ŞİMDİKİ ZAMAN
Koridordaki koltuklardan birine oturduğumda Timur elinde bir bardak suyla beraber bana doğru geliyordu. Nazikçe yanıma uzatıp bardağı elime bıraktığında yardımıyla beraber içmeye başladığımda anında canlanmıştım.
“İyi misin?” Kafamı zorlukla onaylar anlamda salladığımda betim benzim atmıştı. Timur benim için her ne kadar endişelense de sakin kalmaya çalışıyordu. “Korkuttun beni. Bir an düşüp bayılacaksın sandım.”
Kalan suyu da kafama diktikten sonra güçlükle yutkunduğumda daha iyi hissediyordum. “Beni eve götürür müsün?” Güçsüz bakışlarıma kararlılıkla baktıktan sonra elimden tutarak beni de kendiyle beraber kaldırdı.
“Gel böyle, koluma gir.” Desteğiyle beraber dediğini yaptığımda ağırlığımın yarısı üzerindeydi. Aytaç’la olan anıları hatırlamak beni düşündüğümden de daha
