“ เหิงซื่อหลุน วันนี้ข้าต้องฆ่าเจ้าให้ได้ ”
“ ช้าก่อนองค์ชาย สถานการณ์ของเราเสียเปรียบอยู่ในวงล้อมศัตรูนะพะย่ะค่ะ ” องครักษ์รีบเอ่ยปรามเบา ๆ เพราะเขาเองก็มีกระบี่จ่อคอเช่นกัน
“ ฟังคนของเจ้าหน่อยดีกว่าจิ้งฝู สู้กันตอนนี้เจ้ามีแต่จะเสียเปรียบ ข้าเองเป็นชายชาติทหาร เป็นนักรบ จะไม่ฉวยโอกาสรังแกเจ้าตอนนี้ หากแค้นข้าจริงก็สู้กันอย่างชายชาติทหารเถิด ข้าจะให้โอกาสเจ้ากลับไปเตรียมทัพให้พร้อมแล้วกลับมาใหม่ข้าจะรอ ” เหิงซื่อหลุนโบกมือให้เหล่าทหารเปิดทางให้องค์ชายจิ้งฝูกับทหารเจี้ยนจิงทั้งหมด
องค์ชายจิ้งฝูกัดกรามจนเป็นสันนูน
“ เหิงซื่อหลุน แล้วเจ้าจะเสียใจ ”
“ คนเสียใจหาใช่ข้าไม่ แต่น่าจะเป็นบิดาของเจ้า นี่ข้าใจดีแค่ไหนแล้วที่ให้โอกาสเจ้าได้กลับไปร่ำลาบิดา ให้ท่านได้เห็นหน้าเจ้าครั้งสุดท้ายก่อนตาย ”
“ บังอาจ ! คนที่ตายไม่ใช่ข้า แต่จะเป็นเ
