CHAPTER 28
DAHLIA’S POV
MASIGLANG nilapitan ko si Valentino pagkapasok niya sa loob ng opisina. Hindi ko alam pero gusto ko siyang aliwin dahil ang tamlay niyang tingnan dahil siguro di niya tanggap na may sakit ang daddy niya.
“Good morning, Valentino!” ngiting pagbati ko sa kaniya saka ko nilagay sa lamesa ang niluto kong pagkain para sa lunch niya. Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko kung bakit ko siya pinaglutuan ng pagkain.
“W-what’s this?” tanong niya sa akin nang ituro ng hintuturo niya ang lunch bag sa lamesa.
“Lunch niyo po. Alam kong hindi ka na naman lalabas mamayang lunch kaya pinaglutuan na lang kita ng pagkain.”
Nanlaki ang mata ni Valentino saka ngumiti.
“Really? Then should I eat this now?”
Mabilis akong umiling kasabay ng pagkaway ko ng kamay sa harap niya
