THE CEO'S REAL WIFE-SPG

CHAPTER 14

Lucas’s POV.

“She’s still a virgin,” I murmured.

Humithit ako ng sigarilyo habang nakaupo ako sa sofa sa loob ng silid ko. Sa harap ko ay may isang bote ng alak.

Tumitingin ako kay Halley habang nakahiga sa kama. “Whether she’s a virgin or not doesn’t matter to me. I just want to be with her. Now that I’ve fulfilled my desire, hindi ko na siya pakakawalan.” Pagkatapos ubusin ang sigarilyo, tumayo ako at pumunta sa banyo upang maghilamos at magsipilyo. Nang matapos, lumapit ako kay Halley para sa round two. Hindi ko maipaliwanag ang kasiyahang nararamdaman ko sa piling niya, at nais kong maranasan ito nang paulit-ulit. Niyakap ko siya at hinalikan ang kanyang braso, habang ang kamay ko ay dahan-dahang umakyat sa kanyang hita.

“Halley…” I whispered.

Napansin kong hindi siya kumikilos kaya tinitigan ko siya.

“You fell asleep on me.”

Instead of feeling angry, I simply watched her as she slept. “Maybe you couldn’t handle the exhaustion,” I whispered softly.

I got up, took a washcloth, and gently wiped her bare body. A warmth washed over me as I cleaned her intimate areas. When I wiped her v****a, I noticed a small amount of blood remaining.

“This is the first time I’ve had s*x with a virgin.”

Dahil hindi naman isyu sa akin ang virginity, okay lang sa akin basta mahal ko siya.

“Masaya ako dahil ako ang nauna sa 'yo,” bulong ko habang nililinis siya. Pagkatapos ko siyang linisin, binihisan ko siya ng damit.

“Sweet dreams, Halley,” sabay halik sa kanyang pisngi.

Humiga na rin ako at niyakap ko siya nang mahigpit.

Kinabukasan, maaga akong nagising dahil kailangan kong puntahan ang mga magulang ni Halley. Sasamahan ko sila sa ospital para magpagamot.

“Sir, good morning!” bati ng katulong.

Ngumiti ako. “Ipagluto n'yo ng masarap na almusal si Halley,” sabi ko.

“Hindi po ba kayo kakain ng almusal?”

Umiling ako. “Kape lang.”

“Pagtitimpla ko na kayo ng kape,” sabi niya at dumiretso sa kusina.

I went to the terrace of the house and sat there while waiting for my coffee. I often hang out here because I can see the flowers that my mom planted. After a little while, my coffee arrived. I drank it while reading a magazine.

Lumapit sa akin ang driver ko. “Sir, alis na po ako,” sabi niya.

Ihahatid niya ang kapatid ni Halley sa eskwela.

Tumango ako. “Ingat.”

“Salamat po, Sir.”

Pinagpatuloy ko ang pag-inom ng kape. Pagkatapos maubos iyon, umalis na ako ng bahay.

“Lucas!” gulat na gulat ang nanay ni Halley nang makita ako.

Ngumiti ako. “Hello, Nay!”

“Pumasok ka rito at kumain ng almusal.”

Sumunod naman ako sa kanya at dumiretso sa kusina kung saan pinaghain niya ako ng pagkain.

“Pumunta rito ang driver mo para ihatid ang anak kong si Harry.”

“Sinabi ko sa kanya na siya na ang bahalang maghatid at magsundo hanggang matapos ang klase ngayong taon.”

“Nakakahiya naman sa ‘yo.”

“Ngayong araw ay magpapakasal na kami ni Halley, kaya magiging magulang ko na rin kayo.”

“Salamat.”

“Pumunta ako rito para samahan kayo sa ospital ni Tatay. Ituturo ko rin sa inyo kung paano gamitin ang health card na ibinigay ko. Gusto ko rin malaman ang sukat ng sapatos at damit ni Halley.”

“Salamat. Si Halley, size 8 sa sapatos at small size sa damit.”

“Okay.”

“Kumain ka lang diyan at bibihisan ko lang ang asawa ko.”

Tumango ako bilang tugon at pinagpatuloy ang pagkain habang hinihintay silang magbihis. Pagkatapos kong kumain ay pumunta na kami ng hospital.

“Lucas, gusto ko lang malaman kung dito lang ba puwedeng gamitin ang health card na ibinigay mo?” tanong ng nanay ni Halley.

“Kahit saang private hospital puwedeng gamitin ‘yan. Mas maganda ang serbisyo nila, at may kakilala akong mga doktor.”

Tumango siya. “Kung hindi ka namin nakilala, baka sa panaginip na lang kami makakapunta rito.”

“Huwag po kayong mag-alala sa gastusin sa ospital. Ang importante ay mabilis na gumaling si Tatay.”

“Hindi ko alam kung paano kami makakabayad sa 'yo,” wika niya.

Ngumiti ako. “Hindi n’yo kailangan magbayad sa akin.”

Huminto kami sa pag-uusap nang tawagin na sila ng nurse dahil sila na ang susunod na titingnan ng doktor.

Naghintay ako sa kanila ng ilang minuto at pagkatapos ay umalis na kami.

“Bukas pa raw malalaman ang resulta ng mga test na ginawa sa asawa ko.”

“Okay, papasama na lang kayo sa driver ko bukas.”

“Okay, naiintindihan namin.”

“Dumaan muna tayo sa mall para bumili ng damit ni Halley at ng damit n'yo.”

“Huwag mo na kaming ibili ng mga damit. May mga maayos pa naman kaming susuotin. Baka mainip na rin kasi ang asawa ko. Si Halley na lang ang ibili mo ng bagong damit. Wala siyang bestidang kulay puti.”

Tumango ako. “Nay, ano bang gusto ni Halley?” tanong ko.

“Hmm… wala naman siyang pili sa pagkain. Hindi rin siya mahilig sa mga makeup at alahas. Hindi ko alam kung anong gusto niyang mga damit dahil hindi na namin pinagtutuunan ng pansin ang ganung bagay. Simula nang mag-stroke ang asawa ko, talagang mas lalong naghirap ang buhay namin. Swerte na kung nakakakain kami ng tatlong beses sa isang araw.”

“Kaya pala napilitan siyang magtrabaho sa club.”

“Anong sinabi mo?”

“Wala po, may naalala lang ako.”

“Paano pala kayo naging magkaibigan ng anak ko?”

“H-Ha?”

“Sinabi niya na magkaibigan kayo ni Halley.”

Tumango ako. “Yeah, we have been good friends.”

“Salamat at nakahanap siya ng kaibigang katulad mo.”

Ngumiti ako bilang tugon sa kanya. Pagkatapos ko silang ihatid sa bahay, dumiretso na ako sa kumpanya para tapusin ang mga naiwan kong trabaho.

“Rosie!” tawag ko sa sekretarya ko.

Lumapit siya. “Yes, Sir!”

“Go to the mall and buy me two pairs of dresses to wear for the wedding.”

“Wedding gown, Sir?”

“A formal dress suitable for a civil wedding.”

“Okay, Sir!”

“When you’ve bought the dresses, send them to the house. Bring our driver with you. Don’t worry; I will give you a bonus, including the driver who accompanies you.”

Her smile widened. “Thank you, Sir!” she said as she left.

Dalawang-oras ang lumipas nang dumating ang sekretarya ko.

“Sir, napadala ko na po sa bahay mo ang mga damit na binili ko.”

“Good, thank you!”

Binuksan ko ang cellphone upang tingnan ang cctv camera. Gusto kong makita ang reaksyon ni Halley. Nakita kong binigay ng katulong ko ang damit na binili ng sekretarya ko.

“Do you like it?” tanong ko.

“Ay, kalabaw!” sigaw niya sa gulat.

Tumawa ako. “You’ll be wearing that at our wedding later.”

Nakita ko siyang tumingala, marahil ngayon lang niya nalaman na may CCTV ang loob ng kuwarto.

“I hope you liked the clothes I bought for you.”

Tumango siya. “Maganda naman.”

“Good.”

“I asked your mom about your clothes and shoe size, so I’m sure they’ll fit you.”

“Salamat.”

“Okay, see you later.”

Tumango siya at muling pinagmasdan ang damit. “She’s so beautiful,” bulong ko.

It was four o'clock in the afternoon when I returned home to the mansion. I was excited to go home today because of our wedding. As soon as I got into my car, I saw the wedding decorations that I had arranged with the wedding coordinator. I wouldn't allow us to just sign the marriage contract without any preparation. I also wanted Halley to know that I had put effort into this, even though it’s simple.

Sinalubong ako ng katulong ko. "Sir Lucas, dumating na ang mga bisita n'yo at ang magulang ni Ma'am Halley."

I nodded and looked around. “It’s beautiful!”

We set the venue in our spacious yard. There were chairs and tables that could accommodate twenty people. I only invited people I trust, and even my parents were not invited to my wedding.

My friend, Judge Bryan Cruz, approached me.

“Lucas, are you really serious about getting married? I thought you were just joking when you called me last night.”

“I don’t have time for jokes.”

“Good, I can't wait to meet your wife.”

“You’ll see her later.”

“Okay, I’ll wait.”

“I’ll just go find my wife.”

Sinalubong ako ng nanay ni Halley nang pumasok ako sa loob ng mansion.

“Lucas, maraming salamat at inimbitahan mo kami sa kasal n’yo ni Halley,” nakangiting sabi niya.

“Hindi naman puwedeng mawala kayo sa pinakamasayang araw ng buhay ni Halley. Pasensya na kung hindi ko siya pinakasalan sa simbahan.”

“Walang problema, ang mahalaga ay kasal kayong dalawa.”

Ngumiti ako. “Nasaan si Halley?”

“Nandoon sa kuwarto niyo nilalagyan siya ng makeup.”

“Puntahan ko lang siya.”

"Sige."

Nang buksan ko ang pinto ng kuwarto, nakita ko si Halley na nakatayo sa harap ng salamin, nasa likuran niya ang makeup artist niya.

“Halley!” tawag ko.

Para akong naistatwa nang lumingon si Halley.

She’s beautiful.

“Maganda ba ang makeup ko?” tanong niya.

Tumango ako habang nakatingin sa kanya.

“Sinabi ko naman sa ‘yo na maganda ang makeup mo,” wika ng makeup artist niya.

Ngumiti si Halley. “Salamat.”

Huminga ako nang malalim. “Halley, magsisimula na ang kasal natin.”

“Hindi ka magbibihis ng damit?” tanong niya.

Kumunot ang noo ko. “Do I look ugly?”

“Hindi naman, pero baka mabaho ka kasi galing ka sa trabaho.”

Kuyom ang kamay ko sa inis. “Hindi ako mabaho.”

Lumapit siya at sinuklay ang buhok ko. “Maganda siguro kung lagyan ka rin ng makeup. Gusto mo, ako ang maglagay sa ‘yo?”

“No way!” Dumiretso ako sa banyo para maligo.

"Lucas, natatae ka ba?!" sigaw niya.

Sa inis ko, padabog kong sinara ang pinto ng banyo.

"Gumanda lang dahil sa makeup, pinintasan na ako. Humanda talaga siya sa akin mamaya sa honeymoon," bulong ko habang nakababad ako sa Jacuzzi.

Paglabas ko ng banyo, si Halley na lang ang nasa kuwarto at naghihintay sa akin.

“Bakit nandito ka?”

“Hinintay kita na magbihis.”

Sumimangot ako. “Huwag mo na akong hintayin, lumabas ka na para makilala mo ang mga pinsan ko.”

“Iyon nga ang dahilan kaya ayokong lumabas. Nahihiya akong makita nila, gusto ko kasama ka.”

“Okay, wait for me.”

Naghubad ako sa harapan niya kaya bigla siyang tumalikod sa akin.

“Ay, kalabaw!” sigaw niya.

Pilyo akong ngumiti. Kung hindi ko lang iniisip na baka mabura ang nakalagay na makeup sa kanya, baka hinalikan ko na siya.

Nang matapos akong magbihis, lumabas na kami at sinimulan na namin ang kasal namin. Napansin kong tahimik si Halley habang kaharap namin ang judge.

Hinawakan ko ang kamay niya at pinisil. “Are you okay?”

Tumingin siya sa akin. “Buntis na yata ako.”

“Are you crazy?”

Kagabi lang kami nagsiping, paano siya mabubuntis?

Ngumiti siya. “Biro lang, galit ka naman agad.”

“Hindi ako galit, kung mabubuntis ka, mas maganda.”

Tumahimik na siya kaya tumahimik na rin ako.

“And now, I pronounce you husband and wife. You may kiss the bride!” wika ng judge.

Nagpalakpakan ang mga pinsan ko. Namula naman ang mukha ni Halley nang hawakan ko ang baba niya at siniil ko siya ng halik. Niyakap ko siya at bumulong ako. “Akin ka na ngayon.”

“Lucas, puwede bang bukas na lang tayo mag-honeymoon?” tanong niya.

Pilit akong ngumiti. “Alam mo naman ang nasa kontrata.”

Tumango siya. “Masakit pa kasi ang kiffy ko.”

Nagsalubong ang kilay ko. “Anong kiffy?”

Napakamot siya sa ulo habang namumula ang mukha. “Bakit hindi mo alam ‘yon?”

“Just tell me para malaman ko.”

Nilapit niya ang mukha niya sa akin at bumulong, “Yung paborito mong kainin kagabi, masakit pa. Ang laki kasi ng sa ‘yo, kaya namamaga pa yata.”

Hindi ko napigilan ang tumawa nang malakas. Tumingin tuloy sa amin ang mga bisita namin.

“Anong nakakatawa?” inis na tanong ni Halley.

Hinawakan ko ang pisngi niya. “Gano’n talaga kapag first time, mamaya hindi na ‘yan masakit.”

“Hoy! Mamaya na kayo magharutan! Kumain muna kayo,” wika ni Peter.

“Be ready, my wife,” sabay kindat ko sa kanya.