“A-anyare sa ‘yo?” puno nang pagtataka ang mukha ni Yuki nang makita siya ng mga oras na iyon. “B-bakit parang ang laki ng itinaba mo?”
Hindi malaman ni Yuki kung yayakapin si Sarah o hindi.
“Sa sasakyan mo na lang tayo mag-usap,” aniya.
Tumango-tango ang kaibigan.
Nahirapan siguro siyang paniwalaan kaya wala itong ginawa habang nagmamaneho kung hindi ang sulyapan siya.
“Hindi pa man ako nakaalis papuntang Switzerland, na-kidnap ako, Yuki. Isang taon akong nakulong sa isla, sa may Palawan. Tumaba ako nang tumaba dahil sa pinapainom nila.” Bahagyang may bumara sa kanyang lalamunan. “Ang malala, nabaliw ako, Yuki. At hindi lang iyon, nawalan din ako nang paningin dahil tumama ang ulo ko sa matigas na bagay…”
Napapreno ang kaibigan bigla kaya muntik na siyang mauntog. Mabuti at hindi m
