ASMİN DİRİJAN;
3 ay sonra;
Doğuma günler kaldı. Belki de sayılı saatler… Bedenim artık taşıdığı yükün sınırlarında dolaşıyor. Geceleri doğru düzgün uyuyamıyorum. Sağa dönüyorum olmuyor, sola dönüyorum daha beter. Midemde bir baskı, belimde bir sızı… Ama tüm bu ağrılar arasında tek bir an var ki her şeyi unutturuyor:
Berçem kıpırdadığında…
O minicik hareketler, o içimden yükselen canlılık duygusu… Beni ben yapan şey bu olmuş artık. Ben kadın değilim sadece. Ben artık bir anne olmaya hazırlanan koca bir dünya gibiyim.
Ezman son günlerde yanımdan hiç ayrılmıyor. İşleri telefondan hallediyor, şirkete gitse bile birkaç saatte bir arıyor. Bazen saçma sapan sorular soruyor, sadece sesimi duymak için.
Bu sabah da öyleydi. Gözümü açar açmaz telefonu elimde buldum.
“Uyanmışsın,” dedi.
“Göz
