“ไม่...” เจ้าของรอยสักตอบเสียงทุ้ม ก่อนจะดึงคนถามเข้ามานั่งซ้อนตักและหอมแก้มเนียนใสฟอดใหญ่ “เพราะไม่เคยมีอาจารย์หมอคนไหนเห็นรอยสักพี่”
“แล้วคุณปู่กับคุณพ่อพี่คีทล่ะคะ ว่าอะไรหรือเปล่า” เบือนหน้าขึ้นถามคนที่ตัวเองนั่งตักแกร่งของเขาอยู่ เพื่อนหลายคนของเธอที่เป็นหมอล้วนไร้ซึ่งรอยสัก หรือต่อให้สักจริงก็ไม่มีใครสักเต็มแผ่นหลังเหมือนสามีเธอแน่นอน
ยิ่งสักตอนที่กำลังเป็นนักศึกษาแทพย์ด้วยแล้วยิ่งไม่มีทาง
ปีสองนี่เพิ่งจะผ่านการเป็นเฟรชซี่มาอีกนะ ก็สมแล้วที่เป็นคุณหมอมาเฟีย แบดตั้งแต่เด็ก
“พวกท่านรู้ว่าพี่สักหลังจากที่พี่เรียนจบแล้ว”
“แสดงว่าพี่คีทไม่เคยถอดเสื้อเวลาที่อยู่ที่บ้าน? แล้วเวลาว่ายน้ำล่ะคะพี่คีททำยังไง” อีกสี่ปีเชียวกว่าเขาจะเรียนจบ เขาทำได้ยังไง ปิดเป็นความลับได้ยังไงตั้งสี่ปี
“หมายถึงบ้านปู่กับบ้านพ่อ?”
“ค่ะ” นารินรดาพยักหน้าให้เขา ลืมไปว่าทุกคนมีบ้านเป็นของตัวเอง ช่างเป็นตระกูลท
