Mavi Yılmaz
BEŞ GÜN SONRA
Koskoca beş gün sessizlik içinde geçmişti. Kimse halinden memnun değildi. Sofranın neşesi kaçmış yerini samiyeyetsizlik devralmıştı. Mutsuzluk kol geziyordu konakta. Herkes işinden evine, evinden işine gidiyordu. Öğrendiğim kadarıyla Mahmut'un oto galerisi vardı ve durumu oldukça iyiydi.
Konaktaki tek mutlu insan Ezo'ydu. Konakta pek durmuyorlardı. Eşiyle birlikte gezip duruyorlardı. Buraya geldiğimden beri Ezo'nun yüzünü ilk defa bu kadar gülerken görüyordum. Ona saygı duyuyordum ama onu anlamakta çok zorlanıyordum. Fakat bu meseleye yorum yapacak en son insandım. Bu aileye daha yeni katılmıştım ve beni ilgilendirmeyen konulara burnumu sokmak gibi bir derdim yoktu. Göze batmak istemiyordum.
Beni bulduğunda o çok konuşan Mahmut gitmiş, yerini her şeye eve
