Verañas Royales I: Of Blues and Fire

Kabanata 16

"Michael! We're stopping here!"

"Aimee! What the hell are you doing?!"

"Your Majesty, allow me, just this once.." Matatalim iyong mga mata ni Prinsesa Ai na nakatingin kay Prinsipe Jerremiah at tinanggal iyong kamay nito na nakahawak sa braso niya. "Just this once, makinig ka sakin.."

"Oo nga, Jerry. Magaling na 'yung sigurado tayo. Baka kailangan mo ng magpahinga.."

Nang tumalikod si Prinsesa Ai sa unang prinsipe para ipaalam sa mga Consuejos ang kanilang pagsuko sa laro, agad nitong hinila pabalik ang Kapares. Nakipagtagisan rin ito ng tingin sa babae.

They were the second pair after the fifth prince, that was the result of the second drawn lots earlier. Unang pagbitaw lamang ng dalawa sa pana ay tumama agad ito sa gitna ng softdrink ng walang kahirap-hirap. Iyon nga lamang, may nangyaring hindi maganda.

Right after the long-haired prince released the arrow, he fell from the ground with his hands shaking. Hinihingal-hingal na rin ito na parang kakapusin sa paghinga.

Lyca stood there from a distance with her eyebrows crossed, completely puzzled on what happened. She casted her eyes in front and saw the arrows pierced right through the can. Binalik niya ang mga paningin kay Prinsipe Jerremiah and thought, what could possibly went wrong. She opened and closed her palms, her curiousity was starting to burn her again inside. Sigurado siyang may pinagdadaanan ang prinsipe at baka iyon din ang dahilan kung bakit malayo ang relasyon ng kambal sa isa't-isa.

Speaking of which, she looked over from her behind and saw the prince not looking at the scene. His arms crossed in his chest, ignorance was written all over him. Hindi niya na napigilan na humarap dito.

"Papaano mo nagagawang tumayo lamang diyan, Kamahalan?" Tinuro niya ang kinapwepwestuhan ng kapatid nito, habang ang mga mata ay nakadiretso na ng tingin dito. "Your brother collapsed! Hindi mo ba siya pupuntahan at tutulungan 'man lang?"

Prince Johannes glanced at her. Ang mga pares ng kanyang mga mata ay nagpapahiwatig na wala itong pake-alam sa nangyari. "His selected partner is in front of him, plus, Collise and Brintton in both sides. The medics also was there, aiding his needs." Sinakbit na nito iyong gagamitin na mga palaso sa kanyang balikat. "I don't see any problem with it. Besides, it's too crowded already. Ang init-init.."

Napangisi si Lyca sa turan ng prinsipe at nagpakawala ng isang malalim na buntong-hininga, ang isang kamay ay nakalagay sa baywang nito. "You might not see any problem with that, but I have.."

How come na walang pakiramdam ang prinsipe?

Hindi siya nakarinig 'man lang ng kahit na ano kahit pagpigil sa prinsipe nang tumalikod siya para puntahan ang kakambal nito.

Kung hindi nito kayang tulungan ang sariling kapatid, eh di siya na lamang ang gagawa noon. Mas ikatatahimik iyon ng konsensya niya.

She was already convinced right from the start that she wanted to help him.

She catches her breath when she reached them. Iyong mga kamay ay nakapatong sa ibabaw ng mga tuhod niya. Lahat ng mga ito ay napagawi at napatingin sa kanya. "How are you, Your Majesty?"

Prince Jerremiah was sitting on the bench, gripping his hands on the hoodie he was wearing. Katabi nito si Prinsesa Ai na nakayuko sa tabi ng prinsipe at kakakitaan ng pag-aalala sa mukha. Ang isang kamay ng unang prinsipe ay nakataklob sa isang mata nang tumunghay ito papunta sa kanya. His eyebrows twitched, his face and nape was sweating a lot. Basang-basa na rin iyong laylayan ng buhok nito dahil sa pawis.

"Anong ginagawa mo dito?" Hinihingal-hingal ito. Dahan-dahan ang pananalita.

"Kailangan ka naming dalhin sa infirmary.." With concerned eyes, she bowed at him. "I'll call Dra. Montañez just in case. Just give me a minute—"

"You're not supposed to be here.."

Tumayo si Prinsipe Jerremiah at tiningnan siya with those cold eyes. Napalunok siya. Nanlamig ang kanyang buong katawan. He walked passed by her, leaving Princess Ai behind. Napatingin ito sa kanya.

"Pasensya ka na sa kanya, Lyca. Ako na ang humihingi ng dispensa.." Yumuko ito at nginitian siya pagkatapos. "Wag kang mag-alala. I'll make sure he'll be treated.." Pinisil nito ang kanyang balikat. "Now, go. You should continue the game. Good luck!" Pagkatapos ay tumakbo na ito sa daan na tinahak ng unang prinsipe.

Right. There's still the competition rolling. They must finish it before anything.

That left with only five pairs, including them.

She turned around to their direction and saw the first prince, already preparing. Nang makalapit siya dito ay wala pa rin itong imik. Patuloy lang ito sa pagsiyasat niyong mga palaso. She shook her head and sighed.

"Is sticking your nose on someone else's business your hobby?" Halatang may bahid ng panunudyo iyong boses ni Prinsipe Johan nang magsimulang kausapin siya. "Halata namang hindi siya humihingi ng tulong sayo and yet, pumunta ka pa.."

"With all due respect, Your Majesty, I just did what I think, the right thing to do.." Hindi niya ito hinarap, bagkus ay sumagot lamang sa tanong nito habang inaayos iyong mga gagamitin mamaya. "It was more than enough than just someone, totally ignoring his own brother. Mas may malasakit pa ako.."

"Thank you. How adorable of you to mock me.."

"I'm not mocking you, Sir.." Tiningala niya ito, hawak hawak iyong isang palaso sa isang kamay habang ang iba ay nakasakbit sa kanyang balikat. "At least, I'm concerned—"

"So, you are.. concerned.."

Nakita niya itong tumingin ng pahapyaw sa kanya at huminto sandali't tumingala. Lyca can't read again the expression of the second prince giving off on his whole face. Bumuntong-hininga ito, looking at the ground a little bit, and nodded. "Right. Bakit ko nga ba hindi napansin 'yon? Lyca?" He told her, one of the corners of his lip quiverly, moved upward.

There was something in his voice, she can't quite, name. What is it then? Bakit hindi niya masagot iyon?

Nang humakbang papalapit si Lyca papunta sa katuwang na prinsipe ay tumalikod na ito. Napakunot ang kanyang noo. Sigurado siya sa sarili niya na may sasabihin sa prinsipe pero bakit ngayon ay walang lumabas sa bibig niya? She clutched her chest and felt her heart throbbing.

Was she okay though? The beat's not normal.

As they both walked through the triangle, they knew they were both not in sync. Hindi kagaya kanina, wala 'man lang nagsasalita sa pagitan nila para magsabi ng signal para bitawan iyong pana. That made her into a tight spot. It made her guilty to something, sa isang kasalanan na hindi niya alam ay ginawa niya. She bit her lower lip and felt hopeless. Wala na. Kung meron sana ay di magiging madali para sa kanila ang round na iyon.

Sa huli ay hindi nga nila nagawang patamaan ang lata ng sabay, concluding that they failed the game. Hindi sila nakahabol sa iba.

"There will be a break.." Pagkuwan ay sabi ni Michael. "Your Majesties, kindly come back after 3pm.."

When Michael announced the said break, he also said that there will be only one remaining segment for the Archery Competition—and that will be a sort of suprise. Lyca can't help but feel nervous. Kung mahirap iyon kaya sa pangalawang laro na ginawa nila kanina, hindi niya sigurado kung mananalo ba sila doon. Lalong-lalo pa nga at parang may mahabang pugwang sa pagitan nila ni Prinsipe Johannes. She gripped the bench and sighed.

Makahabol nga ba pa kaya sila?

Lyca shook her thoughts away. Hindi. Hindi iyon maaari. They have come a long way and he helped the prince just so to arrive on that spot they were in, ngayon pa ba siya susuko?

Tumayo siya sa kanyang inuupuan. Bahala na. Hindi naman siguro masamang ibaba ang pride minsan. She pretended to cough and faced the prince.

But the prince was nowhere to be found.

Oh, help her God.