บารเมษฐ์ขับรถออกจากร้านเพื่อไปส่งแสนหวานที่อพาร์ตเมนต์ ทว่าระหว่างทางคิ้วได้รูปที่พาดเหนือดวงตาเรียวรีต้องขมวดมุุ่นเมื่อเห็นว่ามีรถกระบะสีดำคล้ายกับคันเดิมที่เคยตามเขาขับตามมาอีกแล้ว
“แสนหวานต่อสายคุณวรุฬให้ผมที”
ถึงแม้จะงุนงงอยู่มากว่าทำไมจู่ๆ บารเมษฐ์ถึงได้ให้เธอต่อสายหาวรุฬในยามวิกาลแบบนี้ แต่เพราะเป็นคำสั่งของเจ้านายแสนหวานจึงรีบจัดการทำตามคำสั่งของเขาทันที ถือสายรอไม่นานปลายสายก็กดรับ
“ครับคุณหวาน”
“สักครู่นะคะ คุณเมษฐ์จะคุยด้วยค่ะ”
แสนหวานจัดการเปิดลำโพง ยื่นโทรศัพท์ไปใกล้ริมฝีปากของบารเมษฐ์เพื่อให้เขาสะดวกในการสนทนากับวรุฬระหว่างที่ต้องขับรถไปด้วย
“คุณวรุฬนี่ผมเองนะ”
“ครับคุณเมษฐ์ มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“จำเรื่องที่ผมให้คุณตามได้ไหม เรื่องรถกระบะสีดำ”
“จำได้ครับ แต่ตอนนี้เรื่องยังไม่คืบหน้าเลยครับ”
“ตอนนี้มีรถกระบะดำขับตามผมอีกแล้ว และผมคิดว่าน่าจะเป็นคันเดิม”
“งั้นคุณเมษฐ์
