Chapter 101

1906 Words

I hugged him, 'yung klase ng yakap na parang ayaw ko na siyang pakawalan. Agad din siyang yumakap pabalik sa akin. “I missed you so much!” Clark whispered while hugging me tight. “Na-miss din kita... sobra... sobrang na-miss...” I sobbed. Hindi ko na napigilan ang mga luha na tumakas mula sa mga mata ko. Tuluyan na akong napaiyak sa kanyang malapad na dibdib. He's alive! Buhay na buhay siya! Hindi ako nanaginip lang dahil totoong buhay siya at yakap ko ngayon. Ilang sandali kaming nagyakapan, hanggang sa natigilan ako nang may mapagtanto. “S-Sandali...” Unti-unti na akong bumitaw ng yakap at tumingala sa kanyang mukha. “P-Paanong... buhay ka?” I asked him, confused. Naguguluhan ako. “It's a long story.” He softly touched my face. “Ang mahalaga ay narito na ako sa harap mo. I'm ba

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD