“เข้าข้างกันขนาดนั้นนี่คือหลงมันเหรอ ทั้งที่เพิ่งรู้จักกันไม่นาน รู้จักกันเพราะความบังเอิญซึ่งมันไว้ใจกันง่ายขนาดนั้นไม่ได้เลยด้วยซ้ำ”
“เลิกวุ่นวายสักทีเถอะ นี่มันเป็นเรื่องส่วนตัว” นาราพยายามดึงมือหนาออกห่าง แต่ยิ่งเธอพยายามดิ้นมากเท่าไหร่ มือแข็งแรงก็ยิ่งหนีบเธอแน่นขึ้น แน่นจนแทบขยับไม่ได้เลย
“หนูบอกให้ปล่อยไง”
“ทำไมวะ ทีกับคนที่เพิ่งรู้จักกันปล่อยให้มันจับมือถือแขน เริ่มไปไหนมาไหนด้วยกันแล้ว ไว้ใจมันมากเลยมั้ง ไอ้เหี้ยรามแม่งไม่บอกเธอวะว่าเป็นผู้หญิงไม่ควรไว้ใจใครนานขนาด”
“ไม่ต้องมาด่าเฮียราม มีปัญหาอะไรกับหนูก็เคลียร์กับหนู ไม่ต้องพูดถึงเฮีย”
“แล้วมันสมควรพูดไหมวะ มันควรรู้ว่าเดี๋ยวนี้เธอดื้อแค่ไหน ไว้ใจผู้ชายง่ายแค่ไหน เอาตัวเองเข้าไปพัวพัน เข้าไปวุ่นวาย แล้วยังกล้าออกมานั่งกินเหล้ากับมันอีก” เมื่อถูกด่ากราดไปถึงเฮียคือสิ่งที่ทำให้เธอทนไม่ได้อีกต่อไป นาราผลักคนตัวโตออกห่างแรงๆ
