ความผูกพัน คือบ่อเกิดของความรัก คำกล่าวนี้คงไม่ผิดนัก เมื่อใช้นิยามความรักระหว่างธิเบตและสุพรรณิการ์ จากพี่น้องต่างสายเลือด ที่พัฒนาความสัมพันธ์ด้วยความบังเอิญ เปลี่ยนเป็นรักนิรันดร์ที่พร้อมเคียงข้างกันไปตลอด ตราบสิ้นอายุขัย ************************************* “พี่ทิว...มาได้ยังไงคะเนี่ย” สุพรรณิการ์อุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ ในขณะที่โรมหันไปมองหน้าชายหนุ่มที่มาใหม่ด้วยความเคืองขุ่น “อ้าว...ไหนบอกว่าเลิกกับแฟนไปแล้วไงคุณ แล้วนี่ใครล่ะ?” โรมหันไปตั้งคำถาม ซึ่งสุพรรณิการ์เองก็รีบที่จะตอบ “คุณโรมคะ เขาไม่ใช่แฟนฝ้ายค่ะ เขาเป็น...” “ผัวครับ ไม่ใช่แฟน แต่เป็นผัว พอดีเราเข้าใจผิดกันนิดหน่อย เมียผมเลยหนีมานั่งชิลประชดผมอยู่ที่นี่ ต้องขอโทษคุณด้วยนะครับที่ทำให้ผิดหวัง”ยิ่งอยู่ใกล้ ธิเบตก็เริ่มรู้สึกว่าอีกฝ่ายหน้าคุ้นๆ อาจเป็นลูกค้าหรือสายสัมพันธ์ในแวดวงธุรกิจก่อสร้างก็เป็นได้ เขาจึงเลือกที่จะสุภาพเอาไว้ก่อนตามที่เห็น “นั่นปะไร ก็ว่าอยู่ทำไมดีลง่ายขนาดนี้ ที่แท้ก็รอผัวมาง้อนี่เอง เสียเวลาจริงๆเลย แม่งเอ๊ย...” โรมสะบัดหน้าอย่างหัวเสีย ก่อนจะเดินออกไปจากโต๊ะด้วยความฉุนเฉียว “ผัว…เลยหรือคะ?” หญิงสาวหันมามองหน้าพี่ชายนอกไส้ด้วยความหงุดหงิดปนเกรี้ยวกราด ก่อนจะสะบัดหน้าใส่เขา แล้วทำท่าจะเดินหนีไปอีกด้านหนึ่งที่อยู่ตรงกันข้ามด้วยความฉุนเฉียว ************************************** มาร่วมลุ้นไปกับความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ ที่เติบโตและพัฒนาขึ้นมาอย่างงดงาม โดยมีภาษากายที่แสนหวานเป็นแรงขับเคลื่อน และประคองกันไปถึงฝั่งฝันได้ แม้ต้องฟันฝ่าคลื่นลมแรงและมรสุม...

เมื่อสัญชาติญาณดิบในกาย ถูกปลุกเร้าด้วยกิเลสจากเงื้อมมือของมนุษย์ ความซับซ้อนของห้วงรักอันดำมืดจึงบังเกิด ความผิดพลาดในอดีต นำพาให้เมยาวีต้องพบเจอกับสถานการณ์ที่เป็นจุดเปลี่ยนครั้งสำคัญในชีวิต เมื่อต้องเลือกระหว่างรักบริสุทธิ์ที่อีกฝ่ายเฝ้าทุ่มเท กับความเหมาะสมที่ทั้งชีวิตนี้เฝ้าปรารถนามาโดยตลอด สตรีผู้เพียบพร้อมเช่นเมยาวีจะเลือกหนทางไหน… ร่วมลุ้นและเป็นกำลังใจ กับนิยายชีวิตเชิงดราม่าสุดเข้มข้นของเมยาวี และจุดจบของสามบุรุษที่หวังพิชิตใจเธอได้ ใน “ใฝ่ต่ำ” นิยายชีวิตเชิงดราม่าลำดับที่หนึ่งในชุด Dark Desire . ซึ่งทุกเล่มไม่มีความเชื่อมโยงในเนื้อหา สามารถอ่านแยกกันได้ ตามรายละเอียดดังนี้… Dark Desire ใฝ่ต่ำ Dark Desire ปาราชิก Dark Desire หมกมุ่น Dark Desire ป่าเถื่อน Dark Desire รสนิยม Dark Desire สนองคุณ ขอให้สนุกกับการอ่านทุกท่านค่ะ แข { คีรยา โชติสุวรรณ }

ต้นไม้แห่งรัก หากบำรุงด้วยใจมั่นคงและรอคอย ดอกผลที่ได้กลับคืนมา ย่อมหอมหวานเสมอ... “แล้วแกล่ะ? แกวางอนาคตไว้ยังไง? แล้วคิดว่าอีกยี่สิบปีต่อจากนี้ เราจะยังคบกันอยู่อีกไหม?” คีรยาถามนายแบบของตนทั้งๆ ที่ยังคงก้มหน้า มุ่งมั่นฝนปลายดินสอลงในส่วนที่เป็นนัยน์ตาเขา ปลายผมม้าที่ขยับไหวยามเธอขยับตัว เหนี่ยวหัวใจของขุนเขาให้เอนเอียงตามไปด้วยอย่างเผลอไผล... “ไม่รู้สิ...ยังไม่ได้วางอะไรไว้ทั้งนั้น เพราะนี่ยังไม่ได้คิดเลย ว่าเรียนจบแล้วจะไปทำอะไร นอกเสียจาก...” การเว้นว่างในประโยคชวนให้อีกฝ่ายแหงนเงยขึ้นสบตา นาทีนั้นคล้ายทั้งโลกกำลังหยุดหมุน ทุกสรรพสิ่งรอบกายล้วนเงียบงัน มีเพียงสองหัวใจที่เต้นแรงจนทั้งคู่ได้แต่กลั้นหายใจเพื่อรอฟังในบางสิ่ง... “ถ้ามีแก...ถ้าอนาคต แกไม่หนีเราไปไหน ต่อให้ทางข้างหน้าเป็นหุบเหว เราก็เชื่อว่าตัวเองต้องปีนลงไปได้ แล้วแกล่ะคิ้ม ในอนาคตของแกที่ว่านั่น แกวางเราเอาไว้ที่ตรงไหน...” “ตรงไหนเหรอ?” คีรยาลดกระดานวาดรูปลงแล้วจ้องลึกลงไปในตาเขา… “อาจจะเป็นตรงนี้…” เธอแตะปลายนิ้วชี้ลงไปที่ขมับขวาของอีกฝ่าย สายลมหนาวที่พัดโชยจากริมแม่น้ำและเสียงเพลงเบาๆ จากลานเบียร์ บ่มให้บรรยากาศรอบๆ คนทั้งสองอบอวลไปด้วยไอรัก… “หรืออาจจะเป็นที่ตรงนี้…” เธอลากปลายนิ้วผ่านลำคอและลาดไหล่ก่อนจะหยุดตรงแผงอกด้านซ้ายของคนคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า สัมผัสได้ถึงจังหวะเต้นระรัวของหัวใจที่ทะลุความเงียบมาในโสตประสาท ไวกว่าความคิด ขุนเขาฉวยจังหวะนั้นรั้งเอวบางเข้าไปจนประชิดตัว โชคดีที่จุดที่พวกเขานั่งวาดรูปกันอยู่มีผ้ากั้น อีกด้านหนึ่งก็เป็นกำแพงสูงของสวนหย่อม คนที่เดินผ่านไปมาจึงไม่ทันสังเกตเห็น คราวนี้จึงกลายเป็นคีรยาที่หัวใจเต้นรุนแรง หญิงสาวได้แต่เกร็งกายเพราะทำอะไรไม่ถูกไปพักใหญ่ มองใบหน้าและริมฝีปากของเพื่อนสนิทที่คืบคลานเข้ามาใกล้ด้วยความตื่นเต้น ยิ่งเห็นว่าระยะห่างเหลือน้อยลงมากเท่าไหร่ คีรยาก็รู้สึกคล้ายหัวใจจะวายลงมากเท่านั้น… “อย่าริเล่นกับไฟเชียวนะมึง ยิ่งจุดติดง่ายๆ อยู่…”

เมื่อช่วงวัยที่ควรสดใส ต้องหม่นหมองลงเพราะมารดาบังเกิดเกล้า เด็กสาวมัธยมปลายอย่างน้ำอิงจึงจำเป็นต้องขายตัว เพื่อแลกกับความสูญเสียที่น้อยที่สุดเพราะตกอยู่ในสถานการณ์บีบบังคับ... “ฟังนะ…น้ำอิง” ทิวัตถ์ทิ้งกายนั่งลงบนขอบเตียง ในขณะที่สาวน้อยยังคงนั่งซุกกายอยู่บนพื้นไม้ปาร์เก้ที่เยียบเย็น โดยไม่ลืมที่จะยึดเสาเตียงต้นเดิมไว้เพื่อปกป้องตัวเองจนถึงที่สุด “ฉันลงทุนประมูลเธอมาด้วยจำนวนเงินที่ไม่น้อยเลย และเอเย่นต์ของเธอก็รับมันไปแล้ว ปัญหาส่วนตัวของเธอจะเป็นยังไงก็ตาม ฉันในฐานะลูกค้าก็ควรได้รับแต่ความสุขในการพักผ่อน ไม่ใช่มานั่งฟังเรื่องบ้าๆ อะไรแบบนี้” พูดมาถึงตรงนี้ เขาก็เชยคางเธอขึ้นมา แล้วสบตานิ่ง… “เพื่อเห็นแก่ละครฉากสำคัญที่อุตส่าห์กลั่นน้ำตามาให้ชม ฉันจะให้โอกาสเธออีกครั้งนะน้ำอิง ตอนนี้เธอมีทางเลือกแค่สองทาง คืออยู่กับฉันในห้องนี้ แล้วทำงานตามหน้าที่ที่ควรทำ กับเดินตามพิรามออกไปบำเรอคนงานข้างนอกจนถึงช่วงสายๆ ของวันอาทิตย์ เมื่อเห็นว่าคุ้มกับค่าบริการที่เสียไปแล้วก็ค่อยส่งเธอกลับบ้าน…เลือกเอา ว่าจะเป็นแบบไหน” น้ำอิงหมดคำพูดและจ้องมองเขาอย่างร้าวรานพร้อมน้ำตาที่พรั่งพรู เธอหันไปมองหน้าพิรามที่ยืนประสานมือนิ่งราวหุ่นยนต์ที่รอรับคำสั่งคล้ายเห็นเขาเป็นที่พึ่งสุดท้าย แต่เมื่อได้เห็นอีกฝ่ายเบือนหน้าหนีไปอีกทางอย่างไร้มนุษยธรรม เด็กสาวก็ยิ่งสะอื้นหนัก ก่อนจะก้มหน้าลงด้วยอาการของคนสิ้นศักดิ์ศรี แล้วตอบรับทางเลือกที่โหดร้ายนั้นอย่างยอมจำนน “หนูยอมแล้ว…หนูจะอยู่กับพี่ที่นี่ค่ะ”

เมื่อการสลับดวงชะตา นำมาซึ่งจุดจบอันน่าอนาถ การตายที่ก้นหุบผาพิษของหลัวซูซินจึงลั่นฟ้าสะเทือนแผ่นดิน ที่แม้กระทั่งเหงี่ยมล่ออ๋อง ก็ยังต้องยอมเปลี่ยนชะตาให้...

เขาจะทำเช่นไร เมื่อต้องเกิดใหม่ในโลกประหลาดที่ไม่เคยรู้จัก และไร้ซึ่งอารยธรรม เอาใจช่วยและร่วมสร้างวิวัฒนาการรูปแบบใหม่กับจาโคและผองเพื่อนได้ ในอาถรรพ์โลกล้านปี นิยายผจญภัยที่จะฉีกทุกกฏแห่งการกำเนิดใหม่ในต่างโลกไปโดยสิ้นเชิง