"Aktan bulursa seni yaşatmayacak. Şansın varken bırak beni, yoksa bir daha şansın kalmayacak." diye bağıra bildiğim kadar bağırsam da o çoktan karşımda ki koltuğa yerleşmiş ve kapılar kapanarak araba çalışmıştı.
Gidiyorduk...
Boğazım düğümlendi. Ağlamaktan nefes nefese kalmış bir halde,"Bırak." diye yineledim. Ama fayda etmedi. Karşımda ki adam yerine yayılmış bir halde keyfine diyecek yoktu. Sanki birini kaçırmıyormuş gibi rahatlığına daha çok sinirlendim.
Ağlamaktan kısılan sesim ile tekrar bağırdım. Son nefesimi verecek olsam da bağırırdım. "Bırak lütfen. Benden ne istiyorsun. Aktan'a bir şey yapamadığından bir kadına sarmış olman acınası" dedim belki damarına basarsam bırakırdı. Ne olur bıraksın, ne olur. Kendim için bir şey istemiyordum. Yalnızca karnımda ki bebekten korkuyordum.
