“พักได้นะ หลับเลยก็ได้ ถ้าไปถึงโรงแรมเดี๋ยวพี่ปลุกเอง” ไม่พูดเปล่า เพทายขยับเข้ามาช่วยปรับเบาะให้คนตัวเล็กที่นั่งข้างเขา จังหวะที่โน้มเข้าไปใกล้ส่งผลให้ปลายจมูกโด่งคมเฉียดชนแก้มเนียนขาว ไม่จงใจก็เหมือนจงใจ
“หนูปรับเองก็ได้”
“ไม่เป็นไรพี่ อยากช่วย”
“ฉวยโอกาส”
“ด้วยการ?” นาราถลึงตาใส่คนที่ทำเฉไฉ จงใจหอมแก้มเธอขนาดนั้นยังมาทำให้ไม่รู้ไม่ชี้ได้อยู่อีก
“หอมแก้มน่ะเหรอ”
“เมื่อกี้ไม่ได้ตั้งใจนะ ถ้าตั้งใจต้องหอมให้จมเขี้ยว” แล้วเขาก็ทำแบบที่พูดด้วยการกดปลายจมูกลงบนแก้มเธอหนักๆ จนหน้าโยก
“พี่ทาย”
“พี่ขอกำลังใจก่อนขับรถเฉยๆ”
“หนูขับเองก็ได้”
“แต่พี่อยากขับให้”
“ถ้าเต็มใจแล้วขอกำลังใจทำไมคะ”
“อยากหอมครับ” คนบอกยิ้มมุมปากก่อนจะกระชากตัวกลับมาเพื่อทำหน้าที่ของตัวเอง ปล่อยให้อีกคนนั่งนิ่ง ถึงกับไม่เป็นเลยเช่นกัน
ดวงตาคมสวยกลอกกลิ้งไปมาขณะที่รถหรูยังวิ่งอยู่บนท้องถนน กลิ่นน้ำหอมรา
