I tried to calm myself and hide my emotion. I tried not to cry in front of Terrence. And thanks god, napipigilan ko ang paglabas ng luha sa mga mata ko.
Habang kumakain kami for dinner dito sa loob ng dinning room ay nanatili akong walang imik at nakatingin lang sa plato ko. Ayaw ko sanang sumabay sa dinner pero dahil sa mga bata ay napilitan ako. Kasanayan na kasi nila na magkasabay kaming kumain.
“Sweetheart, what's wrong?” Terrence asked me. Tila napansin na nito ang pananahimik ko at hindi pag-galaw sa mga pagkain sa plato ko.
“Ayaw mo ba ng mga pagkaing nakahanda? Gusto mong ipagluto kita ng iba?”
Hindi ako sumagot at nanatili lang ang tingin sa pagkain ko.
Hindi ko kayang tumingin sa kanya, baka kasi may masabi akong hindi maganda. I hate him right now. He's a liar!
Ilang taon
