เมดสาวจำเป็น 4
1299 Words
เมดสาวจำเป็น 4
“แล้วถ้าพี่พายุมีแขกมาห้องล่ะคะ พี่พายุแก้ผ้าคุยกับแขกด้วยหรือเปล่า” แสนดีถามรุ่นพี่ขี้อ่อยด้วยน้ำเสียงประชด ที่แต่งตัวล่อตาล่อใจจนเธอใจเหลวไปหมดแล้ว
“พี่ไม่เคยพาใครมาที่ห้อง นี่พี่เกรงใจแสนหรอกนะ ถึงได้พันผ้าเช็ดตัวเอาไว้สักหน่อย ตอนนี้พี่อยากดึงผ้าเช็ดตัวออกมากเลย รู้สึกเกะกะยังไงก็ไม่รู้” พายุแกล้งพูดหน้าตาเฉย
‘ไม่ไหวๆ ใจของเธอเนี่ยแหละไม่ไหว’ แสนดีคิดอยู่ภายในใจ
“แสนต้องทำยังไงคะ พี่พายุถึงจะยอมเซ็นชื่อให้แสน” แสนดีรีบพูดถึงจุดประสงค์ที่แท้จริงของเธอทันที ไม่งั้นเธอคงได้ลากเขาขึ้นเตียงแทนแน่ๆ คีปลุคจะไม่ไหวแล้วพ่อคุณ ถ้าจะอ่อยเก่งขนาดนี้ อ่อยจนเธออยากได้เขาเป็นผัวแล้วเนี่ย
“ไอ้สายลมให้เวลาแสนกี่อาทิตย์ ที่ต้องเอาลายเซ็นพี่ไปส่งมัน” พายุก็ถามพอเป็นพิธีไปแบบนั้นเอง เพราะคนที่จะตัดสินใจว่านักศึกษาคนไหนจะได้ทุนอยู่หอพักฟรีจนจบเรียนก็คือเขา
“พี่สายลมให้เวลาแสนสองอาทิตย์ค่ะ แต่พี่พายุขา~ เซ็นชื่อให้แสนเถอะนะคะ” แสนดีกะพริบตาปริบๆ ออดอ้อนรุ่นพี่ต่างคณะ มารยาหญิงมีเท่าไรเธอจะงัดออกมาใช้ให้หมด
“พี่มีข้อเสนอให้แสนทำ”
“พี่จะให้แสนทำอะไรคะ”
“พี่จะให้แสนมาเป็นเมดที่ห้องพี่สองอาทิตย์ เพราะแม่บ้านประจำที่เข้ามาทำความสะอาดห้องให้พี่ เขาลากลับบ้านต่างจังหวัด”
“แล้วทำไมพี่พายุถึงไม่จ้างคนอื่นให้ทำแทนก่อนคะ”
“ก็เนี่ยไง พี่กำลังจะให้แสนมาทำหน้าที่นี้แทน”
“แสนคิดว่ามันไม่แฟร์เลยนะ ถ้าแสนมาเป็นเมดให้พี่ฟรีๆ แลกกับลายเซ็นพี่พายุอย่างเดียว” อย่างน้อยเธอก็ต้องได้ค่าตอบแทนบ้าง ในระหว่างที่เธอหยุดทำงานพาร์ตไทม์มาเป็นเมดให้เขา
“พี่ให้ค่าจ้างหนึ่งแสนบาท”
“ฮะ! หนึ่งแสนเลยเหรอคะ” ดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างตกใจกับค่าจ้างมากมายขนาดนี้
“แสนโอเคหรือเปล่า”
“โอเคค่ะโอเค งั้นพรุ่งนี้เริ่มงานนะคะ”
“เริ่มงานวันนี้ครับ ตั้งแต่คืนนี้แสนต้องย้ายมาอยู่ที่นี่กับพี่ เพราะแสนต้องเป็นคนดูแลเรื่องอาหารเช้าให้พี่ด้วย”
“แต่แสนไม่ได้เอาอะไรติดตัวมาเลยนะคะ หนังสือเรียน เสื้อผ้าก็อยู่หอในหมด”
“เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหา เดี๋ยวพี่พาไปเอาของใช้ที่หอใน”
“แล้วจะให้แสนนอนที่ไหนคะ อย่าบอกนะว่าให้แสนนอนกับพี่พายุ”
“พี่ไม่ได้จะให้แสนนอนกับพี่ นู่นไงห้องนอนเล็ก แสนนอนห้องนั้น” พายุบุ้ยปากไปทางห้องเล็กอีกห้อง
เพล้ง!!! เสียงเศษหน้าของแสนดีแตกกระจายไม่มีชิ้นดี เธออุตส่าห์ทอดสะพานให้ แต่เขากลับไม่เล่นด้วย แล้วเมื่อกี้เขาจะอ่อยเธอเพื่อ?
ในเวลาต่อมารถยุโรปก็ขับเข้ามาจอดหน้าตึกหอพักของทางมหาวิทยาลัย แสนดีรีบลงจากรถยุโรปและเดินไปที่ห้องพักของเธอ เมื่อแสนดีเปิดประตูเข้ามาในห้อง พัดชา เฟย์ และข้าวหอมต่างก็อยู่โซนของตัวเอง โดยที่พัดชานั้นนอนยิ้มคุยไลน์กับใครบางคนด้วยท่าทางกระดี๊กระด๊าสุดๆ ส่วนข้าวหอมนั่งทำการบ้านอย่างตั้งใจ ส่วนเฟย์นอนดูซีรีส์แล้วยิ้มกริ่มให้หน้าจอมือถือ
“หูยย!! ยัยแสนกลับมาแล้ว ปะ ไปกินหมูกระทะหลังมอกัน” เฟย์เอ่ยพูดขึ้น เมื่อเห็นแสนดีเดินเข้ามาในห้องพัก
“เย็นนี้ไม่ว่างแล้ว ฉันคงไม่อยู่หอในสักสองอาทิตย์นะ”
“แกจะไปอยู่ไหนยัยแสน แล้วนั่นเก็บเสื้อผ้าจะไปไหน” พัดชาเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นแสนดีเก็บหนังสือเรียนและเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าเป้เหมือนกับว่าจะย้ายออกไปอยู่ที่อื่น
“ฉันจะไปเป็นเมดให้พี่พายุน่ะ”
“วอต!!! พูดอีกที!!” ข้าวหอมร้องเสียงหลงด้วยน้ำเสียงตกใจกับคำบอกเล่าของแสนดี
“ฉันจะไปเป็นเมดให้พี่พายุสองอาทิตย์ แลกกับลายเซ็นของเขา” แสนดีเอ่ยบอกเพื่อนของเธออีกครั้ง
“เฮ้ย! โดนบังคับขนาดนี้เลยเหรอ?” ข้าวหอมเอ่ยถามแสนดีด้วยสีหน้าเป็นห่วงเอามากๆ เพราะเธอคิดว่าแสนดีคงโดนรุ่นพี่ต่างคณะบังคับให้ไปเป็นเมดแน่ๆ
“ฉันเต็มใจจ้ะ” แสนดียักคิ้วให้ข้าวหอมด้วยท่าทางชิลๆ
“ยัยแสนร้าย!!!” พัดชา เฟย์ และข้าวหอมต่างพร้อมใจกันเอ่ยเรียกแสนดีด้วยความหมั่นไส้แบบสุดๆ
“เรียกฉันซะดังเชียว” แสนดีแสร้งทำหน้าตาตกใจ แต่ทว่ากลับยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ
“เธอมันร้ายเหมือนนางร้ายในละครหลังข่าว” พัดชาเอ่ยพูดแบบจีบปากจีบคอ เมื่อนึกไปถึงตอนที่แสนดีคัดค้านหัวชนฝาที่พี่รหัสของเธอให้ไปขอลายเซ็นรุ่นพี่ต่างคณะ แต่ไหงตอนนี้กลับยิ้มร้ายๆ ราวกับจะจับรุ่นพี่ทำผัวให้ได้
“อาจจะได้ไปอยู่ที่คอนโดพี่พายุถาวรหรือเปล่า” เฟย์เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มๆ
“อันนี้ก็ไม่รู้สินะ แต่อ่อยมาอ่อยกลับนะบอกเลย” แสนดียักไหล่ชิลๆ อีกทั้งยังขยิบตาให้เพื่อนของเธออย่างน่าหมั่นไส้
“แบบนี้สิยะ ถึงเป็นเพื่อนกับฉันได้” พัดชาปรบมือให้แสนดีด้วยความภาคภูมิใจสุดๆ
“อย่าทำหน้าหิวผู้ให้มากยัยแสนดี คีปลุคให้สมชื่อแกหน่อย” ข้าวหอมเอ่ยแทรกขึ้น เมื่อแสนดีทำหน้าเพ้อฝันราวกับกำลังจินตนาการอะไรบางอย่างอยู่ภายในใจ
“ดูออกขนาดนั้นเลยเหรอ?” แสนดีทำหน้าใสซื่อ
“ดูไม่ออกเลยมั้ง” เฟย์ลากเสียงยาวน้ำเสียงประชด
“งั้นฉันไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่พายุจะรอนาน แล้วเจอกันจ้ะ” ว่าจบแสนดีก็เดินออกจากห้องพักไปทันที
ตกดึก!
ก๊อก~ก๊อก~
“เข้ามาได้เลยค่ะ ประตูไม่ได้ล็อก” แสนดีตะโกนบอกคนนอกห้อง ในขณะที่แสนดีกำลังนอนคว่ำตัวอยู่บนเตียงเพื่อเขียนการบ้าน
“ทำอะไรอยู่ครับ” พอพายุเดินเข้ามาในห้อง เขากลับกลืนน้ำลายลงคออึกหนึ่ง เมื่อหญิงสาวรุ่นน้องใส่ชุดนอนกระโปรงผ้าพลิ้วนอนคว่ำตัวอยู่บนเตียงด้วยท่าทางยั่วยวน อีกทั้งชายกระโปรงยังถลกขึ้นจนเกือบเห็นแพนตี้
“พี่พายุมีอะไรหรือเปล่าคะ ต้องหิวแน่ๆ เลยใช่ไหม แสนขอทำการบ้านแป๊บนึงนะคะ อีกข้อเดียวจะเสร็จแล้ว” แสนดีเอ่ยบอกเจ้าของห้องเสียงหวาน ในขณะที่เธอเร่งเขียนการบ้านไปด้วย
หลังกลับมาจากหอใน เธอก็เริ่มทำหน้าที่เมดสาวทันที ประเดิมด้วยการทำสลัดผักให้เขารับประทาน และที่เธอเลือกทำสลัดผัก เพราะเธอมีนัยแอบแฝงให้เขาหิวในตอนกลางคืน
“อืม...พี่หิว...” ว่าจบพายุก็หย่อนตัวนั่งลงบนเตียง จนที่นอนนุ่มอ่อนยวบไปตามน้ำหนักตัวของเขา จากนั้นพายุก็เอนตัวเอาหน้าหล่อๆ ไปใกล้ใบหน้าหวาน การกระทำของเขาทำให้หญิงสาวรุ่นน้องต่างคณะยิ้มกริ่มอยู่ภายในใจ ‘หิวที่เขาพูดจะใช่เธอหรือเปล่านะ’
- Writer
