คาร์มินถือถุงชานมไข่มุกแล้วเดินออกจากร้าน ระหว่างกำลังเดินอยู่ สายตาพลันเห็นคาร์เทียร์ ผู้เป็นน้องสาวยืนรอลิฟต์พร้อมกับถุงกระดาษในมือ
“มาหาพี่เหรอ”
“อ้าวพี่คาร์มิน เทียร์กำลังขึ้นไปหาพี่อยู่พอดีเลย แม่ฝากเอาของกินมาให้” วันนี้แม่ทำอาหารของโปรดพี่ชาย เลยวานให้เธอเอามาให้เพราะจะออกมาข้างนอกพอดี เจออยู่ข้างล่างก็ดีเหมือนกัน ขี้เกียจขึ้นไป
เขารับถุงกระดาษจากคาร์เทียร์ที่มีอาหารที่แม่ทำมา
“ขอบใจนะ”
“ว่าแต่…พี่กินชานมไข่มุกด้วยเหรอ?” คาร์เทียร์มองเห็นถุงชานมไข่มุกในมือพอดีเลยเอ่ยถาม เพราะปกติแล้วพี่ชายตัวเองไม่เคยกินอะไรแบบนี้มาก่อน
“ไม่ใช่ของพี่”
“หือ?” คาร์เทียร์ทำหน้าอึ้ง ก่อนจะอมยิ้มกริ่มออกมาในภายหลังแล้วเอ่ยถามพี่ชาย
“ของสาวที่ไหนเหรอคะ”
“ธุระของเทียร์มีแค่นี้ใช่ไหม ขอบใจนะที่เอามาให้”
คาร์เทียร์มองพี่ชายที่เดินหายเข้าไปในลิฟต์ด้วยรอยยิ้มอย่างรู้ทัน พอประตูลิฟต์ปิดลง จึงรีบหย
