ใต้เงาจันทร์ 8 ลองชุด
1354 Words
ใต้เงาจันทร์ 8 ลองชุด
ในขณะที่ฉันขับรถมาเรื่อยๆ ชายหนุ่มที่นั่งข้างฉันก็มองออกไปข้างนอกสายตาจ้องมองตามทางตลอด เห็นนิ่งๆคงกำลังเก็บข้อมูลหรือไม่ก็คงคิดถึงบ้านแน่เลย
"ทำไมบ้านเมืองของเจ้ามันสูงลิบลิ่วแบบนี้นะ แถมต้นไม้ยังมีน้อยมาก แต่พวกของใช้สอยนั้นดูทันสมัยและเลิศล้ำมาก"
"คิก~ ก็งี้แหละโลกอนาคต ว่าแต่เมืองของนายล่ะเป็นไงเล่าให้ฟังหน่อยสิ"
"บ้านเมืองข้าอุดมสมบูรณ์ไปด้วยต้นไม้ สัตว์ป่าเจริญรุ่งเรืองด้วยศิลปะวัฒนธรรม บ้านช่องจะหลังไม่ใหญ่และสูงแบบนี้ จะมีแต่ในวังหลวงและตำหนักของราชวงศ์เท่านั้นที่จะกว้างขวาง"
"นายคงคิดถึงบ้านแย่เลยล่ะสิ"
"ก็คิดถึงนะ แต่ได้เจอเจ้ามันก็สนุกอีกแบบ"
"แล้วนายหายไปแบบนี้ลูกเมียนายคงเป็นห่วงแย่เลยเนอะว่าไหม"
"ข้าเป็นโสดยังไม่ได้แต่งงานไม่มีชายาและลูก แล้วเจ้าล่ะมีคู่ครองหรือยัง"
เอาไงดีล่ะทีนี้ ถ้าจะบอกว่าฉันเป็นโสดไม่เคยมีแฟนไม่เคยมีใครมาจีบเลยนายพระเอกงิ้วต้องหัวเราะเยาะฉันแน่เลย
"ฉันหน่ะหรอ ฉันเป็นโสดยังไม่มีแฟน เอ่อ...หมายถึงไม่มีคู่ครอง แต่ก็มีคนตามชอบตามจีบฉันเยอะแต่ก็ไม่ได้สนใจใคร"
"ข้าคิดไว้แล้วเชียว ผู้หญิงสวยน่ารักแบบเจ้าคงจะมีคนสนใจชอบพอเยอะ"
"อืม...คุยเรื่องใหม่เถอะ"
จากนั้นพวกเราก็คุยกันเรื่องอื่น ส่วนมากจะเป็นฉันที่แนะนำและอธิบายสถานที่และสิ่งของต่างๆและวิธีการใช้ให้นายพระเอกงิ้วฟัง
เราคุยกันไปเรื่อยๆโดยมีนายพระเอกงิ้วเป็นคนทำหน้าที่กดกูเกิ้ลทรานสเลท เขาน่าจะเป็นคนเก่งและหัวดีนะเพราะฉันสอนทีเดียวนายนี้ก็ทำได้แล้ว จากนั้นไม่นานฉันก็ขับรถมาถึงห้างสรรพสินค้า
ณ ห้างสรรพสินค้า
ฉันเดินไปที่แผนกเสื้อผ้า ตัดสินใจเดินเข้าไปในช็อปของแบรนด์แบรนด์หนึ่งเพราะมีทั้งเสื้อผ้าของผู้ชายและของผู้หญิงเพราะฉันเองก็กะว่าจะดูของตัวเองไปสักสองสามชุดเหมือนกัน
ที่เลือกแวะร้านเสื้อผ้าก่อนเพราะตรงนี้น่าจะใช้เวลานานสุดเสร็จจากตรงนี้แล้วค่อยไปหาซื้อพวกของใช้ส่วนตัว แล้วสุดท้ายค่อยไปแวะที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อจะได้ซื้อของแห้ง ขนม น้ำ และก็ของสดไปติดตู้เย็นไว้ เพราะไม่รู้ว่านายพระเอกงิ้วนี้จะอยู่ที่นี่นานแค่ไหน
"สวัสดีค่ะคุณลูกค้า พาแฟนมาดูเสื้อผ้าใช่ไหมคะ ฝั่งโน้นจะเป็นคอลเล็คชั่นมาใหม่ของซีซั่นนี้ค่ะ มีเสื้อคู่ด้วยนะคะสนใจตัวไหนลองได้เลยค่ะ" เอฟเอสาวเดินมาทักทายฉัน
"เอ่อ...ไม่ใช่ค่ะเป็นเพื่อน พาเพื่อนมา"
"อ๋อ ขอโทษค่ะคุณลูกค้า"
"ไม่เป็นไรค่ะ"
จากนั้นฉันก็พานายพระเอกงิ้วเดินเลือกดูเสื้อผ้าของผู้ชายก่อนค่อยไปเลือกของตัวเอง
"นายเอาชุดนี้มั้ย" ฉันชูเสื้อและกางเกงที่เป็นเซ็ทขึ้น
"ข้าแล้วแต่เจ้าละกัน"
"ถ้างั้นนายไปลองชุดนี้ให้ดูหน่อย เดินไปเปลี่ยนห้องตรงโน้นเสร็จแล้วเดินมาให้ฉันดูด้วยนะ" ฉันชี้ให้นายพระเอกงิ้วไปลองชุดในห้องลอง
ไม่ถึงห้านาทีฉันได้ยินเอฟเอและพนักงานแถวๆนั้นหัวเราะกันคิกคักด้วยความอยากรู้ว่าเขาหัวเราะอะไรกันฉันเลยหันไปมองตามสายตาที่เขามองกัน
โอ้วแม่เจ้า! ฉันต้องรีบวิ่งไปหาตัวต้นเหตุ ชุดที่ฉันให้ลองใส่คือเสื้อฮาวายกับกางเกงขาสั้นแบบมีซิป
นายพระเอกงิ้วใส่ออกมาคือเสื้อสวมแบบไม่ติดกระดุมโชว์แผ่นอกและหน้าท้องมาเชียว โอเคอันนี้ให้อภัยเพราะหุ่นดีหัวนมชมพูซิกแพคเป็นลอนๆ แต่มันจะมาพีคที่ช่วงล่างนี่สิ
ฉันลืมไปว่าตอนให้ใส่ชุดพี่ตะวันนายพระเอกงิ้วไม่มี กอ.กอ.นอ.ใส่ พอมองดูที่กางเกงพี่แกเล่นเกาะแต่ตะขอไม่รูดซิปแถมตอนเดินมาเจ้างวงช้างแกว่งไปแกว่งมาออกมาข้างนอกซิปด้วย
"โอ้ย! พ่อคุณเดินแกว่งมาเชียว" ฉันพึมพำเบาๆ
ฉันจะปิดตาหรือจะมองชัดๆดี อืม...เมื่อเห็นเต็มตาแล้วฉันเลยเอามือปิดตาเพื่อให้ดูไม่เสียมารยาทแต่ทว่าก็กางนิ้วออกห่างนะ
ฉันเพิ่งเคยเห็นอวัยวะเพศของผู้ชายของจริงก็คราวนี้แหละเคยเห็นแต่ในหนัง นี่ขนาดมันยังไม่ตื่นนะยังใหญ่ขนาดนี้เลยไม่อยากจะคิดสภาพถ้ามันตื่นขึ้นมาจะใหญ่ขนาดไหน
"นี่นาย ทำอะไรของนายห่ะ"
"ข้าใส่ไม่เป็น"
เฟียะ! ฉันฟาดไปที่ต้นแขนล่ำแบบไม่เต็มแรงนัก พอให้ได้รู้ว่าตีสั่งสอน
"เก็บน้องชายนายเข้าไปเดี๋ยวนี้นะ เขาหัวเราะนายกันเต็มเลย"
จากนั้นนายพระเอกงิ้วก็จับเจ้างวงช้างยัดเข้าไปในกางเกงทันที
"แบบนี้ใช่ไหม"
"โอ้ย! ฉันจะบ้าตายคราวหน้าคราวหลังห้ามทำแบบนี้อีกนะของสงวนจะเอามาให้คนอื่นเห็นไม่ได้"
"ตอนอยู่ที่ตำหนักเวลาอาบน้ำพวกนางกำนัลก็เห็นของข้าประจำ"
"ที่นี่ไม่ใช่บ้านไม่ใช่ตำหนักอะไรของนายจะมาเปิดให้คนอื่นเห็นไม่ได้""
"ข้าเข้าใจแล้วเจ้าอย่าดุสิ ยิ้มหน่อยนะ นานะยิ้มแล้วเจ้าน่ารักมากเลยรู้ไหม"
แพ้ไปเลยสิคะ เล่นชมกันแบบนี้ ฉันจึงยิ้มบางๆออกไปและคิดว่าคงต้องยิ้มประมาณนี้แหละฉันถึงจะดูสวยและน่ารัก
ฉันเลือกชุดให้นายพระเอกงิ้วประมาณสิบชุด และของฉันเองได้อีกสามชุดจากนั้นเราก็ไปเดินซื้อพวกอาหารและเครื่องดื่มกัน
เราใช้เวลาในการซื้อของประมาณสองชั่วโมงเศษๆก็กลับคอนโดกัน พอมาถึงฉันจัดการทำอาหารง่ายๆกิน อาหารง่ายๆของฉันวันนี้คือต้มบะหมี่คนละชาม
"นายกินแบบนี้เป็นไหม" ฉันส่งชามบะหมี่ให้
"ข้ายังไงก็ได้ เจ้าเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆกินแบบนี้ได้ข้าเป็นผู้ชายก็ย่อมได้อยู่แล้ว"
ว่าแล้วพวกเราก็จัดการบะหมี่จนหมดเกลี้ยงกัน และตามด้วยของหวานคือเค้กนมสดกันคนละชิ้น
"นายไปอาบน้ำไปเดี๋ยวฉันล้างเอง"
"ให้ข้าช่วยเจ้าเถอะ ข้ามาอยู่ที่บ้านของเจ้าแถมเจ้ายังทำอาหารเลี้ยงข้ากินอีกแค่นี้ข้าทำได้"
"งั้นช่วยกันก็ได้"
เนื่องจากคอนโดฉันมีห้องน้ำเพียงห้องเดียวฉันจึงไปอาบน้ำก่อนเพื่อเวลาตอนแต่งตัวนายพระเอกงิ้วจะได้เข้าไปอาบ
ยี่สิบนาทีที่ฉันใช้เวลาอาบน้ำชำระร่างกาย จากนั้นจึงให้นายพระเอกงิ้วเข้าไปอาบต่อ
ลืมไปเลยว่าชุดนอนฉันมีแต่แบบแซ่บๆโป๊ๆ ถึงฉันจะไม่มีแฟนไม่มีหนุ่มให้นอนด้วยแต่ขอบอกเลยว่าฉันชอบใส่ชุดนอนแบบนี้มาก มีความรู้สึกว่ามันใส่แล้วเย็นสบายนอนหลับดี
"เอาตัวไหนดีนะ สีขาวนี้น่าจะไม่โป๊เท่าตัวอื่นแล้วค่อยสวมบาธโรบทับละกัน"
ฉันเลือกชุดที่คิดว่าไม่โป๊ที่สุดใส่ ในหัวก็คิดว่าคงไม่เป็นไรหรอกมั้งเพราะไม่ได้นอนเตียงเดียวกันฉันจะให้นายพระเอกงิ้วนอนหน้าทีวี
ไม่ทันที่ฉันจะได้คิดอะไรต่อก็ได้ยินเสียงดังมาจากห้องน้ำ
"โอ้ย! ขวัญข้าวช่วยข้าด้วย"
???
- Writer
