Adelina’s Point of View
Nakatingin lang ako kay Sir Amadeo habang kausap niya ang mga taong dinala ng ama niya sa mesa. Wala na si Boss Maximo, umalis na ito kasama ang mga babae niya, habang si Martin naman ay tahimik lang na umiinom sa sulok at nagmamasid; paminsan-minsan ay nakikipag-usap sa mga lumalapit sa kanya.
Maya-maya pa’y lumapit na siya sa akin—nakasimangot. “My social battery is already drained, Adelina; umalis na tayo,” matigas niyang sabi sa akin. “Wala na ako sa mood. Pagod na akong makipag-usap sa mga ‘yon,” dagdag niya pa saka hinawakan ang kamay ko at hinila na ako patayo. “Let’s go.”
“Pero hindi po ba tayo papagalitan ng ama mo?” tanong ko sa kanya.
“I’ve done my part; tara na. I want to go home; pagod na ako,” aniya at tuluyan akong hinila paalis. Hinayaan ko na la
