Narinig ko ang pagsigaw ng ilang tao ngunit ang aking atensyon ay na kay Karla lamang. Walang kamuwang-muwang ang bata sa mga nangyari at ngumiti pa siya sa akin na para bang ikinatuwa niya ang paglipad ng aming katawan.
“Baby,” tinawag ko siya at niyakapa ng mahigpit at muli kong tinawag ang Diyos upang siya na ang bahala sa aming dalawa. Nakita ko pa ang pagbuka ng
“Mama…,” tawag niya sa akin pero iyon na ang huli kong narinig bago bumagsak sa lupa ang aking katawan at nawalan ako ng malay.
Paulit-ulit kong narinig ang pagtawag ni Karla sa akin at bawat pagkakataon ay bigla na lang tumulo ang aking luha. Alam ko sa sarili ko na kahit abutin pa ako ng isang milenyo, hinding-hindi ko makakalimutan ang boses na ‘yon. Nakatatak na sa aking puso’t isipan at tanging kamatayan ko lamang a
