"Tahan na." Alo ko sa babae na wala pa rin tigil sa pag-iyak. Dinala namin sa emergency room si Leng at ngayon ay naghihintay kami sa paglabas ng doctor na sumusuri rito ngayon.
Ipinatong ko rito ang hinubad kong jacket, dahil kanina pa ito pinagtitinginan ng mga tao dahil sa suot nito.
"Takot na takot ako. Hindi pa nga ayos si Ate, ngayon naman si Leng." Kinabig ko s'ya at niyakap. Malakas ang pag-iyak nito, kagaya nang abutan ko ito sa gilid ng kalsada kanina, hindi kalayuan sa bar na pinagtratrabahuan nito.
"Huwag kang mag-alala, mahusay ang Doctor na sumusuri sa kanya." Yumakap din ito at isinubsob ang mukha sa dibdib ko.
"Hindi naman na kami tantanan ng problema. Bakit kailangan sunod-sunod?" halata sa tinig nito na hirap na hirap na ito.
"Tahan na. Sa tingin ko'y mas mabuti
