#เช้าวันถัดมา
แสงแดดอ่อนๆ ส่องลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้องพักผู้ป่วย ช่วงเช้าๆ บรรยากาศค่อนข้างสงบ และมีเสียงจิ้งหรีดเรไรร้องระงมอยู่ห่างๆ คงเป็นเพราะเป็นโรงพยาบาลที่อยู่ติดกับป่าเขา
ไทเธย์นั่งพิงหัวเตียงอยู่เงียบๆ มองดูแม่บ้านที่กำลังทำความสะอาดภายในห้องพักของเขา เพราะตื่นมาก็ไม่เจอชะเอมแล้ว แม่บ้านบอกว่าเธอออกไปซื้อของ น่าจะออกไปซื้อของกินนั่นแหละ
แกร้ก ~
เสียงประตูเปิดเข้ามาเบาๆ ตามด้วยร่างเล็กๆ ของชะเอมที่เดินเข้ามา เธอถือถุงเล็กๆ ที่ใส่ขนมและของกินมาด้วย มืออีกข้างถือกล่องข้าวที่เธอซื้อมาจากโรงอาหารของโรงพยาบาล สีหน้าเธอดูไม่สดใสเหมือนเคย ดวงตาคล้ำลงเล็กน้อยคงเพราะนอนน้อยติดกันหลายคืน และที่สำคัญเธอไม่ยิ้มเลย ทั้งที่ปกติเธอจะซ่าและยิ้มแย้มได้ตลอดเวลา
"ไง ไปไหนมา ให้ฉันอยู่คนเดียว" ไทเธย์ทักก่อน
"เห็นรุ่นพี่ยังไม่ตื่น ก็เลยไม่อยากปลุกค่ะ" ชะเอมพูดขึ้นเบาๆ ก่อนจะเดินเข้ามาวางขอ
