Panay ang tulo ng luha ko habang nakatingin ako sa mukha ng isang sanggol na nasa loob ng incubator. He is so tiny that he would be hurt if I held him in my arms.
Kasing laki lang siya ng coke ng litro at hindi ko alam kung paano mabubuhay ang ganito kaliit na nilalang. Kailangan ng ibayon pag-iingat kapag hahawakan siya. Tingin ko konting diin lang ay iiyak na ito at magwawala.
Justin is right. He is healthy and strong. Ang puti at matambok ang pisngi. But seeing him this tiny…parang hindi ako kumbinsido na makaka-survive siya gaya ng kanyang ina.
Kulang siya sa buwan. Dalawang buwan pa dapat ang ilalagi niya sa loob ng matris ng kanyang ina, ngunit dahil sa tinamong aksidente ni Malzia na hindi ko alam kung paano iyon nangyari, napaaga ang kanyang paglabas at heto nga ay aking tinata
