko, maging ang elastikong nagsisilbeng pwersa para sa dalawa.

Prince Johannes ambled steps aside. Lumapat ang mga paa niya sa bermuda grass at kiniliti niyon ang kanyang ilalim na mga paa. Ang masama lang, hindi niya mararamadaman iyon dahil nakasuot siya ng sapatos.

Lyca eagerly watched the prince, as the royal introduced a pose. Dahan-dahan nitong inilayo ang mga mahahabang binti sa isa't-isa, marahil ay para komportable siyang pumana at para tumama sa target. His long arms, covered with the black suit, modestly stretched the arrow upon its bow. Pinikit nito ang isang mata and aimed for the target. Maganda at napakamaharlika ng tindig at postura nito. Hindi makapaniwala si Lyca na sa tangkad nito, ay magagawa nitong tumayo ng maayos ng hindi natutumba sa posisyong iyon.

Napailing si Lyca sa sarili. She found the urge to capture the prince. Mabuti na lamang at naiwan niya ang cellphone niya.

Prince Johan let go of the arrow, his gold locks on his forehead bounced and swayed back at the passing wind. The arrow pierced at the middle. At the 10 points circle. Napasinghap siya.

Kumuha ito ng isa pang pana at binitiwan muli. He got the target again. Kumuha ulit ng isa pa. 10. All sets of 10. Napakagaling.

"You're great, Your Majesty.." Walang halong biro at malisya na sabi niya sa prinsipe. Her eyes were sparkling. The quite, dim sunlight's reflecting to those eyes windows, fluttering open.

"I know.." Tumango-tango ang prinsipe habang nakatingin pa rin ng malayo, sa kinaroroonan ng mga bull's eye at sa mga pana. "There's nothing I'm not good that.."

Now, that's a powerful remark. May halong pagyayabang ang prinsipe, pero halatang confident na confident ito sa kanyang sinabi. Which is, for Lyca, tested and proven na kung iyong skill sa pagpana ang tinutukoy niya. Of course, added na doon ang pakikipagtalastasan.

"Ginagawa niyo ba ito palagi?" Iyon ang nakikita ni Lyca sa telebesiyon na kung parte ka ng royal na pamilya, you must know how to do archery.

"Sometimes. Not too often.." Inayos nito ang elastiko sa bow na ginamit at waring sinipat-sipat. "Tinuruan lang kami nung mga bata pa kami, I guess you could say, that this is the Royal's sport or something.." Tsinetsek siguro nito kung matibay ang ginamit na goma, kung gawa nga ba sa goma iyon, at kung naapektuhan ba nito ang naging pagpana niya.

"Do you like archery?"

"I don't.."

"Why? Halatang pulido at magaling ka sa pagpana, Kamahalan.."

Tumawa ito bago tumingin sa kanya, the bow and arrows were completely off from his body at nakasettle na iyon sa isang tabi. "Hindi lahat ng field na gusto mo ay magaling ka. Same with this, hindi lahat ng field na magaling ka ay gusto mo. Yung iba, wala ka lang talagang choice.."

Matagal bago makuha ni Lyca ang ibig sabihin ng pangalawang prinsipe. When she did, she slowly nodded her head and looked over the bulls' eyes.

"Ngayon, pumwesto ka na.." Dumako ito sa tabi niya at kinuha iyong pana na nakasabit sa balikat niya.

"Relax your shoulders.." His attractive deep voice, vibrated inside her ears. Hinawakan nito ang magkabila niyang balikat at bahagyang inayos ang pwesto.

"Good. Now, open your legs. Not too wide, just a bit, no, not that.." Umiling ang prinsipe at gamit ang mga paa nito, sinipa ng kaunti ang isa niyang binti. She stretched them little by little and stopped when he told her it's enough. "Right, nice. Just keep that distance of your legs.."

"Understood, Your Majesty.."

"May pagkakataon kasi na nakasalalay ang pagpana mo sa target, sa maayos mong pwesto. Kailangan din na relax lang ang utak at katawan mo. Don't forget too focus!"

"Duly noted!"

"Next, the bow and arrow."

Lumapit muli si Prinsipe Johannes sa kanyang likod. This time, ramdam na ramdam niya ang mainit nitong hininga na dumadampi sa batok niya. She was clearly affected by his hot breathing, but she just pretended not to feel anything. Kahit na iyong malakas na pagtibok ng puso niya.

Tinaas ng prinsipe ang mga kamay ni Lyca nang nakagawa na siya ng posing, gamit ang mga pana. Ang mga mahahaba nitong daliri ay pumadausdos sa kanyang kamay na hawak ng pana. Hindi alam ni Lyca kung anong nangyayari dahil may kakaiba siyang nararamdaman sa mga dulo ng daliri nito.

It was somewhat electrifying, but not painful enough para lumayo siya dito.

"Try expanding your arms, stretch the arrow.." The prince took a step backwards, putting a distance between them. "Now, shoot.."

Sa signal ng prinsipe, binitiwan niya ang pana. Halos malagot ang kanyang hininga sa antipasyon kung saan tatama iyon.

Sadly, the arrow directed not on the middle but onto the three, blue circles after that.

Sa ikapito siya tumama. Nagpakawala siya ng buntong-hininga.

"Shoot again.."

She grabbed the arrow over her back, strike a pose again, stretched and then, shoot.

Unfortunately, it aimed at the five point target. Mas mababa kaysa kanina. She glanced at the prince whose arms were already against his chest.

"Shoot again.." Ang prinsipe na ang kumuha ng pana sa likuran niya. Baritono at strikto na ang boses nito. "Wag kang titigil hanggat di mo natatarget 'yong gitna.."

With menacingly eyes, kinuha niya ang pana sa kamay ng prinsipe at pumana muli. Binitiwan niya at tumalsik iyon palabas ng bulls' eye. She let out a exasperated sigh at kumuha ulit ng isa pa.

Hindi niya maintindihan kung anong kaluluwa ang sumapi sa kanya para magpursige sa pagpana na iyon. Malayo sa usapan kung sasabihin niyang dahil sa kompetisyon, dahil sa Royale o dahil sa prinsipe. Talo na siya doon dahil unang-una, wala talaga siyang interes sa sports na iyon.

The reason maybe because, the sports allows you to aim a target. When you aimed the target, lalo na iyong itim na mata sa gitna, mataas ang puntos mo. Panalo ka. Succesful ka. Nagawa mo. Kapag hindi mo nakuha ang target, ibig sabihin natalo ka. Hindi mo nagawa.

Pero may dahilan siguro kaya maraming bilog ang bulls' eye at may kanya-kanyang puntos. Nagsisilbi itong hagdan, patungo sa gitna. You'll climb the stairs paunti-unti hanggang makapunta ka sa taas. It makes you work hard even more.

"Look at the target, Lyca.."

Pinahid niya ang namuong pawis sa noo niya dahil umagos na iyon sa bandang mata niya, kaya hindi niya gaanong makita ang sinasabi nito. And when she did, she gasped and brought her hands over her opened mouth.

Sa wakas, pagkatapos ng ilan niyang pagsubok na magawang tamaan ang gitna, nagawa niya!

"Kamahalan, nagawa ko.."

"Yeah. I saw that.." The second prince flashed him a smile. "Good job.."

He raised his one hand over her head at walang ano-ano'y hinagpos ang buhok niya. She was still focused on the arrow pointed at the black hole na huli na niyang marealize kung ano ang ginawa ng prinsipe. Binawi agad nito ang kamay niya.

"We can easily won this game kung ganito ka kabilis matuto.."

"May nabanggit ba sila kung anong klase ng pagpana ang gagawin natin?"

The prince with gold and blonde hair, just shrugged her shoulders. "Wala. Kailangan talaga nating maghintay sa competition day, para malaman.." Tumango-tango ito at nagpakawala ng buntong-hininga.

"Magaling magplano si Michael pati na ang mga Consuejos. Alam nila iyong mahihirap at hindi kayang gawin ng kung sino.."

Kinuha muli ni Prinsipe Johannes ang nakatabing arko at pana sa kanyang likuran at pumwesto. Pero nagulat siya dahil sa halip na humarap sa mga bulls' eye ay humarap ito sa kanya.

"Worst case scenario, they'll tell you to shoot your partner.."

Napalunok si Lyca. Malinaw na nagulat siya sa aksyon ng prinsipe dahil hindi naman niya pinaghandaan iyon. Kung sakali 'man na bitawan nito ang pana sa kanya ay tiyak na matatamaan siya, kahit naman sigurado siyang walang balak bitawan ng prinsipe iyon.

But why the hell is she shaking?

"W-What if.. they do?"

"Then, I'll do it. I'll shoot you.."

Napaurong na si Lyca. His eyes was serious at hindi niya alam kung ano bang tumatakbo sa isipan ng prinsipe para gawin iyon. Wala sa boses nito na nagbibiro lamang. Pangalawa, ah hindi. Pang-apat na iyong pagkakataon na tinatanong na naman niya ang sarili niya kung anong ekspresyon ang meron sa prinsipe. Napakagulo na. Hindi niya alam kung alin ang totoo o hindi.

"But nah.." Nagkibit balikat ito. "As if they'll do something like that.." Binaba na nito ang mga pana sa bench na nandoon. Nakahingang maluwag si Lyca.

Suddenly, the sky roared and growled. May munti na ring liwanag na paunti-unting kumikislap sa kalangitan. May bagyo pa atang paparating.

"Let's go.." Walang paalam na hinawakan ng prinsipe ang kanyang kamay at hinila siya paalis sa lugar.

She stared at the back of the second prince she was meant to marry. Napakunot ang noo niya.

Who are you?

In the first place, wala pa naman talaga siyang kahit na anong alam sa prinsipe na trustworthy enough at para pagkatiwalaan ito. The revelations in front of his parents' tombs? That wasn't enough. Kailangan niya pa ng iba pang maa matibay.

Kailangan pa niya ng pruweba kung ito ba ay kakampi o kalaban.

She felt the tiny droplets over her shoulder. She gripped his hand back and started to run with him.