Maaga akong nagising, naghahanda para sa napag-usapan naming tatlo. Saan kami tutungo? Sa pamilihan. Tama. Nais ko na kahit papaano ay makalabas man lamang at dahil nagpaawa ako sa dalawa ay wala silang nagawa. Both of them just has a favor to asked and that is to cover my face with makeup.
Okay. Wala namang kaso sa akin iyon dahil kahit papaano, sa paglalagi ko sa Roshire at pagkukulong sa silid ay nagawa kong matutuhan ang mga ginagawa ni Trisha sa mukha ko. Maaring hindi ganoon kasing ganda ng kaniya ang kalalabasan pero pasado na at hindi naman ako magmumukhang katawa-tawa.
“Wow! Halos hindi na kita makilala, ah?” saad ni Blaze na alam ko namang nanloloko lamang.
Inangilan ko siya at agad na inirapan. How could he act like childish everytime? Hirap tuloy akong pani
