“เอาดิ เอาให้คลานลงจากเตียง!” เพทายตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกก่อนจะดึงข้อมือเล็กแล้วลากเธอออกมาจากตรงนั้นด้วยกัน
นาราทั้งหยิก ข่วน และดึงทึ้งเนื้อตัวของคนที่พยายามพาเธอออกมาจากร้าน โดยที่ในตอนนี้ไม่มีใครสนใจเราทั้งคู่เลย
“ปล่อยนะพี่ทาย อย่าทำแบบนี้”
“อยากให้เอาไม่ใช่เหรอ ก็นี่ไง จะทำให้ทุกอย่างเลย” หัวใจคนฟังกระตุกวูบ ยิ่งเขาปลดล็อกรถตัวเองและพยายามที่จะดันเธอเข้าไปในรถมันยิ่งทำให้ใจหาย
“มันไม่ใช่แบบนั้นนะพี่ทาย หนูไม่ได้บอกว่าจะเอากับพี่” คนที่ได้ยินแบบนั้นหันกลับมาสบตาพร้อมกับยิ้มมุมปากทันที
“เมื่อก่อนเราก็เคยเอากันนี่ เอาบ่อยด้วยซ้ำ พี่จำได้ทุกอย่างนั่นแหละว่าเธอชอบแบบไหน”
“อย่ามาพูดจาแบบนี้นะพี่ทาย อย่าคิดอะไรบ้าๆ แบบนั้นอีก ปล่อยหนูเถอะหนูขอร้อง”
“หนูร้องตอนถูกพี่เอาทุกครั้งนั่นแหละ วันนี้มาทวนความหลังหน่อยไหม ชักอยากรู้แล้วสิว่าเธอจะยังเหมือนเดิมหรือเปล่า” แค่สบตากันเธ
