Pumatak ang alas-otso at hindi pa din dumadating si Ethan. Uupo-mag- lalakad, iyan ang ginagawa ko sa pagkainip na nararamdaman ko. Napakatahimik at napakalawag ng lugar niya. Walang kabuhay-buhay. Dito ba ako titira kasama siya? Ibig bang sabihin magiging katulong din niya ako?
Kailangan naming mag-usap. Madami siyang kailangang sabihin sa akin, kasing dami ng mga tanong ko sa kaniya.
Kaya naman ng bumukas ang pintuan ay bahagya akong napatalon sa gulat. Pumasok si Ethan, seryoso ang kaniyang mukha. Maluwag na ang pagkakaayos ng kaniyang necktie.
Medyo magulo na din ang kaniyang buhok pero gayon pa man ay guwapo pa din siya.
Naglakad siya ng dire-diretso sa kinaroroonan ko. Bahagya pa akong humakbang pakanan para umiwas pero sinundan niya ako.
Nakaramdam ako ng kaba, umaatras ako
