Habang nakikinig ako kay Nanay ay panay agos naman ang aking mga luha. Na halos durugin ang aking puso sa sinapit ng aking tunay na ama. Hindi ko mapigilan ang aking sarili napayak ako bigla kay Mama Michiyo. At sa kaniyang mga balikat ay inilabas ko ang mga luha sa aking paghihinagpis sa pagkamatay ng tunay kong ama.
Si Mama Michiyo naman ay naramdam ko ang pangungulila niya sa aking ama.
"I love him so much..." garalgal na sabi ni Mama na patuloy pa rin sa pag-iiyak.
At naniniwala ako na Mahal niya ang aking ama, dahil hanggang ngayon ay hindi naghanap si Mama Michiyo ng ibang lalaki. Na hanggang ngayon ay hindi na siya umibig pa sa ibang lalaki.
"Nay... Tay, puwede ba naming mapuntahan ang libingan ni, Papa?"
"Oo, anak."
Pumunta kami sa sementeryo upang dalawin ang libigan ni Papa
