HINDI na napigilan ni Morris Serna ang kanyang luha. Hindi niya alam kung bakit siya umiiyak, pero sa lahat ng pagkatalo ay parang napakasakit nito. Sa pagtunog ng buzzer kanina, bigla na lang niyang naalala ang kanyang lolo Selmo.
“Kahit anuman ang maging resulta ng laro mo... Huwag mong kakalimutang maging masaya rito.”
“Apo... Morris, tandaan mo, masayang maglaro ng basketball! Mag-enjoy ka palagi sa bawat game mo.”
Nakalimutan na ni Morris ang tunay na diwa ng laro sa kanya mula nang hindi na siya pinapanood ng kanyang lolo. Masyado siyang nagpokus sa panalo, sa kanyang sarili at sa pagbawi sa player na si Mover. Hindi na siya nag-e-enjoy sa laro.
“Tama ka nga Ricky Mendez...” wika ni Morris sa kanyang sarili at pinunasan niya ang kanyang luha. Pawisang-pawisan siya at
