Prenteng nakaupo si Jett sa tabi ko na parang wala lang. Parang normal lang ang lahat, na parang balewala lang ang pagkakakita sa amin ni mga magulang niya sa ganoong sitwasyon. Siguro, sanay na siyang nahuhuli ng mga magulang niya nang ganun. Samantalang ako, hindi ko matingnan man lang ang mga magulang niya. Hiyang-hiya ako sa sitwasyon na kinasangkutan ko kani-kanina lang.
Si Mr. Madrigal ay salit-salitan kaming tinitingnan ni Jett, samantalang si Tita Clover ay naglalakad paroon at parito sa harapan namin ni Jett, habang manakanaka kaming tinitingnan ni Jett.
Nagyuko na lang ako ng ulo. Yukong-yuko. Kung pwede lang na maglaho na lang ako dito sa kinauupuan ko. Nararamdaman ko na ang p*******t ng batok ko, pero hindi ko maiangat ang ulo ko.
Ano ba itong kahihiyang napasukan ko? Isa
