“ข้าน้อยไม่มีข้อโต้แย้งขอรับ” เขายิ้มออกมาเล็กน้อย
“เช่นนั้นก็ดี แต่มีอีกเรื่องที่ข้าอยากจะขอจากเจ้า”
“เชิญใต้เท้าว่ามาได้เลยขอรับ”
“ข้าอยากให้อาเยว่อยู่ที่เมืองหลวง เรื่องจวนข้าจะเป็นผู้จัดการให้เอง” ในเมื่อเขาไม่ต้องการให้บุตรสาวอยู่ห่างไกล เรื่องที่จะจ่ายค่าจวนก็เห็นจะเป็นสิ่งที่ควรทำ
“เรื่องนี้ไม่รบกวนท่านขอรับ ข้าน้อยออกไปจัดการเรื่องซื้อจวนไว้แล้ว ข้าน้อยจะสอบจิ้นซื่อในปีนี้ และคิดที่จะอยู่ในเมืองหลวงตั้งแต่แรกขอรับ”
เว่ยหมิงพยักหน้าอย่างพอใจ สายตาที่เขามองกู้หยางจึงได้อ่อนลงไม่น้อย
“เช่นนี้ก็ดี เจ้าก็แจ้งเรื่องกลับไปที่เจียงซานเถิด บิดามารดาเจ้าจะได้จัดหาฤกษ์ยาม”
“ขอรับ”
ทั้งสองเอ่ยพูดคุยเรื่องที่ตั้งของจวนที่กู้หยางซื้อต่ออีกครู่ เขาบอกกล่าวเรื่องที่จะย้ายออกไปอยู่ที่จวนหลังที่ซื้อไว้ในวันพรุ่งนี้กับเว่ยหมิงด้วย ก่อนจะปล่อยให้เขากลับไปที่เรือนพัก
เย็นวันนั้น ภายในตระกูลเว่
