ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศภายในในรถสาดเข้ามากระทบโกรกหน้าฝั่งคนขับที่นั่งหน้าเครียดอยู่หลังพวงมาลัยรถ หลายความคิดประเดประดังเข้ามาในหัว ทั้งเรื่องที่ได้ยินมาที่ยังเป็นคำถามที่วันนี้เขาจะเค้นเอาคำตอบให้ได้
จนกระทั่งดวงตาคมกริบมองเห็นร่างบางที่กำลังคุยโทรศัพท์ด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มกำลังเดินออกมาจากวิลล่า คงตั้งใจที่จะเดินมาที่รถของตัวเอง เพทายเห็นแบบนั้นรีบลงจากรถ แล้วเดินไปดักหน้าเธอไว้ทันที
และทันทีที่ดวงตากลมสวยคู่นั้นมองเห็นเขาเธอบอกลาคนที่อยู่ในสายและเก็บโทรศัพท์มือถือไว้ทันทีเช่นกัน
“มีอะไรจะบอกพี่หรือเปล่านา” น้ำเสียงของคนถามสั่นเครืออย่างเห็นได้ชัด เขามองหน้าเธอนิ่งๆ ในขณะที่เขาไม่เห็นความรู้สึกไหนหลุดผ่านแววตาของเธอออกมาเลย
“ถอยด้วยค่ะ”
“คุยกันก่อนนา” เขาคว้ามือของเธอเอาไว้แต่แค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้นเธอก็ปัดมือเขาทิ้งราวกับรังเกียจกันเกินทน
“อย่ามาแตะเนื้อต้องตัวหนูแบบนี
