“DALAWA tayong haharap sa kanila.” Pagkasabi noon ay nilingon ko si Celine. Kararating lang namin sa bahay ni Matthew. Doon ko siya inihatid pagkagaling sa bahay, pero umaasa akong ilang araw na lang ang ilalagi niya roon. Kapag maiayos na ang sitwasyon namin ay iuuwi ko na si Celine sa bahay ko. Doon na kami magsisimula ng buhay na magkasama.
Hinawakan ko siya sa mukha. “Don’t worry about anything. Ako ang bahala para sa ating dalawa.”
Hindi pa rin siya sumagot. Napansin ko nang kanina pa siya tahimik at kumikibo lang sa tuwing kakausapin ko. It’s all right. I understand her silence. I know she’s worried. Hindi madali sa kaniya ang malagay sa sitwasyon namin ngayon kasama ang pinsan ko. Marahil isa sa inaalala niya ang sasabihin ng pamilya ko. I know it wouldn’t be easy for her. Pero na
