"NAKIKIUSAP ako, Vaughn. Huwag mong ituloy ang balak mo. Mali ang iniisip mo. Hindi ako si Nancy dahil matagal na siyang patay." Kahit unti-unti na siyang nababalot ng takot ay hindi siya susuko. Kung noon ay nakawala siya sa kamay nito, mas lalo ng dapat ngayon dahil naghihintay sa kanya ang kanyang anak. Ayaw niyang umiyak pero kapag naaalala niya si Margaux ay hindi niya mapigil. Ang liit-liit pa nito kaya kawawa naman ito kung mapapahamak siya.
Isang nang-uuyam na tawa ang pinakawalan ni Vaughn. "Ibang klase talaga ang sama ng ugali mo, 'no, Nancy? Pambihira ka talagang mag-isip. Sukdulang patayin mo ang sarili mo para lang makaligtas ka sa akin?!" Iiling-iling ito habang nakatikwas pa ang isang bahagi ng labi.
"Dahil iyon ang totoo!" singhal niya na naging mitsa ng lalong pagliliy
