“ ท่านเป็นแม่ทัพที่ยิ่งใหญ่เหลือเกินสำหรับพวกเรา ” เสียงตอบหนักแน่น เมื่อเหิงซื่อหลุนได้สบตาอีกฝ่ายก็พบว่ามันเข้มข้นจริงจังเหลือเกิน
“ ท่านแม่ทัพ อย่าได้ไปจากที่นี่ได้หรือไม่ ” คำพูดนั้นทำให้เหิงซื่อหลุนเลิกคิ้ว
“ นี่เจ้าจะมาไม้ไหน อย่าบอกนะว่าสุราจอกเดียวมันทำให้เจ้ามึนเมาเสียแล้ว ”
“ ข้าไม่ได้เมา ข้าพูดจริงจัง ท่านแม่ทัพเป็นคนฉลาด คงทราบดีว่ายามนี้บ้านเมืองหงโจวกำลังตกต่ำ เหล่าขุนนางเก่าก็ไว้ใจไม่ได้ ข้าได้ยินมาว่าบางคนคิดแข็งข้ออยากมีอำนาจ ทหารปลายแถวเช่นข้าก็ยังหวั่นใจว่าสักวันคงเกิดเรื่องไม่ดีเป็นแน่ หากขาดท่านไปสักคนบ้านเมืองคงระส่ำระสาย ”
“ เจ้าก็พูดเกินไป อาเซิน ข้ามันก็แค่ทหารรับจ้าง ข้าทำงานแลกเงิน ”
“ หัวใจของท่านมันตรงข้ามกับคำพูด ท่านแม่ทัพ พวกเรามีตาและรู้ดีว่าท่านกล้าหาญและน่านับถือเพียงใด ข้ากล้าพูดได้เต็มปากว่าไม่เคยมีแ
