นัวเนียกับเสือคลั่ง

EP.7 ขวดแตกเลือดสาด

"..." นัวเนียเม้มริมฝีปากแน่น จ้องมองอีกฝ่ายด้วยสายตาดุดัน แต่อีกฝ่ายกับตีหน้านิ่งแล้วจ้องตอบเธออย่างยียวนกวนประสาทที่สุด

สาวน้อยกลืนน้ำลายอึกใหญ่ หัวใจเต้นรัวราวกับกลองศึก ใครจะไปบ้าให้จูบแรกกับโรคจิตหื่นกามอย่างเขา

"หนูไม่ให้"

สิ้นสุดคำพูดเธอ ป๊อกเบิ้ลก็รีบใช้สองมือจับขนาบข้างทั้งสองแก้มของนัวเนียแล้วกดริมฝีปากจูบเน้นๆ อย่างไม่ให้เด็กสาวตั้งตัวทัน

"ฮื้อ!" เธอกรีดร้องดังในลำคอ อยู่ดีๆ ก็ถูกเขาฉวยโอกาสขโมยจูบแรกเธอไปหน้าตาเฉยเลย

"ไอ้คนเลว!" นัวเนียสบถด่าหลังจากที่เขาผละจูบออก แต่ยังไม่ทันได้ด่าเพิ่มเขาก็กดจูบลงมาอีกรอบ สาวน้อยฮึดสู้ตัดสินใจกัดลงบนริมฝีปากอีกฝ่ายแรงๆ

"โอ๊ย! มึงกัดกูเหรอ" ป๊อกเบิ้ลแค่ต้องการแน่ใจบางอย่างเลยพิสูจน์นิดหน่อย แต่กลับถูกยัยเด็กเตี้ยคนนี้กัดเข้าที่ปากจนเลือดซิบ เพราะรสสัมผัสมีกลิ่นคาวเลือดปนอยู่

"พี่รังแกหนูก่อนนะ! ปล่อย"

"เออ..ปล่อยก็ได้ กูแค่เอาค่าน้ำมันเฉยๆ" สุดท้ายป๊อกเบิ้ลก็ยอมกดปลดล็อกประตูรถให้โดยดี

ขาสั้นๆ ของนัวเนียรีบเร่งก้าวออกจากรถทันทีพร้อมกับปิดประตูเสียงดังโดยไม่หันหลังกลับไปมองคนหื่นกามในรถแม้แต่น้อย

''ไม่เคยผ่านผู้ชายจริงๆ ด้วยแหะ" เขารู้สึกสงสัยเล็กน้อยเพราะเห็นว่าพี่ของเธอขายบริการแล้วคนเป็นน้องจะทำด้วยไหม ทว่าตอนจูบลิ้นเรียวก็เล็กหดกลับเข้าด้านใน ไม่มีการดันออกหรือตอบสนองเลย เป็นอาการบ่งบอกว่าเธอตกใจและเป็นครั้งแรกที่ได้สัมผัสกับรสจูบจริงๆ

บ้านนัวเนีย

"ไอ้คนบ้า! ไอ้บ้าโรคจิต" สาวน้อยรีบล้างหน้าเอาน้ำถูที่ริมฝีปากทันที รู้สึกหงุดหงิดแทบบ้า จูบแรกที่เสียไปเป็นค่าน้ำมันรถเนี่ยนะ!

คลับบาร์ 69 {19.00น.}

"มาช้าจังเลยมึงนัวเนีย" แอปเปิ้ลท้วงพร้อมกับกวักมือเรียกคนเป็นเพื่อนที่กำลังเดินหน้ามุ่ยมาแต่ไกล

“มัวแต่อาบน้ำเลือกเสื้อผ้าอะ…ไม่รู้ว่าต้องแต่งตัวยังไงดี” นัวเนียอธิบายขณะก้มดูชุดตัวเอง

“น่ารักเชียวชุดกระโปรง” แอปเปิ้ลแซวด้วยรอยยิ้ม

“อย่าแซว! ว่าแต่...เราจะเข้าไปจริงเหรอ” นัวเนียพูดอย่างลังเล

“เราอายุสิบแปดปีบริบูรณ์แล้วนะต้องลองหน่อยสิ” แอปเปิ้ลเกลี่ยกล่อมจนนัวเนียเริ่มคล้อยตามและสุดท้ายก็ตกลง

สองสาวมุ่งหน้าเข้าผับเป็นครั้งแรกอย่างตื่นเต้น หลังจากเข้ามาข้างในพวกเธอก็เลือกไปนั่งที่หน้าบาร์ทันที

"เสียงดังมาก!" นัวเนียเอามือปิดหูขณะตะโกนบอกแอปเปิ้ลที่เดินนำอยู่

“ก็นี่ผับไม่ใช่วัด! อีนัวเนีย ฮ่าๆ”

“หิวน้ำว่ะ”

“มึงสั่งสินัวเนีย” แอปเปิ้ลตอบกลับ สองสาวนั่งลงที่หน้าบาร์ก่อนจะกวาดสายตามองบรรยากาศรอบๆ อย่างตื่นตาตื่นใจ

"เอาน้ำเปล่าสองแก้วค่ะ'' นัวเนียเอ่ยสั่งพร้อมกับชูนิ้วเป็นเลขสองบอกพนักงาน

"จัดไปครับเหล้าสองช็อตเเรงๆ" พนักงานชงเหล้าใส่แก้วแล้วยื่นส่งให้ทั้งคู่

"ทำไมแก้วมันเล็กจังวะ..มึงว่าใช่น้ำ.."

เสียงกลืนน้ำลงคอดังขึ้นอย่างกระหาย นัวเนียซัดเหล้าเพียวเข้าไปหมดแก้วเพราะคิดว่าเป็นน้ำเปล่า แถมยังดื่มเร็วจนแอปเปิ้ลร้องห้ามไม่ทัน

"น้ำเปล่าที่นี่รสชาติแปลกๆ แหะ แต่กูคอแห้งจริงขอก่อนแล้วกัน'' นัวเนียขมวดคิ้วถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ติดใจอะไรมากมาย

''อีนัวเนีย คือ.." แอปเปิ้ลพูดไม่ทันจบก็โดนนัวเนียแย่งแก้วของตนไปยกดื่มอีกครั้ง

"ตามใจมึงแล้วกัน!" แอปเปิ้ลส่ายหน้าไปมาแล้วสั่งพนักงานอีกรอบโดยขอเป็นน้ำส้มแทน

เสียงดนตรีดังสนั่นในคลับบาร์ คนตัวเล็กตัวเอนไปซ้ายทีขวาที สาวน้อยออกอาการเมาหนักอย่างเห็นได้ชัด

''เด๊ดดด เด๊ ชะลาลา" นัวเนียฮัมเพลงด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าขาวใสขึ้นสีแดงจางๆ ให้ได้เห็นอย่างชัดเจน

"มึงไหวไหมนัวเนียล่อซัดเพียวไปสองแก้วเลย กูไปถามแล้วนะเขาว่าไม่ใช่น้ำเปล่าแต่เป็นเหล้าอย่างเเรงเลย"

"กูหว่ายย"

เเอปเปิ้ลพยายามเขย่าเเขนนัวเนียเรียกสติ เพราะเปลือกตานัวเนียเริ่มปรือแถมยังพูดเสียงยานค้าง แต่อยู่ๆ ก็มีผู้ชายตัวใหญ่เดินมาชนจนนัวเนียแทบล้มหัวขมำ

''เดินยังไงวะ!"

"อ้าว อีตัวเล็กมึงด่าใคร กูคือเฮียเสริฐนะเว้ย"

"อ๋อ...งั้นถามเลยละกันใครฆ่าประเสริฐ"

"ลุงรอง ถุ๊ย! อีนี่หาเรื่องเหรอ"

แอปเปิ้ลรีบดึงตัวนัวเนียให้ยืนตรงๆ แล้วประคองไว้ รู้สึกถึงความซวยเพราะเหมือนนัวเนียจะเผลอไปเหยียบเท้าผู้มีอิทธิพลเข้าให้

"ขอโทษนะคะพอดีเราเพิ่งมาครั้งแรกแล้วเพื่อนหนูเผลอซัดเหล้าแรงไปเลยไม่รู้เรื่อง'' แอปเปิ้ลยกมือไหว้ขอโทษแก้ตัวแทนนัวเนียที่เมาหนักอยู่

"ให้มันขอโทษกูเองสิ! ปากเก่งนัก"

"ขอโทษสองรอบได้ไหม"

"สองรอบอะไรมึง"

"ก็รอบแรกขอโทษที่ด่าอีกรอบขอโทษที่ทำให้เจ็บ"

นัวเนียคว้าขวดเหล้าที่วางโชว์ตรงหน้าบาร์ฟาดลงหัวของชายร่างใหญ่ที่ยืนตรงหน้าทันที เลือดเริ่มไหลซึมออกจากศีรษะไหลมาเป็นสาย

หลังผับ

ควันบุหรี่ฟุ้งกระจายตรงด้านหลังผับ สองหนุ่มกำลังนั่งดูดบุหรี่กันอยู่ในที่สูบ

"ไอ้ป๊อกเบิ้ล..กูไม่อยากจะเชื่อว่าน้องนัวเนียมีพี่สาวทำงานไซด์ไลน์ กูถามพี่มันแล้วเห็นบอกว่าพ่อแม่ตายหมดเหลือกันอยู่แค่สองคน น่าสงสารสัสๆ" ยัดพูดก่อนจะคาบบุหรี่ไว้ตรงปาก

“จริงเหรอ” ป๊อกเบิ้ลเลิกคิ้วถามซ้ำอีกรอบ ไม่คาดคิดเลยว่าจะได้ยินอะไรแบบนี้

“จริง! ที่จริงน้องมันอาจจะใช้สัญชาตญาณปกป้องตัวเองก็ได้ คงไม่ได้ร้ายกาจอะไรอย่างที่มึงเข้าใจหรอก”

ระหว่างที่คุยกันใครบางคนก็วิ่งหน้าตั้งเข้ามาด้วยความเร็วสูง

"เฮ้ย! มาทำไรกันที่นี่" ยัดสะดุ้งเมื่อเห็นรุ่นน้องสาวทั้งสองพากันประคองวิ่งมาด้วยสีหน้าแตกตื่น

“แล้วเป็นห่าไรต้องประคองอีเตี้ย” ป๊อกเบิ้ลถามอย่างสงสัยเมื่อสังเกตเห็นนัวเนียที่มีแอปเปิ้ลคอยประคองมาอยู่

“หนูไปยืนเตี้ยบนหัวพี่เหรอ!” นัวเนียสบถด่าอย่างหงุดหงิด

“พวกพี่พาเราหนีก่อนเถอะเดี๋ยวเล่าให้ฟัง! อีนัวเนียเมาเอาขวดไปฟาดหัวผู้ชายเเตกยับพวกมันเรียกลูกน้องมาเป็นสิบเลย”

เพิ่งจะพูดจบกลุ่มชายฉกรรจ์หลายสิบคนก็วิ่งเข้ามา ดีที่มีผู้คนแออัดอยู่เยอะจึงทำให้ล่าช้ากว่าจะมาถึงพวกเขา

"มาเเล้วไอ้ห่า! กูขอถอนคำพูด อีนัวเนียเนี่ย...ร้ายเหมือนมึงบอกเลย เล่นหาตีนมาเป็นฝูง วิ่งดิสัส!" ยัดสะกิดป๊อกเบิ้ลรัวๆ ก่อนจะวิ่งนำไปด้านหลังผับเตรียมจะปีนหนีออกไปทางป่ารกชันด้านหลัง