MABILIS ang pag-angat ni Callen nang tingin sa secretary nang pumasok ito. Kanina pa niya inaabangan ito para makibalita.
“Ano? Kailan ang uwi niya?”
“As of now po, negative. Pero may natitirang dalawang araw pa naman po bago mag-expired ang visa niya.”
Damn! Isang buwan na siyang parang tangang paulit-ulit na nakikibalita. Actually, hindi na bago ito. Every time na lumabas ng bansa si Asia, parang tanga siyang naghihintay sa pagbabalik nito. Hindi naman niya magawang puntahan ito dahil sa kasunduan nilang dalawa.
Kasalanan niya kung bakit umabot sila sa ganito. Kung maibabalik lang niya ang nakaraan.
Mapait na tumingin si Callen sa picture frame. Silang dalawa iyon, at kuha iyon four years ago. Iyon na ang pinakamasayang araw para sa kanya, at the same time, pinakamalungkot na araw p
