เปอร์เอ่ยถามเพราะเขาเห็นหลังทั้งคู่ไว ๆ เมื่อคืน แต่ไม่คิดว่าดีเดย์จะสายด่วนทันใจได้ขนาดนี้
“สุด ๆ อ่ามึง แซ่บซ่าหม่าล่าเรียกพี่เลย แต่...กูรู้สึกผิดตรงที่ กูไม่รู้ว่าน้องเขาเวอร์จิน แม่ง! ตื่นมาเลือดสาดเลย ใจสู้ฉิบหาย กระแทกใส่ซะกูนึกกว่าเคยงาน ถึงว่าเข้าครั้งแรกทำไมถึงได้กัดไหล่กูซะจมเขี้ยวขนาดนั้น”
“หูยย...ดุเดือดเลือดพล่านขนาดนั้นเชียว กูว่าดูท่าน่าจะมีแหกวะ ร่อนใส่ของใหญ่ ฮ่า ๆ” เปอร์ถึงกับซู้ดปากอย่างเสียวตาม เพราะเขารู้ดีว่าระดับดีเดย์ต้องได้คลานลงเตียงแทบทุกราย
“อันนั้นมันเรื่องจริงโว้ย” เขาพูดอย่างภาคภูมิใจก่อนจะหันไปหายักคิ้วเจ้าเล่ห์ใส่ใบหลิว
“พวกสันขวาน...พูดถึงเพศแม่ซะสนุกปาก พวกมึงควรหัดให้เกียรติผู้หญิงแบบโฬมกับลีโอบ้างนะ กูไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้จากปากคนอื่นเลยนอกจากพวกมึงอ่า...” ใบหลิวนึกฉุน
“มึงเดือดร้อนอะไรนักวะหลิว...”
ดีเดย์ทำท่าจะเริ่มหาเรื่องปะทะกับใบหลิวอีก แต่โดนโฬมสกัดดาวรุ่งด้วยการชี้ให้ทุกคนดูลีโอที่นั่งเงียบและซึมอยู่นานแล้ว
“พวกมึงดูมันดิ๊ ตอนนี้แทนที่เราจะไร้สาระกัน ควรดูใจไอ้ลีมันก่อน”
บทสนทนาที่ดูจะสนุกปากถึงกับชะงักไปตามกัน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบนิ่งและแฝงความหม่นเศร้าของลีโอ
ดวงตาคมวูบไหว เหมือนคนที่ยังแบกเรื่องหนักไว้ในใจ และทุกคนก็รู้ดีว่าสาเหตุของอาการนี้คือเรื่องของ...เฟิร์น
ความเงียบเข้าปกคลุมทั่วบริเวณอยู่ชั่วขณะ จนดีเดย์เป็นฝ่ายเอ่ยขึ้น
“ลีโอ...มึงโอเคไหม?”
“อืม...โอเค...” แม้ปากจะพูดว่าโอเค แต่สีหน้าและแววตาของเขามันชัดเจนถึงความหม่นเศร้าราวกับโลกกำลังจะพังทลาย
“เนี่ย...ก็เพราะมึงเป็นแบบนี้ เมื่อคืนกูถึงให้ไอ้อุ่นไปดูให้ ถึงกูจะไม่ได้อยู่กับมึง แต่กูก็โทรบอกไอ้อุ่นให้ช่วยไปดูมึงนะ... เพราะกูกลัวว่ามึงจะคิดสั้น”
ลีโอขมวดคิ้วเล็กน้อย พยายามนึกทบทวน แต่ภาพในหัวกลับตัดขาดตั้งแต่ตอนยกเหล้าแก้วสุดท้าย... ก่อนจะหลุบสายตามองพื้น ความเจ็บจี๊ดแล่นผ่านหัวใจในทันที เพราะเขาคิดว่าเธอไม่ได้มาดูแลเขาซะอีก
“อ้าว! อุ่นมาพอดีเลย” โฬมเอ่ยทัก ทำให้ทุกคนรวมถึงลีโอหันขวับไปมองทันที
“มีอะไรกันเหรอ? โทษทีนะพอดีกูแวะเอาเกี๊ยวไปให้อาจารย์รุ่งฤดีมา แกสั่งพ่อไว้เลยต้องหิ้วมาส่ง...นี่พวกมึงกินข้าวกันมาหรือยัง กูเอาเกี๊ยวมาฝาก ใครจะกินก็หยิบไป”
ใบหลิวที่นั่งฟังอยู่นานก็หันไปมองไออุ่นแทน แล้วเอ่ยถามในสิ่งที่ทุกคนกำลังกล่าวถึงเธออยู่พอดี
“เมื่อคืนอุ่นเป็นคนไปดูแลลีโอเหรอ?”
คำถามนั้นทำให้สายตาทั้งกลุ่มหันมามองที่เธอเป็นตาเดียว รวมถึงลีโอที่จ้องหน้าเธอ ตั้งแต่เธอเดินเข้ามาแล้ว
ดวงตาคมฉายแววสงสัย ก่อนจะเหลือบไปมองรอยจาง ๆ บนลำคอขาวเนียนของไออุ่น รอยที่เขาจำได้แม่นว่าเป็นเหตุขัดแย้งกันระหว่างเขากับเธอเมื่อเช้านี้
ไออุ่นชะงักไปเล็กน้อย ลมหายใจติดขัดนิดหนึ่ง แต่ก็รีบเก็บอาการ พยายามเป็นปกติให้มากที่สุด
“ก็...ไปแป๊บเดียว...” ประโยคนั้นทำให้ลีโอนิ่งไป เขากวาดสายตามองเธออีกครั้ง ก่อนนึกไปถึงภาพเมื่อเช้า ที่ห้องของเขาดูสะอาดเรียบร้อยผิดหูผิดตา ทันใดนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืน เดินอ้อมโต๊ะมาหาเธอโดยไม่สนสายตาคนอื่น
“เมื่อคืน...มึงไปหากูจริง ๆ ใช่ไหม?”
น้ำเสียงเรียบนิ่งของเขา แฝงไปด้วยแรงกดดัน จนเพื่อนทั้งโต๊ะเงียบกริบราวกับรอฟัง
ไออุ่นเงยหน้าขึ้นสบตาเขาเพียงครู่ ก่อนจะรีบหลบสายตา แล้วพยักหน้าช้า ๆ ไม่พูดอะไรเพิ่มเติม
ความรู้สึกผิดแทรกผ่านเข้ามาในใจของลีโอทันที เขารู้ว่าเมื่อคืนคงทำเรื่องเละเทะอะไรบางอย่าง แต่สิ่งที่หนักกว่านั้นคือ...เขาทำให้เธอโกรธมากเมื่อเช้า
“อุ่น...กูขอโทษ” เสียงของเขานุ่มลงผิดปกติ จนเพื่อนทุกคนหันไปมองหน้ากัน เมื่อรู้สึกได้ว่าทั้งคู่คงทะเลาะกันมา
“กูขอโทษนะอุ่น”
ลีโอพูดขึ้นอีกครั้ง ทว่าไออุ่นก็ยังคงนิ่งเงียบ และก้มหน้าลงเหมือนพยายามจะหลบสายตาของเขา ริมฝีปากเม้มแน่นจนใบหลิวที่นั่งข้าง ๆ อดถามไม่ได้
“มีปัญหาอะไรกันเหรอ? ทำไมดูตึง ๆ กัน...ทะเลาะกันหรือเปล่า?”
“ช่างมันเถอะ ไม่ได้สำคัญอะไรหรอก”
ไออุ่นตอบเสียงเรียบ ก่อนจะหยิบถุงเกี๊ยวน้ำที่หิ้วมาให้เพื่อน ๆ ขึ้นมาวางบนโต๊ะราวกับจงใจตัดบท
คำตอบนั้นเหมือนตบหน้าลีโอเข้าเต็มแรง เขารู้ดีว่าไออุ่นเป็นคนยังไง เวลาเธอโกรธเธอจะเงียบและจะไม่คุยกับใครคนนั้นเป็นเดือน ๆ และนั่นมันทำให้เขารู้ว่า เขาพลาดหนักแล้ว
วันนี้ทั้งวัน....ลีโอเอาแต่เดินตามไออุ่นไม่ห่าง สรรหาทุกวิถีทางเพื่อง้อเธอโดยมีดีเดย์คอยช่วย ตั้งแต่แวะซื้อนมกับไอติมมาวางตรงหน้าเธอในห้องเรียน ไปจนถึงอาสายกหนังสือกองโตในห้องสมุด ทั้งที่ปกติเขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้กับใครมาก่อน
“แม่ง! ง้อผู้หญิงมันยากขนาดนี้เลยเหรอวะเดย์ กูไม่เคยง้อใครเลยนะเว้ย!”
“แล้วมึงจะง้อมันทำไม?”
“ก็มันเป็นเพื่อนรักกูอ่า เราอยู่กันแบบนี้มานานมากแล้วมึงกูรู้นี่”
“รู้ดิ...กู...มึง...ไอ้อุ่น...ไอ้หลิว ซี้ปึ้กกัน มาตั้งแต่มัธยมแล้ว แต่เพื่อนกันมันไม่ต้องง้อกันมากหรอกมึง เดี๋ยวมันก็หายงอน...ไม่ใช่แฟนนี่ จะได้มางอนกันนานจนต้องตามง้อ แต่ก่อนกูก็ไม่เคยเห็นมึงจะง้อมัน”
“ก็มันไม่เคยโกรธกูแบบนี้”
“แล้วมึงไปว่าอะไรให้มัน” ดีเดย์ถามด้วยความสงสัย เพราะเขาเองก็ไม่เคยเห็นไออุ่นงอนลีโอเลยเหมือนกัน
“กูด่าแฟนมัน...” ลีโอพูดเสียงอ่อย ในขณะที่ดีเดย์ตกใจแบบไม่เชื่อหู
“ไอ้อุ่นมีแฟนแล้วเหรอ? ทำไมกูไม่รู้วะ”