รักล้มแชมป์

ยกที่ 3

หลายวันต่อมา

3.45 pm.

"เด็กๆที่พี่ส่งลงกลุ่มคือตารางงานพรุ่งนี้นะ พรุ่งนี้เราไปทำงานแยกไม่ได้ออกเป็นทีมนะคะ"

"โอเคค่ะพี่"

แตงเอ่ยปากรับคำพี่หน่อยหลังเธอส่งตารางงานของพรุ่งนี้ให้ ฉันจึงกดเข้าไปดูว่าพรุ่งนี้ต้องไปทำงานที่ไหน และก็พบว่าเป็นงานที่ย่านคนรวย แถมยังเป็นที่ใหม่อีก

"แพรยังไม่เคยไปย่านนั้นเลยใช่ม๊า"

ฉันเงยมองแตงหลังเธอถามแบบนั้น

"ใช่ ไม่เคยไปแถวนั้นเลยมันเป็นยังไงเหรอ?"

"ก็เป็นที่ที่เต็มไปด้วยรถรา ตึกสูงระฟ้าแล้วก็เต็มไปด้วยซูเปอร์คาร์คันแพงๆ มีแต่พวกลูกคุณหนูแหละที่ไปอยู่ที่นั่น"

"แหม รู้ดีจังเลยนะเจ้าแตงแอบไปเที่ยวบ่อยล่ะสิ"

"ก็นานๆทีอ่ะพี่ ช่วงต้นเดือนอ่ะไปอยู่แต่ต้องไปกับเพื่อนกลุ่มใหญ่ๆด้วยนะ เพราะราคาเหล้าเบียร์นี่แพงยังกะทอง!"

"ก็ยังจะไปเนาะ"

"ก็เผื่อไปแล้วได้สาวจีนเปย์หนักกลับมาไง"

"เพ้อฝันเวอร์"

"ฮ่าๆ พี่หน่อยก็ไม่เข้าข้างแตงบ้างเลย"

ฉันยิ้มขำกับบทสนทนาของพี่หน่อยและแตง ก่อนจะกดบันทึกข้อมูลที่อยู่และเลขห้องที่ตัวเองต้องไปทำความสะอาดไว้ แต่ข้อมูลชื่อลูกค้าทางบริษัทไม่บอกหรอก เขาบอกมาแค่นี้และส่วนมากที่ไปเจ้าของห้องมักจะไม่อยู่ห้องเท่าไหร่ มีบ้างที่อยู่แต่ก็ออกไปทันทีหลังสั่งงานฉันเสร็จ

"วันนี้ขอบคุณมากนะทุกคน"

"ค่ะพี่ ไว้เจอกันน๊า"

"กลับบ้านดีๆนะ"

ฉันโบกมือลาแตงหลังเธอหันมาโบกมือให้ก่อนจะยกมือไหว้พี่หน่อย และเดินออกมาจากห้องพักของทีมหลังจากอาบน้ำเปลี่ยนชุดเสร็จ จริงๆจะไม่อาบก็ได้แต่วันนี้รู้สึกว่าเหงื่อมันจะออกเยอะกว่าปกติ ฉันเดินมาขึ้นรถเมล์ที่หน้าบริษัทก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาดูนั้นดูนี่ เลยไปจนถึงรูปที่ฉันได้ถ่ายกับไตรทศเมื่อหลายวันก่อน

รูปนี้เขากำลังยิ้มแต่สายตาเขากำลังเหลือบมองฉันอยู่อย่างเห็นได้ชัด เขามองจนฉันโดนพี่หน่อยแซ็วไม่หยุด แต่ฉันรู้ดีว่าที่เขามองเขามองเพราะอะไร..

ติ๊ดๆๆ

เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้ฉันสะดุ้งก่อนจะรีบกดรับ เพราะเสียงมันกำลังดังรบกวนคนอื่นๆที่กำลังนั่งอยู่บนรถเมล์

"ฮัลโหล"

(ฮัลโหลพี่)

"อือ ว่ายังไงพีร์?"

(พี่เลิกงานยังครับ)

"เพิ่งเลิกเมื่อกี้ ว่าไงเราโทรมาแบบนี้อยากได้อะไรอีกล่ะ?"

(โถ่..พี่ก็ว่าไป แต่ผมก็มีเรื่องจะรบกวนจริงๆนั่นแหละ)

ฉันลอบถอนหายใจออกมาเบาๆหลังพีร์ น้องชายเพียงคนเดียวของฉันพูดออกมาแบบนั้น เวลาเขาโทรมามันมีไม่กี่เรื่องหรอกที่เขาต้องการ

(พอดีมันมีโปรเจคที่ต้องลงพื้นที่น่ะพี่ แล้วทางทีมเลยเหมารถจะได้ออกไปลงพื้นที่พร้อมกันเลย)

"ทางมหาลัยเขาไม่มีรถพาไปเหรอ?"

(โอ๊ย พี่จะไปรู้อะไรกว่าจะขอรถจากมหาลัยไปใช้งานได้ต้องทำเรื่องตั้งเยอะ แล้วงานนี้อาจารย์อยากให้ลงพื้นที่แล้วอ่ะ เพราะงั้นมันเลยต้องมีค่าใช้จ่ายเรื่องรถนี่แหละ)

"แล้วจะเอาเท่าไหร่ล่ะ?"

(ขอสักพันนึงก็พอครับ เดี๋ยวค่ากินผมอาศัยเพื่อนเอา)

ดูเด็กคนนี้พูดเข้า ฉันส่ายหน้าไปมาเบาๆก่อนจะตอบกลับพีร์ไป

"เดี๋ยวพี่โอนให้สองพัน แต่ใช้ประหยัดๆหน่อยนะเข้าใจไหม"

(ครับผม ขอบคุณนะครับพี่...รักพี่มากนะ!)

พีร์กดตัดสายทันทีหลังจากที่คุยเรื่องเงินกันจบไม่ได้ให้ฉันได้ถามไถ่เลยว่าช่วงนี้เขาเป็นยังไงบ้าง การเรียนไปถึงไหนแล้วก็ยังไม่ได้คำตอบ...

"เฮ้อ"

หลังโอนเงินให้น้องเงินในบัญชีก็เหลือไม่ถึงสามพันแล้ว แล้วนี่อีกตั้งหลายวันกว่าจะถึงสิ้นเดือน...สงสัยต้องรัดเข็มขัดแล้วแหละ

วันต่อมา

10.12 am.

"สวัสดีค่ะ แพรเป็นพนักงานทำความสะอาดจากบริษัทสะอาดทูโกนะคะ ขออนุญาตเข้าไปทำความสะอาดภายในห้องด้วยค่ะ"

แบบนี้น่าจะได้นะ ทั้งน้ำเสียงและท่าทางต้องดูเป็นมิตรและนอบน้อม ฉันต้องซ้อมตลอดเวลาจะเจอกับลูกค้าคนใหม่ เพราะโดยปกติฉันเป็นคนพูดไม่เก่ง และเข้าหาคนยากสุดๆ

พรึบ

"ห้องนี้สินะ"

หลังจากที่เดินออกจากลิฟต์ฉันก็มาถึงห้องที่จ้างงานวันนี้แล้ว เป็นห้องที่อยู่ในชั้นสามสิบหกซึ่งมันเป็นชั้นที่สูงที่สุดแล้วในตึกนี้ ฉันกดออดพร้อมกับมองไปที่กล้องหน้าประตูก่อนประตูจะค่อยๆเปิดออก..

"สวัสดีค่ะ แพรเป็น...!?"

ดวงตาฉันเบิกกว้างหลังจากเงยหน้าแล้วได้สบตาคนที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้า เจ้าของส่วนสูงเกือบร้อยเก้าสิบใช้สายตาหลุบต่ำมองฉันพร้อมรอยยิ้มเย้ยหยัน

"ไง...นึกว่าจะแนะนำตัวยาวกว่านี้ซะอีก"

ตุ๊บ!

"อ๊ะ! ขะ..ขอโทษค่ะ"

"ขอโทษครั้งที่สองแล้วนะ"

ฉันก้มลงหยิบอุปกรณ์ตัวเองที่ถือมาหลังเผลอปล่อยมันให้หล่นลงสู่พื้นจนเกิดเสียงดังท่ามกลางสายตาของไตรทศ เขาหัวเราะขำในลำคอพร้อมกับเอียงตัวอิงกรอบประตูมองฉัน

"ตกใจอะไรอ่ะ ไม่คิดว่าจะได้มาเจอเราที่นี่เหรอ?"

"..."

ฉันมองไตรทศขณะที่เขากำลังกอดอกมองอย่างขำๆก่อนจะหลุบตาลงมองพื้นอีกครั้ง

"ต้องขอโทษจริงๆนะคะที่เมื่อกี้ทำตัวเสียมารยาท...ชื่อแพรค่ะ เป็นพนักงานทำความสะอาดจากบริษัทสะอาดทูโก"

"อ่า...งี้เองสินะ ทั้งๆที่อยู่กันแค่สองคนก็ไม่จำเป็นต้องทำตัวห่างเหินก็ได้นี่"

ไตรทศมองฉันด้วยรอยยิ้มก่อนเขาจะยักไหล่

"แต่ก็นะ แล้วแต่แพรเลยแล้วกัน"

ฉันเผลอกำอุปกรณ์ทำความสะอาดแน่นหลังไตรทศเอ่ยชื่อของตัวเอง ก่อนเขาจะขยับหลีกทางให้

"มาทำความสะอาดช่ะ ถ้าใช่ก็เชิญ"

"ขออนุญาตนะคะ"

ฉันเดินตามไตรทศเข้าไปภายในห้อง ซึ่งมันเป็นห้องสูทของที่นี่เลยล่ะ แต่ที่มันพิเศษกว่าคือมันใหญ่กว่าห้องสูทธรรมดา ตรงจุดที่ฉันยืนก็เป็นห้องรับแขก ทางด้านซ้ายเป็นห้องใหญ่ที่น่าจะเป็นห้องนอน และมีห้องเล็กอีกหนึ่ง ส่วนทางขวามือเป็นห้องครัว และด้านริมระเบียงเป็นห้องออกกำลังกายที่มีสระว่ายน้ำที่สามารถว่ายออกไปชมวิวด้านนอกได้...ที่นี่มันใหญ่และหรูหราสุดๆไปเลย

"นี่"

"คะ..!?"

เสียงเรียกจากด้านหลังทำฉันสะดุ้งก่อนหันมองไตรทศที่กำลังยืนอยู่ เขาเลิกคิ้วมองฉันก่อนจะหัวเราะขำ

"ยังขี้ตกใจเหมือนเดิมเลยนะ เวลาตกใจทำตาโตยังกะแมว"

ฉันเม้มปากมองไตรทศด้วยความประหม่าหลังเขาพูดแบบนั้น

"เมื่อกี้เราถามว่าทำงานแบบไหน พอดีเราเพิ่งเคยจ้างคนมาทำความสะอาดให้แบบนี้เลยสงสัยน่ะ"

"อ่อ..ค่ะ ในสัญญาว่าจ้างได้จ้างให้แพรมาทำความสะอาดแบบเต็มคอร์ส.."

ฉันชะงักไปนิดหลังเงยหน้าแล้วเจอสายตาดุดันที่กำลังจ้องมองกันอยู่ แต่ก็ต้องทำใจดีสู้เสือพูดต่อแม้จะประหม่าอยู่มากก็ตาม

"และถ้าทำแบบเต็มคอร์สต้องใช้เวลาประมาณสามชั่วโมงต่อครั้งค่ะ ยังไงคุณไตรทศสามารถเก็บของมีค่าได้เลย กว่าจะเสร็จอาจต้องใช้เวลานานจะออกไปข้างนอกก่อนก็ได้นะคะ"

"ไม่ล่ะ วันนี้ผู้จัดการสั่งให้อยู่บ้านพักร่างกายน่ะ"

ไตรทศตอบฉันพร้อมยิ้มออกมาก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นคล้องคอ

"แต่เราไม่กวนหรอก แพรทำงานตัวเองได้เลย"

"ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ"

"ไม่คุ้นหูเลยแฮะ...คุณไตรทศเหรอ ฮะๆ..แต่ก่อนเรียกแค่ทศด้วยซ้ำ"

ฉันมองตามหลังไตรทศที่เดินไปทางระเบียงที่เป็นสระว่ายน้ำอย่างทำอะไรไม่ถูกแถมหัวใจตัวเองยังเต้นแรงสุดๆ หลังไตรทศพูดทิ้งท้ายก่อนออกไปแบบนั้น เขาดูไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่กับท่าทีของฉัน..และฉันก็รู้ตัวดีว่าทำตัวแย่ที่ทำตัวห่างเหินกับเขาแบบนั้น

แต่เรื่องที่ฉันเคยทำมันก็เกินที่จะกลับมาทำตัวปกติกับไตรทศได้ มันน่าอายเกินกว่าจะทำตัวปกติเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเราได้หรอก

เวลาต่อมา

พรึบ

ฉันเดินเข้าไปในห้องน้ำหลังจัดการในส่วนของห้องครัว และห้องนั่งเล่นเสร็จแล้ว ฉันล้างห้องน้ำตามลำดับขั้นตอนตามที่ฝึกมาด้วยความทะมัดทะแมงก่อนจะล้างทำความสะอาด และเดินมาเก็บถุงขยะแต่กลับต้องชะงักเมื่อเห็นบรรดาถุงยางที่ถูกใช้แล้วที่อยู่ในถุง

จริงๆมันก็เป็นภาพชินตาแหละ แค่ไม่ชินเพราะมันเป็นของไตรทศ

"เฮ้อ.."

"ถอนหายใจซะดังเลยนะคุณ"

พรึบ!

ฉันหันขวับมองไตรทศด้วยความตกใจหลังเขามายืนอยู่ที่ประตูตอนไหนก็ไม่รู้ แถมตอนนี้เขายังไม่สวมเสื้ออีก ใช่แหละว่าเขาไปว่ายน้ำมาแต่เขาเลือกที่จะใช้ผ้าเช็ดตัวพันเอวไว้หลวมๆและเปลือยท่อนบนให้ฉันเห็นรูปร่างที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของเขา แม้ตอนนี้มันจะยังเต็มไปด้วยรอยช้ำก็เถอะ

"ตรงนี้ยังทำความสะอาดไม่เสร็จนะคะ"

"แต่เราเปียก จะให้เดินไปที่ห้องอีกมันก็ต้องทำความสะอาดใหม่สิคุณแพร"

ไตรทศจงใจประชดฉันด้วยคำพูดก่อนเขาจะเดินแทรกเข้ามาทั้งที่ฉันยังไม่ทันได้เปลี่ยนถุงขยะด้วยซ้ำ

"คุณไตรทศคะ"

"ไปทำความสะอาดในห้องนอนได้เลยครับ แต่ในนั้นไอ้ที่อยู่ในถุงขยะที่คุณแพรถืออยู่อาจเยอะกว่าตรงนี้นะ พอดีเมื่อคืนผมหนักไปหน่อย ยังไงก็อย่าถอนหายใจใส่กันเลยมันเป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชายอายุเท่านี้น่ะ"

ฉันมองสบตาไตรทศที่กำลังมองล้อจนทนไม่ไหวต้องรีบเดินออกจากห้องน้ำมาที่ห้องนอนของเขา และพอเข้ามาด้านในก็รู้ได้เลยว่าที่ไตรทศพูดคือเรื่องนี้ ในนี้อย่างกะผ่านสมรภูมิรบมา

เตียงก็ยับ หมอนผ้าห่มไปคนละทางแถมในถังขยะก็เต็มไปด้วยถุงยางที่ใช้แล้วอีก...ให้ตาย คนเรามันเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้เลยสินะ