“จริงหรือ ไม่น่าเชื่อเลยว่าแคว้นของเราจะมีแร่ในดินมากมายเพียงนี้ แม่นางไป่ถิงล่วงรู้จึงกว้านซื้อที่ตรงนี้เอาไว้หมด เป็นเช่นนี้นี่เอง” หยางจินเอ่ยขึ้น เพราะก่อนนั้นเขาตรวจสอบเกี่ยวกับภูมิหลังของมารดาอิงอิงแล้ว ตามคำสั่งของผู้เป็นนายตั้งแต่เกิดเรื่องลอบสังหารสกุลว่าน
“พี่ไป่ถิงคงอยากเก็บสมบัติทั้งหมดเอาไว้ให้ลูกสาว แต่อิงอิงกลับคิดสั้นเพราะบุรุษเพียงคนเดียว แต่ก็นั่นแหละไม่ต่างจากข้าที่ตายเพราะบุรุษเช่นกัน” สุดท้ายไป่อิงก็อดไม่ได้ที่จะวนกลับมาเรื่องของตนเอง
“อย่าได้คิดมากเลยนะ หากอิงอิงไม่คิดสั้น เจ้าก็คงไม่ได้เกิดใหม่อีกครั้ง ต่อไปเจ้าจะมีรักดีๆ อย่ากังวลไปเลย” เซียงสวี่เอ่ยกับไป่อิง แม้นางจะเปลี่ยนไปจากเดิมและรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าไม่ใช่น้องสาวของตนจริงๆ แต่เขาก็รักสตรีต่างยุคผู้นี้ราวกับเป็นพี่น้องแท้ๆ คนน้องเงยหน้ายิ้มบางๆ ก่อนจะหันไปหาจิ่งอ๋องที่นั่งมองนางอยู่ เขายื่นมือออกมาลูบแก้มเนีย
