ASMİN DİRİJAN;
Gecenin içindeydim. Hava o kadar durgundu ki, odamızda tek ses duvar saatinin tik taklarıydı.
Bir uyudum bir uyandım. Bu gece bir türlü sabah olmamıştı. Gözüm karşımda duran saatteydi.
Saat 3.48’i gösteriyordu.
Ezman yanımda huzurla uyuyordu. Bir gözümde ondaydı. Arada gözünü aralayıp bana bakıp kontrol ediyordu, sorun yok diyip uyumasını söyledim bir kaç kez.
Nefesi, göğsünde ağır ağır yükselip alçalıyordu. Elim karnımda, Berçem’in küçük kıpırtılarını hissederek uykuya teslim olmak için tekrar gözlerimi sıkıca kapattım.
Bu sefer uyuyacaktım çünkü gözlerim açık kalmıyordu. Berçem bu gece huzursuz olduğundan sebep gözüme bir gram uyku dahi girmemişti.
Gözümü kapatıp nevresime sarılarak uyumayı bekledim, bekledim, bekledim.
Sonra bir anda… Bir sancı… içimi yırt
