The Silent Killer

Kabanata Thirteen

Kabanata Thirteen

Her POV

Naging maganda ang celebration ng birthday ni Tita Janelle kahapon at ngayon back to work na ako dahil inaayos namin ang annual report para sa next audit namin kaya medyo hectic ang schedule ko pero kaya naman saka okay naman lahat ng files namin konting ayos na lang at okay na kami “Howyou’re your day?” tanong sakin ni Tristan ng pumasok sya sa opisina ko at may dala syang pagkain kaya tumayo ako sa pagkakaupo ko at sinalubong sya “I’m good” sabi ko sa kanya at umupo kami sa receiving area ko dito sa opisina ko at inayos nya ang dala nyang pagkain “Nag dala ko ng lunch natin dahil alam kong hindi ka makakalabas” sabi nya sakin kaya napangiti ako “Thank you” sabi ko sa kanya “I’ll be leaving tomorrow” sabi nya sakin “Okay na ba ang gamit mo?” tanong ko sa kanya at umiling sya sakin kaya napabuntong hininga ako “Mamaya tutulungan kitang mag pack ng gamit mo to make sure na wala kang maiiwan” sabi ko sa kanya, last time kasi na nagkaroon sya ng business trip naiwan nya ang documents na kailangan nya buti na lang hindi pa umaalis si Kuya Garret at nadala nya. “Isa lang naman ang importanteng maiiwan ko at ikaw yon, kung pwede lang kitang isilid sa maleta ko gagawin ko” sabi nya sakin kaya napailing ako “Alam mo naman na busy ako” sabi ko sa kanya at nagsimula na kaming kumain na dalawa “I know at kahit naman hindi ka busy ayaw mo kong samahan” sabi ko sa kanya kaya natawa ako “Wag ka ng magtampo dyan, alam mo naman na ayokong umaalis” sabi ko sa kanya kaya napatango sya, ayokong umalis o sumama sa kanya pag may business trip sya kasi alam lang hindi malabong andon din ang mga taong iniiwasan ko “I know, by the way Rogi mentioned something to me last night” sabi nya sakin kaya tiningnan ko sya “anong sinabi nya?” tanong ko sa kanya, hindi ko alam kung anong pwedeng sabihin ni Rogi sa kanya pero medyo kinakabahan ako sa totoo lang “He just mentioned that you already talk with your mom yesterday” sabi nya sakin kaya napabuntong hininga ako at tumango “I did but just for a few minutes” sabi ko sa kanya “Well at least you already talk to her” sabi nya sakin dahil ang alam nya hindi kami good ng parents ko kaya hindi ko sila kinakausap at kaya hindi namin inoopen ang topic na yon pero ang totoo kasi kaya hindi ko sila kinakausap dahil nagtatago ako “Yes but wala pa din naman nabago kahit nakausap ko na si Mommy” sabi ko sa kanya kasi totoo naman “It takes time to forgive” sabi nya sakin at tumango ako, tama sya sana lang talaga mapatawad nila ko sa oras na gustohin ko ng bumalik. After ng lunch namin umalis na agad sya dahil may aasikasuhin pa sya at ako naiwan na ko dito sa opisina ko, tumingin ako sa bintana habang nag iisip. Tama si Tristan it really takes time to forgive at sana nga mapatawad nila sa ginawa kong pang iiwan sa kanilang lahat. I know that sorry is not enough to forgive me sa lahat ng ginawa ko sa kanila lalo na sa pamilya ko, I made them worried for years of being gone, dahil sakin muntik ng mawala ang mga magulang ko at hindi ko alam kung ano pa ang maihaharap ko kay Kuya pagkatapos non at pati na din sa mga kaibigan ko na walang ginawa kung hindi ang mag alala at hanapin ako and to the person I left alone having a hard time with his family, sana lang mapatawad nya ko at sana matanggap nya na hindi na ko babalik sa buhay nya. Madami kaming pinagdaanan na dalawa pero hindi pa din kami ang para sa isa’t isa dahil alam ko sooner or later mare-realize din nya na hindi ako ang babaeng para sa kanya “Naisipan mo na bang bumalik?” napalingon ako sa nagsalita at napatayo ako ng makita ko si Rogi “anong ginagawa mo dito?” tanong ko sa kanya “May gusto lang akong sabihin at ibigay sayo dahil naisipan mon a lang din na tawagan si tita edi dapat ko lang ibigay sayo to” sabi nya sakin at may inabot na isang envelope at kinuha ko naman yon saka kami umupo sa may couch na dalawa “Ano to?” tanong ko sa kanya “Malalaman mo pagbinuksan mo pero mamaya mo na gawin sa apartment mo” sabi nya sakin kaya napatango ako sa kanya “Anong sasabihin mo?” tanong ko pa sa kanya “It’s about Jd” sabi nya sakin “anong tungkol sa kanya?” tanong ko sa kanya “Gusto mo na bang marinig ang tungkol sa kanya after five years?” tanong nya sakin at ano pa ba ang point kung iiwasan ko ang tungkol sa kanya eh matagal naman na kaming tapos na dalawa “Wala ng saysay pa na iwasan ko ang topic na yan Rogi, matagal na kaming tapos ni Jd at siguro tama lang na hindi na ko pagpaapekto pa” sabi ko sa kanya kaya napatango sya “hindi pa din sya tumitigil ng kakahanap sayo Belle, nakausap ko sya kagabi at sinabi nya sakin na malapit ka na daw nyang makita at bistado na si Kuya Dan” sabi nya sakin na ikinalaki ng mata ko “What happened to kuya Dan?” tanong ko sa kanya “Nalaman na ni Jd na si kuya Dan ang gumagawa ng lahat para hindi ka nila makita kaya galit na galit si Jd noong nakausap ko sya” sabi nya sakin “So paano?” tanong ko sa kanya “Kuya Dan dare not to say anything, kinausap ko sya kagabi at wala syang sinabi kay Jd na kahit ano tungkol sayo at sa plano dahil mas pinili ni kuya Dan na pagtakpan ka kesa sabihin kay Jd ang totoo. Wag kang mag alala dahil wala naman alam si kuya Dan kung asaan ka ngayong tanging kami lang ni Kuya Jace ang nakakaalam na andito ka at kahit pasundan man ni Jd si Kuya Dan wala syang makukuhang impormasyon pwera na lang kung ako ang paghinalaan nya” sabi nya sakin “I’m so sorry for causing this trouble” sabi ko sa kanya “Malayo na ang narating mo Belle kaya sana naman sa oras na makita ka na nga nya wag ka ng tumakas pa” sabi nya sakin pero umiling ako “Ako ang magpapakita sa kanila Rogi hindi na nila ko kailangang hanapin pa” sabi ko sa kanya “When the time Jd find you should at least tell Tristan the truth before someone else” sabi nya sakin “Jd doesn’t know Tristan” sabi ko sa kanya at hindi sya kumibo “Just do what I say Belle, aminin mo na kay Tristan hanggang maaga pa ang lahat” sabi nya sakin kaya napabuntong hininga ako “Anong aaminin sakin?” tanong ni Tristan na kakapasok lang kaya napalingon kami sa kanya at napatayo ako “What are you doing here?” tanong ko sa kanya at nilapitan sya “My secretary told me na andito daw si Rogi kaya pumunta ko dito, may problema ba?” tanong nya sakin at umiling ako “So kung wala ano ang dapat kong malaman?” tanong nya sakin at tumingin saming dalawa ni Rogi ‘I’m planning to go home at sinasabi sakin ni Rogi na sabihin ko daw sayo pero ayoko pa dahil hindi pa naman ako sigurado kung uuwi nga talaga ko ng Pilipinas” sabi ko sa kanya at tiningnan ng masama si Rogi pero ngumiti lang sya, he set me into a trap dahil alangan naman na sabihin ko kay Tristan agad dito ang totoo kaya wala akong magawa kung hindi eto ang sabihin sa kanya “Okay lang naman sakin na umuwi ka if you want, I will accompany you” sabi nya sakin “Hindi pa naman ako sigurado dahil madami pa akong kailangang tapusin na trabaho” sabi ko sa kanya “I can talk to dad about that” sabi nya sakin at umiling ako “Wag muna, hindi pa naman talaga ako nakakapagdecide kung uuwi talaga ako” sabi ko sa kanya at napatango sya “Alis na ko, see you tomorrow sa airport Tristan” sabi nya at tumayo “San ka pupunta?” tanong ni Tristan sa kanya “Uuwi muna ko samin, sa airport na lang tayo magkita bukas” sabi nya kay Tristan at lumabas na ng opisina ko. Ang hilig nya talagang gumawa ng mga bagay na nagiging dahilan para mawalan ako ng choice! “Are you done with your work?” tanong sakin ni Tristan kaya tumango ako sa kanya “Let’s go” sabi nya sakin “Tristan office hour pa” sabi ko sa kanya “I know but you said you will help me to pack my things” sabi nya sakin “Oo nga pero may trabaho pa tayo” sabi ko sa kanya “I know but I’m the boss so you can go home early if I say so” sabi nya sakin saka kinuha nya ang bag ko sa desk at hinila na ko palabas ng opisina ko. Wala na kong nagawa at hinayaan ko na lang sya dahil wala din naman akong magagawa, sumakay kami sa kotse nya at nag drive na sya papunta sa unit nya na malapit lang naman dito sa kompanya. Pagkadating namin sa unit nya ako na ang nagbukas ng pinto at pumasok kami sa loob “Ilanga raw ang conference?” tanong ko sa kanya “Three days and the rest if just a venture” sabi nya sakin kaya napatango ako at pumasok kaming dalawa sa kwarto nya pero nagulat ako ng bigla nya kong buhatin at hinihiga na lang bigla sa kama nya “Tristan ano ba!” sabi ko sa kanya at tinampal sya dahil sa ginawa nya “Why?” tanong nya sakin “Umayos ka nga!” sabi ko at akmang tatayo na pero bigla nya kong niyakap “Tristan ano bang ginagawa mo?” tanong ko sa kanya at inalis ang kamay nyang nakapalupot sa bewang ko saka tumayo “I just want to hug you” sabi nya sakin at tumayo na din sya. “Don’t play around Tristan, aayusin ko na ang gamit mo” sabi ko sa kanya kaya tumango sya at sya na ang kumuha ng maleta nya. Pumunta naman ako sa walk in closet nya para kumuha ng mga damit nya. One-week sya don at kahit na isang linggo lang syang magtatagal don kailangan nya pa din nyang magdala ng extra business suit dahil paniguradong madami syang business transaction don. “Wala ka ba talagang balak na samahan ako?” tanong nya sakin at bigla nya kong niyakap kaya humarap ako sa kanya “Ilang beses ba natin pag uusapan to saka isang linggo ka lang naman don” sabi ko sa kanya “I will miss you” sabi nya sakin “Tristan one-week ka lang don saka lagi ka naman umaalis na wala ako kaya dapat sanay ka na” sabi ko sa kanya “Pero iba kasi ngayon” sabi nya sakin “Bakit naman?” tanong ko sa kanya “I don’t know, I just feel that I was going to lose you” sabi nya sakin kaya naman hinawakan ko sya sa pisingi nya “I’m not going anywhere, hindi ako mawawala sayo” sabi ko sa kanya at sana hindi din sya mawala sakin sa oras na sabihin ko sa kanya ang totoo. “I love you” sabi nya sakin kaya ngumiti ako “I love you too” sabi ko sa kanya at hinalikan sya. We both end our night with a kiss at ngayon andito ako sa airport kasama sya para ihatid sila ni Rogi “Tristan your being clingy to her” sabi ni Rogi sa kanya at umiling “I just don’t want to lose her” sabi ni Tristan sa kanya kaya napailing si Rogi “One-week lang tayo don, hindi mawawala sayo si Belle” sabi ni Rogi sya kanya at naglakad na papunat sa checking area “Go na, baka mahuli pa kayo sa flight nyo” sabi ko sa kanya “See you next week and I will call you when we arrive, I love you” sabi nya sakin “I love you too” sabi ko sa kanya at hinalikan nya ko sa labi saka sya sumunod kay Rogi para mag check in after that umalis na ko at pumasok sa kompanya dahil may mga kailangan pa kong gawin. “Miss Belle” tawag sakin ng secretary ko kaya tiningnan ko sya “Why?” tanong ko sa kanya “Mr. Vargaz want you in his office” sabi nya sakin kaya napatango ako at kesa sa opisina ko ako dumiretso pumunta ako sa opisina ni Tito Trevon. “Miss Belle, sir Trevon is waiting for you” sabi sakin ng secretary ni tito kaya tumango aka at pinagbuksan nya ko ng pinto kaya pumasok na ko sa loob “Good morning tito” nakangiting bati ko kay Tito pagpasok ko sa loob ng opisina nya “good thing your already here, I want you to meet someone” sabi sakin ni Tito at humarap sakin ang taong gusto nyang ipakilala kaya biglang nawala ng ngiti sa mga labi ko ng makita kung sino ang tao na yon, of all people bakit sya pa at bakit ngayon pa. Hindi ako makapaniwala na after five years makakaharap ko ulit ang tao na to, I never imagine that this day will come at mukang tama si Rogi na malapit na nga talagang matapos ang pagtatago ko.

Grace POV

Limang taon na ang nakalipas pero lahat kami walang balita sa kanya, hindi namin sya mahanap o kahit makausap man lang “What are you thinking?” tanong sakin ni Max “I’m just wondering kung kamusta na ba si Belle” sabi ko sa kanya “Last time na nagkita kami ni Jd sa bar malapit na daw nyang makita si Belle at nalaman din nya na minamanipula ni kuya Dan ang paghahanap kay Belle kaya hindi nya to makita” sabi nya sakin “Kelan ba sya titigil sa kakahanap kay Belle?” tanong ko sa kanya “Ayaw mo bang makita si Belle?” tanong nya sakin “hindi naman sa ayaw ko pero si Belle na mismo ang ayaw magpakita at kahit na nag aalala ako sa kanya nirespeto ko na lang ang desisyon nyang umalis kasi kung gusto nyang bumalik babalik naman sya” sabi ko sa kanya, hindi naman sa ayaw kong makita si Belle pero kung gusto nya kasi talagang bumalik hindi nya papatagalin ng limang taon ang pagtatago nya samin. “Yan din ang sinasabi ni Mark kay Jd pero sarado ang isip ni Jd para dyan, hindi ko alam sa kanya kung na guguilty sya sa ginawa nya kay Belle kaya hanggang ngayon hindi nya pa mabitawan si Belle o mahal nya lang talaga” sabi sakin ni Max kaya napabuntong hininga na lang ako at hindi na kumibo. Nagpatuloy na lang kami sa paglilibot dito sa mall para maglibang dahil kakatapos lang ng meeting ko. Andito kami ngayon ni Max sa UK dahil may inaasikaso ako dito for my business at kesa pumunta sya sa New York ngayon mas pinili nya kong samahan “Nga pala wala ka ba talagang balak na humabol sa business conference sa New York?” tanong ko sa kanya “I don’t know pero pag iisipan ko pa” sabi nya sakin kaya napatango ako at tumingin ng mga damit ng may makita akong isang taong pamilyar kaya naman sinundan ko sya ng tingin hanggang sa nawala sya “Grace may problema ba?” tanong sakin ni Max kasi bigla na lang akong lumabas ng boutique para sundan ang nakita ko pero hindi ko na sya nakita “I think I saw Belle” sabi ko sa kanya “Where?” tanong nya sakin “Dito pero parang hindi naman sya yon” sabi ko sa kanya “Baka hindi si Belle yon, masyado mo lang ata sya na mimiss kaya nakikita mo sya saka malabong mapunta dito si Belle dahil hinanap na nila sya dito pero wala naman nangyari” sabi ni Max sakin kaya napatango ako. Sana nga namamalikmata lang ako kanina dahil kung totoong si Belle nga ang nakita ko masasaktan si Jd pag nagkataon dahil masaya na si Belle sa piling ng iba. Isa tao lang ang pumasok sa isip ko kung sakaling si Belle nga ang nakita ko dito, si Rogi lang naman ang madalas pumunta dito at kung si Belle ngayon ibig sabihin alam ni Rogi ang lahat at itinatago nya samin si Belle ng limang taon at katulong nya si Kuya Dan para gawin yon, ang hindi ko lang maintindihan ay bakit kailangan pang gawin ni Belle yon kung kaya naman syang ipaglaban ni Jd.