LETICIA VIDA
UNTI-UNTING napa-bagsak ang mga tuhod ko sa sahig, kapit-kapit ko ang door knob habang malakas na humahagulgol na kahit anong sigaw ko sa pangalan ni Krugen, hindi n’ya ako binalikan at hindi ko na maramdaman ang presens’ya na rito sa palapag. Halos kalahating oras ko nilabas ang aking emosyon. Umupo ako sa isang sulok at niyakap ang mga tuhod ko. Habang naghahabol pa rin ako ng hininga dahil kakagaling ko lang sa kakaiyak, nakakaramdam na ako ng lamig.
Nangangatog ako. Tumatagos ang hamog sa sirang sliding door pati sa mga bintana. Hindi ko naman gustong ipulupot ko ang maruming kumot sa katawan ko na sobrang alikabok. Kahit nakakaidlip na ako, hindi agad ako naka-tulog dahil giniginaw ako at lumipas ang mahabang oras, nanaig sa wakas ang aking antok.
Kinaumagahan, nagi
