ตอนที่ 5-1

998 Words

ตอนที่ 5 “น้องชา เปิดประตูให้พี่ได้ไหมครับ” ฌาร์ริญณ์ได้ยินประโยคนั้น หัวใจยิ่งเต้นเร็ว ไม่รู้ว่าเขาจะมีธุระอะไรกับเธอเวลานี้ คนยิ่งกำลังว้าวุ่น ยังจะมาสร้างความปั่นป่วนให้กับเธออีก “มีอะไรเหรอคะ” “พี่จะเข้าไปหยิบของน่ะครับ” แล้วทำไมจะต้องมาเอาของเวลานี้ด้วยเนี่ย! หล่อนบ่นว่าเขาอยู่ในใจ “รอให้ฉันอาบน้ำเสร็จก่อนไม่ได้เหรอคะ”ประโยคต่อรองแต่กลับ ไม่มีเสียงตอบรับ ระหว่างคิ้วสวยมุ่นหากันเล็กน้อย อดแปลกใจไม่ได้ ก่อนจะค่อยๆย่างเท้าทีละก้าว เดินไปยังประตูห้อง แนบหูชิดเพื่อฟังเสียง เงียบกริบ ไม่มีเสียงเคลื่อนไหวใดๆให้ได้ยิน อะไรของเขา... แม้จะลังเล แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจเปิดประตูห้องไปเพราะความอยากรู้ “อุ้ย!!” อุทานออกมาเบาๆสะดุ้งตกใจ ทันทีที่เปิดประตูและเห็นเขายืนยิ้มอยู่ตรงหน้าราวกับจงใจล่อเธอ “พี่นึกว่าชากำลังเตรียมตัวอาบน้ำแล้วเสียอีก” ถ้อยประโยคที่ทำให้เธอมุ่นคิ้ว เม้มปากแน่น หมายความว่ายังไง เขาจงใจมาเคาะประตูเพราะคิดว่าเธอกำลังจะอาบน้ำอย่างนั้นหรือ เขมกรมองใบหน้าแดงก่ำของหญิงสาวด้วยความเอ็นดู หัวเราะออกมาเบาๆ “หึหึ พี่จะมาหยิบพวกของใช้น่ะครับ...กลัวว่าน้องจะหาไม่เจอ” ร่างสูงอธิบายคำถามที่อยู่ในดวงตาของหญิงสาว ก่อนจะฉวยจังหวะที่เธอกำลังเหม่อ เบี่ยงตัวเดินเข้าไปในห้อง หยิบทั้งผ้าเช็ดตัวผืนใหม่และเสื้อผ้าที่คิดว่าเธอน่าจะพอใส่ได้จากในตู้เสื้อผ้า รวมทั้งแปรงสีฟันด้ามใหม่มายื่นให้ ฌาร์ริญณ์มองตามทุกการกระทำ ทุกการก้าวเดินของเขาด้วยความสนใจ “มัวแต่คิดอะไรอยู่ครับ” เสียงทุ้มดังแทรกเข้าไปในความคิด พลอยทำให้คนที่กำลังติดอยู่ในภวังค์ของตัวเองถึงกับสะดุ้งตัวเบาๆ “คะ?” “หึหึ งั้นพี่ออกไปรอข้างนอกนะ” “ค่ะ” ตอบรับเบาๆ รอจนอีกฝ่ายเดินออกไปจากห้องแล้วถึงได้ไปล็อคประตู เฮ้อ.... กว่าจะได้อาบน้ำ แต่งตัวเสร็จ กินเวลาไปเกือบหนึ่งชั่วโมง ไม่นับรวมที่ต้องยืนทำใจอยู่ในห้องนอนและในห้องน้ำนั่นอีก ฌาร์ริญณ์หยุดยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ พลันคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในค่ำคืนนั้น ภายในห้องแห่งนี้ ใบหน้าขาวกลับแดงระเรื่อขึ้นสีเลือดฝาด รู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก กลิ่นหอมอ่อนๆจากเสื้อยืดของเขา สัมผัสได้ถึงกลิ่นฟีโรโมนที่ได้รับจากเสื้อที่เธอสวมใส่ยิ่งกระตุ้นให้รู้สึกวาบหวาม ริมฝีปากบางเม้มแน่น ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าเรียกสติตัวเอง แอบคิดว่าเขาคงจะใช้ห้องอื่นในบ้าน อาบน้ำแต่งตัวเตรียมเข้านอนไปแล้ว แต่เมื่อเปิดประตูห้องนอน กลับต้องสะดุ้งโหยง เมื่อเห็นเจ้าของห้องมายืนกอดอกรออยู่หน้าห้องไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้ว “อุ้ย!” “พี่จะเข้ามาอาบน้ำครับ” “เอ่อ...มายืนรอนานหรือยังคะ” ตั้งท่าจะเบี่ยงตัวหลบ ทว่าอีกฝ่ายกลับฉุดแขนรั้งไว้ขณะที่กำลังเดินผ่าน “อย่าเพิ่งรีบนอนนะ รอพี่ก่อน" “คะ!....” “พี่มีธุระจะคุยด้วยครับ” “อ่อค่ะ” เขมกรมองสีหน้าเหลอหลาของหญิงสาว ยกยิ้มเอ็นดู กลิ่นหอมอ่อนๆที่ได้จากตัวหญิงสาวพลอยทำให้เขาเผลอสูดดมโดยไม่รู้ตัว กลิ่นหอมสะอาดยิ่งทำให้รู้สึกสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก จนอยากจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ทว่าก็ต้องยับยั้งหยุดความคิดนั้นไว้ แค่นี้เธอก็ดูตื่นกลัวเขามากพอแล้วไม่อยากรังแกให้ตื่นตกใจมากไปกว่านี้ “เอ่อ...” หญิงสาวถึงกับยืนนิ่งตัวแข็ง แทบกลั้นลมหายใจ ขณะที่เขาโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ ทว่ากลับหยุดและยืดตัวขึ้น พลอยทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นจังหวะ ร้อนวูบวาบทั่วใบหน้า “หอมจัง” น้ำเสียงกอปรกับสีหน้ากรุ่มกริ่มของเขา ทำให้ฌาร์ริญณ์ถึงกับสะอึกออกมาเบาๆด้วยความตกใจ แม้กระทั่งเขาเองก็ไม่คิดว่าเธอจะตื่นเขาถึงขนาดนี้...ทั้งๆที่เราก็เคยผ่านความสัมพันธ์ที่แสนลึกซึ้งด้วยกันมาก่อน “น้องชา” สุ้มเสียงและสีหน้าแสดงถึงความเป็นห่วง “เอ่อ...ฉันไม่เป็นไรค่ะ ฮึก....ชาไหว...คุณไปอาบน้ำเถอะ...ฮึก...ค่ะ” พูดไปสะอึกไป ขณะที่ยกมือขึ้นปิดปาด ใบหน้าแดงก่ำ ทั้งอายทั้งประหม่าในเวลาเดียวกัน เพราะสมองเจ้ากรรมดันไปคิดถึงเรื่องบางอย่างเข้านี่สิ ฌาร์ริญณ์รีบหมุนตัวเดินออกจากห้องนอนเขาไปทันที ขืนอยู่ต่อนานกว่านี้ ไม่รู้จะมีเรื่องอะไรน่าอายเกิดขึ้นอีกบ้าง แค่นี้เธอก็จะบ้าอยู่แล้ว ในขณะที่เขมกรนั้นได้แต่มองตามแล้วอดหัวเราะขำกับท่าทีเลิ่กลั่กของเธอไม่ได้ นึกรู้อยู่เหมือนกันว่าเธอจะต้องมีท่าทางแบบนี้แสดงให้เขาได้เห็น แต่ไม่คิดว่าเธอจะดูตื่นตระหนกขนาดนี้ เพียงแค่อยากแกล้งให้ได้นึกถึงค่ำคืนที่เขาและเธอมีร่วมกันเพียงเท่านั้น ฌาร์ริญณ์วิ่งตรงเข้ามาในยังโซนห้องครัว เปิดตู้เย็นหยิบน้ำมารินใส่แก้ว ก่อนจะยกขึ้นดื่มรวดเดียวเพราะอยากให้อาการสะอึกหายไป แต่กลับไม่เป็นผลเท่าไหร่เธอจึงดื่มเรื่อยๆจนเริ่มรู้สึกอิ่ม เห้อ! ทำไงดี ทำไมอยู่ๆ ถึงได้คิดอะไรวุ่นวายขนาดนี้เนี่ย ทำไมเขาต้องมาทำให้เธอใจเต้นแบบนี้ด้วย ใจร้ายมาก ใจร้ายจริงๆ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more